پس از برنامه پرحاشیه اثبات عشق پسر به دختر مورد علاقه‌اش با خودکشی رمانتیک،‌ علیخانی در قسمت یازدهم ماه‌عسل، مردم ایران را با واژه «پُزِر» آشنا کرد؛ واژه‌ای که تا قبل از این، کمتر جایی در میان خانواده‌ها داشت.

به گزارش بلاغ، برای برنامه‌ای مثل ماه عسل،‌ گاف دادن هزینه دارد. هزینه‌ای که جبرانش خیلی آسان هم نیست.

برنامه امسال علیخانی شروعی بد داشت؛ شروعی که منتقدان برنامه را بیشتر و بیشتر کرد. علیخانی در اولین برنامه، از زوج جوان کم سن و سالی دعوت کرد که پسر قصه برای اثبات عشق به دختر مورد علاقه‌اش، خود را از ساختمانی پایین انداخت و البته با پایانی این بار خوش، پسر به کما رفت و بعد از اطمینان اثبات عشق، این دو زوج عاشق‌پیشه ازدواج کردند و بچه‌دار شدند.

این موضوع که با واکنش گسترده و به حق مخاطبان همراه شد، حاشیه‌هایی هم در پی داشت. این بار الگوبرداری ناشیانه از ماه عسل تنها چند روز طول کشید و در بابل مردی به سبک مرد قصه ماه عسل، قصد داشت عشق خود را با پرش از ساختمان 3 طبقه اثبات کند.

ماجرای ماه عسل به اینجا ختم نشد، علیخانی در قسمت یازدهم، مردم ایران را با واژه «پُزِر» آشنا کرد؛ واژه‌ای که تا قبل از این، کمتر جایی در میان خانواده‌ها داشت.

فارغ از اینکه دعوت از میهمانی پرحاشیه،‌ فضای مجازی را پر کرد از عکس‌های نیمه‌برهنه خانم پُزِر، اما آنچه بیشتر از همه اهمیت دارد این است که آیا دغدغه ماه عسل رسانه ملی در بهترین ساعات ماه رمضان، ساخت کلیپ عروسی در خارج از تهران و چگونگی استایل عروس ویژه اساتید و پزشکان زن است؟

با این تعریف سبک زندگی به سبک ماه عسل، پُزرهای عروس جزو لاینفک جشن‌های عروسی می‌شوند تا جشن‌های ازدواج هر روز تجملاتی‌تر و پررنگ‌ و لعاب‌تر برگزار شوند.

ماه‌تان عسل.../آ