یکم شهریور همزمان با سالروز تولد بوعلی سینا به پاس تالیف و زحمات وی به علوم پزشکی و فعالیت و خدماتش این روز را روز پزشک نام نهادند.
بوعلی سینا یکی از برجستهترین چهرههای پزشکی در تاریخ جهان است به طوری که در غرب به لقب امیر پزشکان شناخته میشود.
این عیسوی مسلکان با دم مسیحای خویش درد و رنجها را از روح خسته انسانها میزدایند، طبیبان فرزانهای که به کالبد جسم روح و زندگی میبخشند.
سیامک بهرام پرور متولد 1355 و فارغ التحصیل دکترای پزشکی درسال 1379 از دانشگاه علوم پزشکی بابل است، پزشکی که شاعرانههایش بیشتر از هر داروی مسکنی درمان روح انسانهاییست که شعرهایش را میخوانند.
پزشکی که شعر تجویز میکند و مانند هزاران پزشک دیگر این سرزمین نگران روح خسته بیمارانش است و از آه آنها درد میکشد و نگاه رنجور بیمارانشان را ترجمه میکند.
دکتر سیامک بهرام پرور شاعر دو مجموعه کتاب عطر تند نارنج وبه رنگ نارنجی است.
سلامتی جامعه دغدغه همیشگی پزشکان
این پزشک حاذق در گفتوگو با خبرنگارما از بزرگترین دغدغه زندگی یک پزشک گفت و افزود: سلامت آحاد جامعه و دسترسی عادلانه همه اقشار جامعه به خدمات اولیه سلامت، مهمترین دغدغه شغلی، هر پزشکی است، به ویژه بعد از استقرار پزشک خانواده در روستاها و متعاقب آن در شهرهای استان مازندران، این دغدغه شکل پررنگتر و واضحتری به خود گرفت.
دکتر بهرام پرور وظیفه ذاتی یک پزشک را بهترین تصمیم درمانی برای بیمار دانست و اظهار کرد: بهترین مراقبت بهداشتی برای افراد سالم مهمترین وظیفه پزشک است؛ البته این بهترین گاه الزاما به معنای خوشایندترین برای افراد نیست و در بسیاری مواقع با انتظارات و توقعات غیرعلمی و غیرکاربردی مراجعان همراستا نیست.
وی با بیان اینکه در چنین مواقعی آموزش مناسب و تشریح روشهای مراقبتی و درمانی صحیح به همراستا شدن و موفقیت در درمان یا مراقبت کمک بسیاری میکند، ادامه داد: در واقع آموزش مناسب پزشک به مراجعین در حال حاضر نقش و اثر بیشتری نسبت به عملکردهایی مثل درمانهای دارویی در حفظ و ارتقا سلامت جامعه دارد.
فارغ التحصیل دکترای پزشکی به الگو ی خود در این حرفه اشاره کرد و افزود: بسیاری از استادان دوره تحصیل الگوهای درخشانی برای طبابت بوده و هستند، بزرگوارانی چون دکتر بصیرت، بیانی، موسوی، روشن، بهرامی، گنجی، قلیزاده و بسیاری دیگر از عزیزان که هم از لحاظ علمی بینظیرند و هم در تعامل با بیمار و حسن برخورد زبانزد هستند و قطعا تلاش میکنم که در حد وسع و توانم در علم و رفتار از همه این اساتید بیاموزم.
وضعیت سلامت در آمل و مازندران مطلوب است
این پزشک حاذق وضعیت سلامت در آمل و مازندران را خوب ارزیابی کرد و گفت: با استقرار طرح پیشرفته پزشک خانواده طی سالهای اخیر و راهاندازی سامانه یکپارچه بهداشت و سلامت (سیب) در سال اخیر که پرونده الکترونیک و دقیقی برای آحاد جامعه در سراسر کشور تشکیل میدهد و توجه به مقوله سلامت بیش از تمرکز بر درمان، روند خوب و رو به رشدی در ارتقای کیفی کار پزشکی اتفاق افتاده است.
دکتر بهرام پرور با اشاره به اینکه قطعا کم و کاستیهایی وجود دارد، عنوان کرد: باتوجه به همه کمبودها حرکت رو به جلو مشهود است که البته آموزش به مردم توسط رسانهها و مسوولان ذیربط و آگاهی دادن در مورد فواید این راهکارها که چندین دهه در کشورهای پیشرفته امتحان خود را به بهترین شکل پس داد؛ جلوگیری از پیش داوریها و اظهارنظرهای غیرکارشناسانه و احساسی سبب میشود که سرعت این تحولات مثبت بیشتر و امکان استفاده موثر و کارایی مردم از آنها افزونتر شده و هزینههای بیماری کاهش پیدا کند.
وی با اشاه به برنامه یک روز کاری که از ساعت 7 صبح در روستایی آغاز میشود، گفت: ویزیت بیماران، ثبت ویزیتها، ایجاد پرونده الکترونیک به شکل همزمان، نظارت بر کار کارشناسان بهداشتی و بهورزان عزیز در راستای خدمت رسانی بهتر در خانه های بهداشت، نظارت بر جمعآوری دادههای سلامتی و بهداشتی در روستاهای تحت پوشش، آموزش جامعه تحت پوشش در مدارس، خانههای بهداشت، مساجد و ... اموری هستند که در یک روز کاری به آنها میپردازم.
این پزشک حاذق با بیان اینکه حجم کار اصلا کم نیست و عملا 8 ساعت زمان کاری من است، خاطرنشان کرد: جلسات شوراهای بهداشتی برای ارتقای سطح سلامت مردم روستاها، مراقبتهای روتین بیماران دیابتی، فشارخون بالا، اعصاب و روان و ... از دیگر برنامههای من در طول روز است و حجمی از کارها نیز برای ساعات غیراداری باقی میماند.
وی از احساس یک پزشک در مواجهه با بیمار گفت و تصریح کرد: پزشک شاید مهمترین تکیه گاه عاطفی و واپسین بندرگاه امید برای بیمار و اطرافیان بیمار است که تسلیم شدن و یا دچار احساسات شدن باعث خدشه به این وظیفه میشود اما قطعا من نیز مانند همه همکارانم با دردهای بیمارانم درد کشیدم و با بازیابی سلامت شان لبخند زدم.
دکتر بهرام پرور در ادامه افزود: هر گاه بیمار سلامتی خود را باز مییابد، کودکی تبدار و نالان در ویزیت بعدی شاد و خندان و بازیگوش به درون اتاق معاینه میدود و شما لبخند رضایت مادر کودک را میبینید، خاطرهای ماندگار در ذهنتان به شیرینی عسل مینشیند.
این پزشک حاذق با اشاره به لحظههای تلخ کاری خود، گفت: هر گاه آفتی به سلامتی کسی مینشیند کامم تلخ میشود، هر خبر تلخی مانند وقوع یک بیماری صعب العلاج، یک خاطره بد است و هر خبر خوش مثل بارداری در یک زوج نابارور، خاطرهای شیرین.
وی با بیان اینکه برخی گمان میکنند که کثرت وقوع این اتفاقات از اهمیت و اثرات و بار روانیشان میکاهد، یاآدور شد: کسانی که تجربه این شغل را دارند میدانند که هرگز این گونه نیست و همیشه در این شغل در کوران عواطف انسانی قرار دارید و اصلا قابل کتمان نیست.
دکتر بهرام پرور که در شعر بیشتر از پزشکی شهره است در این باره بیان کرد: نمیدانم این گزاره چقدر درست است، مسلما کسانی که در سیستم درمانی و در جمعیت تحت پوششم مراجعه میکنند از این گزاره مستثنی هستند زیرا در محیط کار کاملا دید حرفهای پزشکی حکمیت دارد نه ادبیات به معنای هنریاش.
فارغ التحصیل دکترای پزشکی با اشاره به اینکه بسیاری از مراجعان من از ارتباط و آمیختگی شخصی من با ادبیات و هنر مطلع نیستند، ادامه داد: در جمع ادبیاتیها و مخاطبان ادبی مازندران و کشور شناخته شده هستم، چون بسیار شنیدم که به دلیل آثار مکتوب و نقدهای ادبی ای که نوشتم و گاه برنامههای رادیویی و تلوزیونی گمان میکنند دکترای ادبیات دارم! که البته به سرعت رفع سوءتفاهم میکنم چون نگاه من به هنر اصولا خیلی آکادمیک نیست و بیشتر ذوقی و مبتنی بر التذاذ ادبی و قطعا نگاه کارشناسانه و عمیق یک دکترای ادبیات با بنده واجد تفاوتهای زیادی است، در واقع من یک شاگرد ساده ادبیات هستم.
تعامل دوسویه میان شاعری و پزشکی
وی تاثیر شعر را در زندگی پزشکی خود پررنگ دانست و تاکید کرد: شاید این تاثیر مستقیم و آشکار نیست اما آمیختگی با هنر و ادبیات، قطعا احترام به انسان و زیبایی زندگی را پررنگ و ایجاد ارتباط انسانی را موفقتر و مستحکمتر میکند و از سوی دیگر بارها و بارها همان حسهای انسانی در مواجهه با تالمات و شادیهای مراجعان آشکارا یا پنهان سبب میشود که دست به قلم ببرم و دست به دامان واژهها شوم، این تعامل دوسویه و ناگزیر را نمیتوان نادیده گرفت.
دکتر بهرام پرور ابوعلی سینا را افتخار هر ایرانی دانست و بیان کرد: نابغه ای که در دوران غیرآکادمیک پزشکی راه حلهای ابتکاری پیدا کرد، کتاب طب نوشت و تجارب و دانش خود را مکتوب و به دیگران نیز آموخت.
در ادامه دکتر منوچهر مجد در گفتوگو با خبرنگار ما وظایف پزشک را دانشِ توام با اخلاق دانست و بیان کرد: اگر فقط دانش پزشکی باشد و اخلاق نباشد پزشک به منزله یک رباط است، در ادبیات ما تاکید شده علم آدمیت است و جوان مردی و ادب / ورنه ددی به صورت انسان مسور است.
وی ادامه داد: اگر اخلاق باشد و دانش پزشکی نباشد پزشک به منزله یک دایه دلسوزی است که برای فرزندش که دچار تب شدید و تهوع شده از روی دلسوزی سوپ درست میکند در حالی که علم آن را ندارد که کودک مبتلاء به تهوع نبایستی از راه دهان چیزی بخورد، لازمه پرداختن به حرفه مقدس پزشکی دانش و اخلاق پزشکی است.
دکتر مجد درباره دغدغه پزشکان گفت و اظهار کرد: از مسئولان بهداشت و درمان انتظار داریم که امکانات لازم برای پزشکان را فراهم کنند تا دغدغه معیشتی نداشته باشند چرا که یک پزشک حداقل یک سوم متوسط زندگی خود یعنی 25 سال را صرف آموزش میکند.
این پزشک آملی ادامه داد: البته جامعه پزشکی مانند سایر افراد جامعه ممکن است اشتباهاتی و احیانا قصوری داشته باشند که در این مورد سازمان نظام پزشکی موظف است به شکایات وارده رسیدگی کند.
وی وضعیت سلامت در آمل را خوب دانست و افزود: امکانات درمانی در بخشهای دولتی و خصوصی در حد نیاز مردم است هرچند که انتظار میرود مطابق با آخرین پیشرفتهای پزشکی جهان باشد.
دکتر مجد پدیده ناخوشایند دریافت زیرمیزی از سوی بعضی پزشکان را شایسته جامعه پزشکی ندانست و ادامه داد: تعرفه خدمات پزشکی باید عادلانه مصوب شود و پزشکان نیز طبق این تعرفهها عمل کنند، تصویب تعرفههای عادلانه برای پزشکان در بخش خصوصی و دولتی همه ساله باید متناسب با نرخ تورم اعلام شود.
این پزشک آملی با توصیه به دانشجویان پزشکی و پزشکان جوان که این شغل بازنشستگی ندارد، عنوان کرد: در این حرفه مادام العمر باید مطالعه کرد تا اطلاعات روز پزشکی را در اختیار داشته باشیم و اگر اشتباهی در درمان انجام شد با شجاعت و شهامت کامل باید پذیرفت و از بیمار بابت این موضوع عذرخواهی کرد.
پزشکان سایه دستهای خدا برزمین هستند، انسانهایی که به لطف خداوند جان و روان بیماران را امید میبخشند.
مرحوم دکتر قریب در خاطراتش میگوید، "اگر پزشک هستی دیگر متعلق به خودت نیستی اگر متعلق به خودت هستی دیگر پزشک نیستی"
ستاره دانششان و اختر زندگی شان همواره بر دل بیماران بتابد و پیوسته دعای بندگان بدرقه راهشان باشد.