سرپرستاری که مانع گیاه‌پزشک شدن دخترش شد

به گزارش خبرنگار بلاغ، ۳۰ سال است که بیمار داری می‌کند، ولی دو سال دیگر بازنشسته می‌شود، دو سال تأخیر در بازنشستگی‌اش را فعالیت در بخش خصوصی عنوان می‌کند.

با وجود گذشت بیش از ۳۰ سال خدمت در این رشته با ذوق شوق پذیرای ما می شود.

از اینکه توانست جان بیماری را نجات دهد ابراز خرسندی می‌کند، این موضوع را به بهترین خاطره دوران خدمتش اعلام می‌کند و حتی پیگیر بیماری سی‌پی‌آر شده‌اش بعد از ترخیص از بمیارستان نیز می‌شود.

از اینکه قرار است مصاحبه کند خرسند نیست، ۳۰ سال در گمنامی فعالیت می‌کرد و کاملاً از وضعیت شغلی خویش ابراز رضایت می‌کند.

از سختی‌ها هراسی ندارد ولی از اینکه برخی مواقع زمینه مناسب برای خدمت‌رسانی فراهم نشود ناراحت است.

بیشتر تلاش دارد که فعالیت همکارانش دیده شود، با حوصله تمام بخش‌های بیمارستان را به ما معرفی می‌کند، از اینکه تلاش همکارانش به تصویر کشیده می‌شود ابراز رضایت دارد.

نامش زربانو فضلی است، از دوران دفاع مقدس خاطره دارد، بنا به اذعان خودش در راه اندازی بخش های مختلف پرستاری بیمارستان قلب ساری مشارکت داشت و زمینه را برای خدمت بیشتر به مردم فراهم کرد، به‌دلیل علاقه‌ای که به رشته پرستاری و خدمت به مردم داشت، دخترش را هم ترغیب کرد که رشته گیاه‌پزشکی را رهاکرده و به فعالیت پرستاری مشغول شود.

معتقد است که با فعالیت در رشته پرستاری می‌تواند به مردم خدمت کند، سال‌هاست که با آه و ناله بیماران در ایستگاه پرستاری به‌سر کرد ولی از اینکه صبح بیمارش با لبخند رضایت از او خداحافظی می‌کند، بهترین هدیه برایش است.

همه روز برایش روز پرستار است، به این دلیل که بیماری تعطیل‌بردار نیست، عیدی و تعطیلی ندارد، پا به پای پزشکان و حتی بیشتر از پزشکان با بیماران سر و کار دارد، ممکن است بیمار نباشد ولی به اندازه همراه بیمار درد بیمارداری را کشیده است، با بی‌مهری همراهان، با ناراحتی بیماران و گاهی هم با خنده همراهان بیمار سر کرده است و کمتر ناله کرد، کمتر ناله کردنش را می‌توان از این جمله‌اش بیشتر درک کرد که هر روز مانند روزهای اول کارش مشغول کار می‌شود.

به همکارانش روحیه می‌دهد وقتی بانویی بعد از ۳۰ سال کار مداوم پرستاری هنوز خنده بر لب دارد و از عشق و علاقه در این فعالیت صحبت می‌کند دیگر پرستاران جوان همکار او کمتر درباره مشکلات صنفی صحبت می‌کنند.

درخواست‌هایش هم در جهت خدمت به بیماران است، اینگونه بیان می‌کند، مردم در بخش‌هایی که بیماران نیاز به مراقبت بیشتر دارند با پرستاران همکاری کنند.

مشکل صنفی خویش را با ظرافت بیان می‌کند و طوری با انرژی از عشق و علاقه به کارش صحبت می‌کند که سختی‌های کارش به چشم نمی‌آید، دوست ندارد درباره مشکل صنفی صحبت کند ولی وقتی احساس می‌کند که ممکن است در حق دیگر پرستاران احجاف شود می‌گوید، شیفت کاری شب و نیز تفاوت فاحش دریافتی پزشکان و پرستاران از مشکلات عمده پرستاران است.

وقتی این همه احساس علاقه به‌کار را دیدیم کمی تعجب کردیم، به گفته‌های این خانم بسنده نکردیم، از همکارانش و نیز از بیمارانش زمانی که خانم پرستار در کنار ما نبود یواشکی پرسیدم آیا واقعاً از عمکرد بخش پرستاری رضایت دارند که رضایت را در لبخندی که بیمار 60 ساله بر روی تخت داشت دیدیم و دیگر جسارت سوال بیشتر از بیماران را نداشتیم.

در آخر هم با یک بسته شیرینی از ما پذیرایی کرد و خوبی را در حق ما خبرنگاران تمام کند و پرستاران بیمارستان بخش قلب فاطمه الزهرا (س) خودشان را برای روز جشن پرستار که قرار است در آخر هفته در این مرکز درمانی برگزار شود آماده می‌کنند.