عهده‌داری امامت و خلافت و تلاش برای اتحاد و همبستگی میان مسلمانان، که در نهایت منجر به صلح با معاویه شد که تصویری کلی از شخصیت بردبار امام حسن مجتبی علیه السلام به دست می‌دهد.
۰
به گزارش بلاغ به نقل از سرای نور، مهم‌ترین ویژگی امام حسن مجتبی(ع) بردباری ایشان است.
عهده‌داری امامت و خلافت و تلاش برای اتحاد و همبستگی میان مسلمانان، که در نهایت منجر به صلح با معاویه شد که تصویری کلی از شخصیت بردبار امام حسن مجتبی علیه السلام به دست می‌دهد.
به گزارش سرای نور، امام حسن مجتبی علیه السلام در شب نیمه رمضان سال سوم هجری در مدینه چشم به جهان گشود و حدود هفت سال از دوران زندگی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم را درک کرد و پس از آن حضرت حدود سی سال با پدر بزرگوارشان علی بن ابی طالب علیه السلام ملازمت داشت.
بعد از شهادت امیرالمؤمنان علیه السلام به مدت ده سال عهده دار مقام امامت بودند و در 28 صفر سال پنجاه هجری در سن 47 سالگی به دستور معاویه بن ابی سفیان و به دست جعده دختر اَشْعَثِ بنِ قِیس مسموم شد و بر اثر همان زهر به شهادت رسید.
از صفات برجسته و معروف امام حسن علیه السلام حلم و بردباری بود. به گونه ای که «الحِلْمُ الحَسَنِیَّة» در فرهنگ اسلامی ضرب المثل شده است.
بردباری و سعه صدر آن حضرت به اندازه ای بوده است که سرسخت ترین دشمنان او نیز به این صفت همواره اعتراف داشتند.
مهدی اسلامی کارشناس علوم دینی در گفت و گو با خبرنگار ما، با بیان اینکه دوره خلافت امام حسن مجتبی علیه السلام 6 ماه و سه روز طول کشید، گفت: امام حسن پس از صلح، از کوفه به مدینه رفت و ده سال در آنجا بود تا اینکه به شهادت رسید و در قبرستان بقیع به خاک سپرده شد.
اسلامی افزود: عهده‌داری امامت و خلافت و تلاش در جهت اتحاد و همبستگی میان مسلمانان، که در نهایت منجر به صلح با معاویه شد، تصویری کلی از شخصیت بردبار امام حسن مجتبی علیه السلام به دست می‌دهد.
وی تصریح کرد: دوران خلافت و صلح امام با معاویه از مهم‌ترین رخدادهای حیات ایشان و نیز صدر اسلام بود که هم در زمان خود سبب اتحاد شد و هم به مثابه آموزه‌ای دینی-اخلاقی در طول تاریخ مسلمانان، به‌ویژه شیعیان، بر چگونگی رویکرد به برخی مفاهیم اساسی مانند اقتدار، جنگ و صلح، مؤثر بود.
جمال علوی کارشناس علوم سیاسی در گفت و گو با خبرنگار ما، درباره امامت و جنگ‌هایی که امام حسن(ع) شرکت داشت، گفت: بعد از شهادت امام علی(ع) در ۲۱ رمضان سال ۴۰ قمری امام حسن(ع) هدایت و امامت مسلمانان را عهده‌دار شد و امامتش ۱۰ سال طول کشید.
علوی افزود: پس از شهادت امام علی(ع) مردم برای بیعت به سوی امام حسن(ع) شتافتند و آن حضرت بر منبر رفت و به ایراد خطبه پرداخت و با پایان خطبه، عبدالله بن عباس مردم را به بیعت فرا خواند که امام حسن بیعت عراقیان را با این شرط قبول کرد که با هرکسی که قصد جنگ داشت، بجنگند و با هرکسی که صلح کرد، صلح کنند.
وی تصریح کرد: بر اساس برخی گزارش‌ها امام حسن(ع) قریب به پنچاه روز یا بیشتر، پس از شهادت پدر و بیعت مردم، در زمینه جنگ یا صلح هیچ اقدامی نکرد و نخستین اقدام امام پس از بیعت، افزایش صد درصدی مستمری جنگجویان بود.
این کارشناس سیاسی یادآور شد: هنگامی که معاویه از شهادت امام علی(ع) با خبر شد و فهمید که مردم با فرزند وی بیعت کردند، دو نفر را برای جاسوسی و تحریک مردم علیه امام حسن به بصره و کوفه فرستاد و در این زمان امام حسن(ع) دستور داد هر دو را دستگیر و مجازات کنند و امام حسن(ع) نامه‌ای به معاویه نوشت و خواست که تسلیم شود که وی در پاسخ به امام نوشت که اگر امام تسلیم شود، از اموال عراق هر چه بخواهد به او می‌دهد و بعد از مرگ معاویه هم خلافت به وی می‌رسد.
وی گفت: بیعت مردم عراق و تأیید ضمنی اهالی حجاز، یمن و فارس و پاسخ صریح امام به معاویه، راهی جز جنگ را برای معاویه، که در صدد تصاحب قدرت بود، باقی نگذاشت، معاویه آماده پیکار شد و سپاهی ۶۰ هزار نفری برای حرکت به عراق آماده کردو وقتی سپاه معاویه از پل مَنْبج، واقع بر رود فرات، عبور کرد، امام حسن(ع) از مردم کوفه خواست آماده جهاد شوند و حجر بن عدی را مأمور بسیج مردم کرد.
علوی خاطرنشان کرد: معاویه دو نماینده برای پیشنهاد صلح نزد امام حسن(ع) فرستاد که این نماینده‌ها با بیان اینکه باید از خون‌ریزی جلوگیری کرد، امام را به صلح دعوت کردند و آنان گفتند که خلافت پس از معاویه به امام می‌رسد و معاویه همراه آنان کاغذی سفید با مهر خود نزد امام فرستاد و از ایشان خواست که خود شروط صلح را بنویسد.
وی افزود: امام حسن(ع) بعد از صلح به مدینه رفت و در آنجا مرجعیت علمی، دینی، اجتماعی و سیاسی داشت و ایشان در مقابله معاویه و طرفدارانش در مدینه و دمشق موضع گرفت.
این کارشناس با اشاره به اینکه پس از آنکه امام حسن(ع) برای حفظ جان مسلمانان و جلوگیری از خدشه‌دار شدن دین ایشان با معاویه معاهده‌ای را امضا کرد، سخت‌ترین دوره‌های زندگی خویش را آغاز کرد، تصریح کرد: نکوهش اطرافیان، رعایت مناسبات سیاسی، امامت شیعیان از دست دادن بسیار از یاران قدیم و شهادت ایشان از جمله سختی‌های این دوره بود.وی یادآور شد: در کل بخش پایانی زندگی امام حسن که دربردارنده برخی سفرها به حجاز و دمشق هم است و دوره‌ای دشوار بود و امام تنها با درایت و شکیبایی این دروه گذار را پشت سر نهاد و عملا زمان را برای امامت برادر خویش امام حسین مهیا کرد.
عهده‌داری امامت و خلافت و تلاش برای اتحاد و همبستگی میان مسلمانان، که در نهایت منجر به صلح با معاویه شد که تصویری کلی از شخصیت بردبار امام حسن مجتبی علیه السلام به دست می‌دهد.
به گزارش سرای نور، امام حسن مجتبی علیه السلام در شب نیمه رمضان سال سوم هجری در مدینه چشم به جهان گشود و حدود هفت سال از دوران زندگی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم را درک کرد و پس از آن حضرت حدود سی سال با پدر بزرگوارشان علی بن ابی طالب علیه السلام ملازمت داشت.
بعد از شهادت امیرالمؤمنان علیه السلام به مدت ده سال عهده دار مقام امامت بودند و در 28 صفر سال پنجاه هجری در سن 47 سالگی به دستور معاویه بن ابی سفیان و به دست جعده دختر اَشْعَثِ بنِ قِیس مسموم شد و بر اثر همان زهر به شهادت رسید.
از صفات برجسته و معروف امام حسن علیه السلام حلم و بردباری بود. به گونه ای که «الحِلْمُ الحَسَنِیَّة» در فرهنگ اسلامی ضرب المثل شده است.
بردباری و سعه صدر آن حضرت به اندازه ای بوده است که سرسخت ترین دشمنان او نیز به این صفت همواره اعتراف داشتند.
مهدی اسلامی کارشناس علوم دینی در گفت و گو با خبرنگار ما، با بیان اینکه دوره خلافت امام حسن مجتبی علیه السلام 6 ماه و سه روز طول کشید، گفت: امام حسن پس از صلح، از کوفه به مدینه رفت و ده سال در آنجا بود تا اینکه به شهادت رسید و در قبرستان بقیع به خاک سپرده شد.
اسلامی افزود: عهده‌داری امامت و خلافت و تلاش در جهت اتحاد و همبستگی میان مسلمانان، که در نهایت منجر به صلح با معاویه شد، تصویری کلی از شخصیت بردبار امام حسن مجتبی علیه السلام به دست می‌دهد.
وی تصریح کرد: دوران خلافت و صلح امام با معاویه از مهم‌ترین رخدادهای حیات ایشان و نیز صدر اسلام بود که هم در زمان خود سبب اتحاد شد و هم به مثابه آموزه‌ای دینی-اخلاقی در طول تاریخ مسلمانان، به‌ویژه شیعیان، بر چگونگی رویکرد به برخی مفاهیم اساسی مانند اقتدار، جنگ و صلح، مؤثر بود.
جمال علوی کارشناس علوم سیاسی در گفت و گو با خبرنگار ما، درباره امامت و جنگ‌هایی که امام حسن(ع) شرکت داشت، گفت: بعد از شهادت امام علی(ع) در ۲۱ رمضان سال ۴۰ قمری امام حسن(ع) هدایت و امامت مسلمانان را عهده‌دار شد و امامتش ۱۰ سال طول کشید.
علوی افزود: پس از شهادت امام علی(ع) مردم برای بیعت به سوی امام حسن(ع) شتافتند و آن حضرت بر منبر رفت و به ایراد خطبه پرداخت و با پایان خطبه، عبدالله بن عباس مردم را به بیعت فرا خواند که امام حسن بیعت عراقیان را با این شرط قبول کرد که با هرکسی که قصد جنگ داشت، بجنگند و با هرکسی که صلح کرد، صلح کنند.
وی تصریح کرد: بر اساس برخی گزارش‌ها امام حسن(ع) قریب به پنچاه روز یا بیشتر، پس از شهادت پدر و بیعت مردم، در زمینه جنگ یا صلح هیچ اقدامی نکرد و نخستین اقدام امام پس از بیعت، افزایش صد درصدی مستمری جنگجویان بود.
این کارشناس سیاسی یادآور شد: هنگامی که معاویه از شهادت امام علی(ع) با خبر شد و فهمید که مردم با فرزند وی بیعت کردند، دو نفر را برای جاسوسی و تحریک مردم علیه امام حسن به بصره و کوفه فرستاد و در این زمان امام حسن(ع) دستور داد هر دو را دستگیر و مجازات کنند و امام حسن(ع) نامه‌ای به معاویه نوشت و خواست که تسلیم شود که وی در پاسخ به امام نوشت که اگر امام تسلیم شود، از اموال عراق هر چه بخواهد به او می‌دهد و بعد از مرگ معاویه هم خلافت به وی می‌رسد.
وی گفت: بیعت مردم عراق و تأیید ضمنی اهالی حجاز، یمن و فارس و پاسخ صریح امام به معاویه، راهی جز جنگ را برای معاویه، که در صدد تصاحب قدرت بود، باقی نگذاشت، معاویه آماده پیکار شد و سپاهی ۶۰ هزار نفری برای حرکت به عراق آماده کردو وقتی سپاه معاویه از پل مَنْبج، واقع بر رود فرات، عبور کرد، امام حسن(ع) از مردم کوفه خواست آماده جهاد شوند و حجر بن عدی را مأمور بسیج مردم کرد.
علوی خاطرنشان کرد: معاویه دو نماینده برای پیشنهاد صلح نزد امام حسن(ع) فرستاد که این نماینده‌ها با بیان اینکه باید از خون‌ریزی جلوگیری کرد، امام را به صلح دعوت کردند و آنان گفتند که خلافت پس از معاویه به امام می‌رسد و معاویه همراه آنان کاغذی سفید با مهر خود نزد امام فرستاد و از ایشان خواست که خود شروط صلح را بنویسد.
وی افزود: امام حسن(ع) بعد از صلح به مدینه رفت و در آنجا مرجعیت علمی، دینی، اجتماعی و سیاسی داشت و ایشان در مقابله معاویه و طرفدارانش در مدینه و دمشق موضع گرفت.
این کارشناس با اشاره به اینکه پس از آنکه امام حسن(ع) برای حفظ جان مسلمانان و جلوگیری از خدشه‌دار شدن دین ایشان با معاویه معاهده‌ای را امضا کرد، سخت‌ترین دوره‌های زندگی خویش را آغاز کرد، تصریح کرد: نکوهش اطرافیان، رعایت مناسبات سیاسی، امامت شیعیان از دست دادن بسیار از یاران قدیم و شهادت ایشان از جمله سختی‌های این دوره بود.وی یادآور شد: در کل بخش پایانی زندگی امام حسن که دربردارنده برخی سفرها به حجاز و دمشق هم است و دوره‌ای دشوار بود و امام تنها با درایت و شکیبایی این دروه گذار را پشت سر نهاد و عملا زمان را برای امامت برادر خویش امام حسین مهیا کرد.
پربيننده ترين
پنجشنبه ۶ ارديبهشت ۱۴۰۳ - ۰۰:۰۰
چهارشنبه ۵ ارديبهشت ۱۴۰۳ - ۰۰:۱۰
پنجشنبه ۶ ارديبهشت ۱۴۰۳ - ۰۸:۲۲
چهارشنبه ۵ ارديبهشت ۱۴۰۳ - ۱۶:۰۲
چهارشنبه ۵ ارديبهشت ۱۴۰۳ - ۰۶:۴۹
سه شنبه ۴ ارديبهشت ۱۴۰۳ - ۰۰:۲۳
يکشنبه ۲ ارديبهشت ۱۴۰۳ - ۰۰:۱۷
شنبه ۱ ارديبهشت ۱۴۰۳ - ۰۰:۱۴