به گزارش
بلاغ، بر اساس برنامهریزی قرار بود که پل کابلی ساری بهمن ماه سال 90 به بهره برداری برسد.
این خبر را نقیبی عضو شورای شهر در اسفندماه سال 89 در اختیار خبرگزاری ایسنا مازندران قرار داد.
مدتهاست که از وضعیت احداث و تکمیل این پل در مرکز استان مازندران خبری نیست و از زمانی که نقیبی عضو شورای شهر ساری این خبر را در اختیار رسانهها قرار داده، 6 سال گذشته است.
متولیان امر حتی برای افتتاح این پل چراغ روزشماری هم تهیه کرده و در ابتدای اجرای پروژه نصب کردند.
اما مدتی است که چراغ روزشمار افتتاحیه این پروژه خاموش شده است و به صورت کلی بحث افتتاح این پروژه به کلی در حال فراموشی است.
زمانبر شدن پروژههای عمرانی یکی از چالشهای جدی در استان است که شهرداریهای استان هم از این موضوع مستثنی نبوده و این موضوع در حال تبدیل شدن به امر عادی است.
آخرین بار مهدی عبوری در 17 آبان ماه سال 94 از آغاز کابل کشی پل شهید رنجبر در بلوار داراب ساری صحبت به میان آورد.
شهردار ساری درباره اهمیت این پروژه به یکی از رسانهها گفته بود کابلکشی پل شهید رنجبر، فاز نهایی پل بلوار داراب محسوب میشود، پس از اتمام کابلکشی، عملیات آسفالت و رنگ آمیزی آن آغاز میشود.
وی گفت: طی زمانبندی اعلامی از سوی پیمانکار فرانسوی، سه ماه مرحله کابلکشی پل به طول میانجامد که طی این سه ماه تمام اقدامات لازم برای بهرهبرداری از پل کابلی انجام میشود و ما میتوانیم از آن استفاده کنیم.
شهردار ساری با بیان این مطلب که بهرهبرداری از پل داراب و بلواری که تا پل زغالچال ادامه مییابد سهم مهمی در کاهش ترافیک ساری دارد، افزود: انتظار داریم با راههای جدیدی که طی سه سال اخیر و ماههای آینده احداث کرده و خواهیم کرد بتوانیم در مناسبسازی ترافیک شهر که سهم بزرگی در تبدیل ساری به قطب گردشگری دارد نقش عمدهای ایفا کنیم، چرا که یکی از پیشنیازهای یک قطب گردشگری، راههای مواصلاتی و ترافیک مناسب است.
عبوری با تأکید بر ضرورت افتتاح و بهرهبرداری هرچه سریعتر از پل کابلی داراب و مسیر میان این پل و پلهای شهید علیرضا نوری، گفت: این اتفاق دستاوردهای مهمی درپی خواهد داشت که صرفهجویی در سوخت و کاهش زمان سفر از آن جمله است.
وی با اشاره به هزینه سنگین احداث پل کابلی داراب و مسیر مابین این پل تا پلهای شهید علیرضا نوری، تصریح کرد: بهرغم آنکه شهرداری ساری هزینهای سنگین را تقبل کرده و همچنان باید متقبل شود اما باور داریم که دستاوردهای آن ارزش این هزینهها را دارد زیرا یکی از رهآوردهای آن کاهش ۲۰ کیلومتری دسترسی به سمنان برای ماشینهای سنگین و ۲ کیلومتری برای خودروهای سبک است.
اما نکته اینجاست که با توجه به اهمیت که متولیان امر برای این پروژه قائل شدند، چرا نسبت به بهرهبرداری سریعتر این پروژه که زمینه کاهش بار ترافیکی استان را فراهم میکند، اقدام اثرگذاری نمیشود.