تقدیر از دو دهه زحمات دکتر عبدالرزاق زاهدی/ پزشک محبوب در نزد مردم سیمرغ

به گزارش بلاغ به نقل از سیمرغ ما، در ایران، اول شهریورماه، هم‌زمان با زادروز بوعلی سینا، به‌پاس تألیفات و خدمات وی، به علوم پزشکی و فعالیت وی در این رشته، و تجلیل از پزشکان، روز پزشک نام‌گذاری شده است، در کشورهای دیگر هم، روزهای دیگری، با توجه به رویدادهای محلی برای این مناسبت در نظر گرفته‌شده‌اند.

در فرهنگ اسلامی، ارزش دانش گران‌قدر پزشکی و فعالیت حرفه‌ای طبیب تا بدان اندازه والا و عظیم است که طبیب مظهر اسم شریف محیی و احیاگری معرفی‌ شده است و همچنین در متن فرهنگ و حیات اجتماعی مردمان این مرزوبوم نیز طبیب و طبابت از جایگاه ویژه و اهمیت والایی برخوردار بوده است تا بدان اندازه که بیماران و دردمندان نه‌فقط برای جستجوی تسکین و درمان دردهای جسمانی خویش، که بلکه در مقام مشاوره و هدایت جویی در همه ابعاد زندگی فردی و اجتماعی خود به حکیم و طبیب متوسل می‌گردیده‌اند.

چراکه حکیم و طبیب در افق نگاه و قضاوت آنان شخصیتی مبرّز و برخوردار از دانش فقهی و پزشکی و آراسته به فضائل والای اخلاقی بوده است و نماد برجسته و الگوی بارز چنین اندیشه‌وران دلسوز و عالمان فرزانه در تاریخ پرفروغ این سرزمین، طبیب نامور و نابغه بزرگ ایرانی، شیخ‌الرئیس ابوعلی سینا بود که به دلیل ارتباطش باخدا و مکتب وحی نور حکمت الهی در دل او درخشید و به حکیم الهی تبدیل شد.

پزشکی ابن‌سینا

ابوعلی سینا حکیم، فیلسوف، طبیب و دانشمند بزرگ ایرانی که در جهان غرب به نام (Avicenna) و با لقب امیر پزشکان شناخته‌ شده است، در ۳۷۰ قمری (۱ شهریور ۳۵۹) در شهر بخارا به دنیا آمد.

ابوعلی سینا، نه‌تنها یکی از بزرگ‌ترین فیلسوفان جهان، بلکه یکی از برجسته‌ترین چهره‌های تاریخ پزشکی در همه دوران است. مهم‌ترین اثر وی در پزشکی، کتاب قانون (القانون فی الطب) است که آن را پیش از سال ۴۰۶ هجری قمری، یعنی در حدود ۳۵ سالگی تألیف کرده است. این کتاب طی چندین سده، چه در سرزمین‌های اسلامی و چه در اروپای سده‌های میانه، همه کتاب‌های دیگر را در سایه خود نهاده بود.

اعتبار و شهرت کتاب قانون در محافل پزشکی جهان اسلام تا بدان جا رسیده بود که نظامی عروضی درباره آن چنین می‌گوید: «اگر بقراط و جالینوس زنده شوند، روا بُوَد که پیش این کتاب سجده کنند». البته ابن‌سینا به‌جز قانون، کتاب‌های دیگری هم در علم پزشکی نوشته است؛ کتاب‌هایی مانند الارجوزةٌ فی الطب که در قالب شعر نوشته‌شده و خلاصه مطالب کتاب قانون است، مقاله فی احکام الادویه القلبیه، رساله فی الفَصد، رساله فی القولنج و … .

نیاز به پزشک ماهر

پزشکی حرفه‌ای است که در هیچ دوره‌ای، مردمان از آن بی‌نیاز نبوده و نیستند. تا دنیا، دنیاست، بیماری در آن فراوان یافت می‌شود و بیماران هم چاره‌ای جز مراجعه به پزشک و درمان ندارند. حضرت امام صادق علیه‌السلام در حدیثی گهربار، مردمان را از سه گروه بی‌نیاز نمی‌داند، ایشان می‌فرماید: «اهل هیچ سرزمینی از وجود سه طایفه و گروه که در کار دنیا و آخرتشان به آنان پناه برده می‌شود، بی‌نیاز نیستند و اگر آن‌ها را نداشته باشند، بی‌بهره و سرگردان می‌شوند: فقیه دانشمند پرهیزکار، زمامدار نیکوکار و مورد اطاعت، و پزشک ماهر و مورد اعتماد».

نکته جالب در این فرمایش گران‌قدر این است که فقیه امور آخرتی مردمان را عهده‌دار است، زمامدار هم امور دنیایی آن‌ها را سروسامان می‌بخشد و پزشک با تأمین سلامت جسمی مردمان، آن‌ها را برای امور دنیوی و اخروی آماده و سرحال نگه می‌دارد.

نیک خلقی در حرفه پزشکی

چهره باز پزشک و خوش‌خلقی‌اش، نیمی از درمان است و زبان خوش او، دوای بیمار. پزشک بداخلاق، تحمّل شنیدن درد دل و سخنان بیمار را ندارد و به او فرصت سخن گفتن نمی‌دهد و این، باعث درمان ناموفق می‌شود، ولی نیک خلقی، هم باعث آرامش و راحتی پزشک است و هم بیمار او. امام علی علیه‌السلام در روایتی گهربار، از پزشک به‌عنوان رفیق نام‌برده و می‌فرماید: «به‌مانند پزشکی رفیق باش که دوا را آنجا و آن‌گونه‌ای قرار می‌دهد که مفید باشد». پس بر پزشک است که با نیک خلقی، در دل بیمار جا باز کند و خود را رفیق و همدم او بداند، تا بیمار هم او را یار و دوست خود بداند و از او کمک بطلبد.

دکتر عبدالرزاق زاهدی پزشکی خوش‌نام در کیاکلا

در این میان نباید فرهیختگان و پیشکسوتان این عرصه را فراموش کرد.

یکی از افرادی که در عرصه پزشکی شهرستان سیمرغ زحمات فروانی را کشید و امروز هم باگذشت سال‌های فراوان از او به نیکی یاد می‌کنند دکتر عبدالرزاق زاهدی پزشک خوش‌نام شهرستان سیمرغ در دهه ۴۰ و ۵۰ که خدمات ارزنده‌ای را به مردم کیاکلا ارائه کرد.

زندگی نامه دکتر زاهدی

عبدالرزاق زاهدی در چهارم فروردین سال ۱۳۰۶ در اصفهان چشم به جهان گشود.

خانواده وی فرهنگی بوده و پدر و پدربزرگ ایشان هر دو معلم بودند او در ۶ سالگی پدر خویش را از دست داد و تحصیلات ابتدایی و دبیرستان را در شهر اصفهان گذارند و هم‌زمان در یک کارخانه ریسندگی و بافندگی کار می‌کرد.

پس از پایان دوران دبیرستان بااطلاع یافتن از ثبت‌نام دانشکده پزشکی اصفهان ثبت‌نام نمود و آن را با موفقیت سپری کرد و بین سال‌های ۱۳۴۰ تا ۱۳۴۴ دوره دکتری طب را با موفقیت گذارند.

پس از آن برای خدمت وارد شهرستان سیمرغ یا کیاکلا آن زمان شدن و تا سال ۱۳۵۷ یعنی تا زمان بازنشستگی به مدت ۱۳ سال به‌صورت پیوسته در کیاکلا به‌عنوان تنها پزشک این منطقه به خدمت مشغول بود.

دکتر عبدالرزاق زاهدی هیچ‌گاه خدمت به مردم را فدای مسائل مادی نکرد و درروش او درمان و نجات جان مردم بر همه‌چیز دارای اولویت بود و همیشه و در همه‌جا وسایل اولیه تشخیص و طبابت خویش راه به همراه داشت.

دکتر زاهدی باوجود بیماری و ضعف جسمانی که داشت خدمت به مردم را در اولویت برنامه خود قرار داده بود و صبح، ظهر، شب یا حتی نیمه‌شب برای او فرقی نداشت و حتی علی‌رغم گلایه برخی اطرافیان نسبت به دریافت ننمودن مبلغ ویزیت وی به این مسائل توجهی نداشت.

کار وی در مطب شخصی با درمانگاه هیچ تفاوتی نداشت و بارها نسبت به این موضوع که برخی پزشکان در درمانگاه به مریض کمتر توجه می‌کنند گلایه داشت و خود نیز با منش و فکری بزرگ به انجام‌ وظیفه می‌پرداخت.

دکتر زاهدی پس از بازنشستگی در سال ۱۳۵۷ به اصفهان مراجعه کرد و در مطب شخصی خویش به معاینه بیماران می‌پرداخت و این کار را تا سال ۱۳۷۶ ادامه داد و در هفتم تیرماه همان سال چشم از جهان فروبست.

درمانگاه ۲۰ تختخوابی که در سال ۱۳۱۴ به دستور رضاشاه در مرکز شهر کیاکلا احداث گردید و در بدو تأسیس زیر نظر پزشکان ارتش اداره می‌شد و پزشکان مشهوری چون دکتر زنده‌یاد عبدالرزاق زاهدی و دکتر احمد کبیر در این بیمارستان طبابت می‌کردند.

دکتر زاهدی در کلام مردم

بنا به گفته افرادی که دکتر زاهدی را می‌شناختن یا با وی هم‌دوره بودند هیچ قلم و زبانی گویای بزرگواری شخصیت و انسانیت و عرفان طبابت انسانیت و به معنای واقعی دکتر زاهدی نیست.

در این سال‌های طولانی، مردم کیاکلا از مرحوم دکتر زاهدی به‌عنوان یک پزشک فهیم و کار بلد و درعین‌حال هم درد مردم و در خدمت آن‌ها از هر طبقهٔ اجتماعی به‌خوبی یادکرده و می‌کنند.

دکتر زاهدی مردی نیک‌نفس و خوش‌خلق و خوش‌رفتار بود، وی ازجمله پزشکانی به شمار می‌رفت که با تقویت روحی بیماران به درمان آنان می‌کوشید و همه را به بهبود حالشان امیدوار می‌کرد.

هرگز بیماری را از درد بی‌درمانش غم‌زده و مأیوس نمی‌کرد، به گفته معتمدین محلی گاه اتفاق می‌افتاد دکتر برای درمان بیماری با پای پیاده و یا حاضر شدن بر بالین زائویی در روستای پهناجی با دوچرخه مسیر کیاکلا تا روستای پهناجی را می‌پیمود تا به‌موقع بر سر بالین زائو حاضر شود تا جان مادر و نوزاد را نجات دهد.

زنده‌یاد دکتر عبدالرزاق زاهدی در طول حیات بابرکت خویش خدمات بزرگی به مردم نموده‌اند که این خدمات بعد از گذشت پنج دهه هنوز فراموش نشده و از ایشان به نیکی یاد می‌کنند.

این مرد بزرگ، آراسته به زیور صفاتی بود که در دوران ما، کیمیاست. به همین خاطر به وجود پزشکان بزرگی چون ایشان به خود می‌بالیم.

ضمن قدردانی از زحمات جامعه پزشکی ایران و پزشکان دلسوز و متعهد برای همه پزشکان و افراد جامعه پزشکی سلامتی و موفقیت را آرزومندیم همچنین برای مرحوم دکتر عبدالرزاق زاهدی آمرزش و مغفرت را از خداوند متعال خواستاریم.

روحش شاد و یادش گرامی باد.