راه هاى ارزیابى ایمان واقعى

در لابلاى حوادث جوهر انسان شناخته مى‏ شود، در فراز و نشیب‏ها و گرفتن و دادن‏ها و فقر و غنى ‏ها جوهر انسان شناخته مى‏ شود. در حدیث مى‏ خوانیم اگر شخصى را سه بار عصبانى كردى و او حرفى نزد با او رفاقت برقرار كن. كسانى مدعى ایمان هستند ولى اگر از مقام و عنوان و سرمایه آنان كم شود دست به هر كارى مى‏ زنند. قرآن به یهودیانى كه ادعاهایى داشتند و خود را فرزندان و محبوبان خدا مى‏ دانستند و مى ‏گفتند. « نحن أبناء اللّه و حبّائه»(مائده، 18.) و آتش دوزخ را فقط چند روزى در حق خود روا مى‏ دانستند: «لم تمسّنا النّار الاّ أیّاماً معدودة»( بقره، 80.) خداوند براى ارزیابى و میزان صداقت آنان مى‏ فرماید: اگر راست مى‏ گویید آرزوى مرگ كنید. « فتمنّوا الموت ان كنتم صادقین»(بقره، 94.)

قرآن درباره‏ى دروغگو بودن ادعاهاى یهود مى‏ فرماید: آنان به خاطر عملكرد شان هرگز آرزوى مرگ نمى ‏كنند. « ولن یتمّنونه»(بقره، 95.) و هر یك از آنان دوست دارد هزار سال عمر كند. « یودّ أحدهم لو یَعَمّر ألف سنة»(بقره، 96.)

قرآن خطاب به پیامبر مى ‏فرماید: به پروردگارت سوگند كه ایمان واقعى نمى ‏آورند مگر زمانى كه در جنگ و نزاعهاى خود تو را داور قرار دهند و در دل خود هیچ‏گونه ناراحتى از قضاوت تو نداشته باشند.( نساء، 65.)

در قرآن مى‏ خوانیم؛ علامت ایمان، خمس دادن است حتى اگر از یاران پیامبر باشیم و در جبهه در كنار پیامبر جهاد كنیم و پیروز شویم و غنائم جنگى بگیریم؛ ولى خمس ندهیم، ایمان نداریم: «فأنّ للّه خُمسَه... اِن كنتُم آمنتُم باللّه و ما أنزلنا على عبدنا»(انفال، 41.) بنابر این تسلیم خدا بودن، تسلیم داورى پیامبر بودن و نق نزدن و گذشتن از جان و مال نشانه صداقت است./آ