همزمان با جام جهانی کشتی 2006 که به میزبانی ساری قرار بود برگزار شود سمسکنده ای ها سدی شدند تا زباله ساری در منطقه آنها دپو نشود، بوی تعفن زباله هم در مسیر تردد کشتی گیرانی که قرار بود از طریق فرودگاه دشت ناز وارد سالن مسابقات شوند نیز مسئله بود که موجب شد زباله ساری دیگر در سمسکنده رهاسازی نشود.
۰
به گزارش بلاغ، همزمان با جام جهانی کشتی 2006 که به میزبانی ساری قرار بود برگزار شود، سمسکندهایها سدی شدند تا زباله ساری در منطقه آنها دپو نشود، بوی تعفن زباله هم در مسیر تردد کشتیگیرانی که قرار بود از طریق فرودگاه دشتناز وارد سالن مسابقات شوند، نیز مسئلهای بود که موجب شد زباله ساری دیگر در سمسکنده رهاسازی نشود.
خبر انتقال زباله به مدت 6 ماه در منطقه چهاردانگه رسانهای شد و مردم کفنپوش در برابر خودروهای حمل زباله ایستادند، اما تصمیم گرفته شده بود و با پادرمیانی بزرگان مهلت 6 ماهه داده شد تا زباله در منطقه ارا، که کوههای سپیدش معروف است، انتقال داده شود.
6 ماه تبدیل به 10 سال شد. جاده مسیر انتقال زباله آسفالت شد تا انتقال زباله به آسانی صورت گیرد، خودروهای حمل زباله هم زیاد شد و زباله طی کرد مسیر 130 کیلومتری را. صدای اعتراض بلند بود، اما کمتر شنیده میشد تا اینکه چوپان جوان در شیرابه زباله سقوط کرد و جان باخت. هم گله را رها کرد و هم خانوادهاش را، دو کودک در انتظار پدر بودند، اما او دیگر برنگشت.
این اتفاق سال 86 رخ داد سر و صداهایی از سوی اهالی، خانواده، محیط زیست و دوستداران طبیعت و رسانهها ایجاد شد که شاید مانع انتقال زباله شوند.
نفوذ شیرابه، استنشاق بوی تعفن، تصادفات ناشی از لزج شدن سطح آسفالت به دلیل ریزش زباله و نفوذ شیرابه زباله، سناریوهای اتفاق افتاده در این منطقه بود. سر و صداها خوابید ولی زباله همچنان مهمان ناخوانده طبیعت بکر چهاردانگه بود و نه تنها منطقه ارا را نابود کرد، بلکه در مسیر هم خرابی و مشکلاتی ایجاد کرد و مردم منطقه نیز نمره منفی به مسئولان چهاردانگهای استان و شهرستان دادند.
بالاخره سکوت درباره مشکلات زباله در جلسه شورای اداری ساری شکست. علیجان شمشیربند، رئيس چهاردانگهای شورای شهر ساری انتقادش را از معضلات زباله به این جلسه آورد و درباره بیسروسامانی حل معضل زباله سخن گفت، و اینکه قرار بود این مسئله 6 ماهه شود اما اکنون 10 ساله شد، دستگاههای زبالهسوز در مکانی دپو شد، اما طلای کثیف همچنان با کثافت خود بلای جان طبیعت و نمره منفی برای مسئولان این بخش باقی ماند.
هر چند این زخم کهنه هر از گاهی سر باز میکند، اما چون تدبیری در این بخش اندیشیده نمیشود، دوباره سر و صداها میخوابد و مردمان صبور کوهستان باز هم باید میزبان زبالهای شوند که نه تنها برای آنها خوشایند نیست که حتی برای طبیعت زیبای این منطقه.
مردم منطقه میگویند، لطفاً مسئولان مربوطه بگویند اهالی منطقه برای زبالههایی که خود تولید نکردهاند، تا چه زمانی باید صبر کنند تا اقدامات مسئولان به نتیجه بنشیند؟. آیا آنها خود و خانوادهشان میتوانند چنین شرایط شاق را تحمل کنند و اگر پاسخ مثبت است، پس بفرمایند، یا الله.