دستانی که نیاز به یاری برای پر گشودن دارند/قول 12 ساله‌ای که فراموش شد

به گزارش خبرنگار بلاغ، نخستین بار بود که برای گرفتن مصاحبه مترجم داشتم، اشتباه نکنید گفت‌وگوی من با یک شهروند ساروی بود ولی من طریقه گفت‌وگو با او را فرا نگرفته بودم، نمی‌دانم آیا در یادگیری زبان یک افتخارآفرین کوتاهی کرده‌ام یا اینکه جامعه در آموزش آن کمکی نکرده؟!

در این گفت‌وگو با زینب اجارستاقی بانوی ناشنوای ورزشکار ساروی که 26 سال دارد و آرش زاهدی، دبیر هیأت ورزش ناشنوایان مازندران به صحبت پرداختم.

* مربی دلسوز و یادگیری مهارت فنی

زینب با دستانی که حرف‌های زیادی برای گفتن دارند شروع به صحبت کرد و زاهدی واسطه‌ای برای این گفت‌وگو شد؛ از کودکی به رشته‌های ورزشی علاقه داشتم و تقریباً از دوسال پیش به سمت رشته ورزشی فوتسال کشیده شدم.

وی از تمرینات ورزشی خود که در ابتدا با نامه هیأت ناشنوایان تخفیف 50 درصدی می‌گرفت گفت و ادامه داد: از یک سال پیش که وارد تیم ملی شدم و به‌طور جدی تمرینات حرفه‌ای را آغاز کردم، خانم نجمه مسلمی کاملاً رایگان مهارت‌های فنی را به من آموزش داده است.


این بانوی ورزشکار از خانم‌ها فریبا میرزایی نائب رئیس بانوان هیات، مهناز امیر شقاقی سرمربی و صادقی مربی تیم ملی تشکر کرد و افزود: این افراد مشوق خوبی در افزایش توانمندی ورزشی من بودند و بدون آنها نمی‌توانستم در مسابقات برون‌مرزی شرکت کنم.

وی شرکت در مسابقات جام جهانی فوتسال ناشنوایان 2015 که در آذرماه گذشته برگزار شد را مدیون این مربیان دانست و اضافه کرد: در این بازی تصورمان کسب رتبه نایب قهرمانی بود ولی مقام هفتم را به‌دست آوردیم.

* مشکلات مالی امانم را بریده

این مدال‌آور ساروی با بیان اینکه در حال حاضر با توجه به مشکلات مالی، توان پرداخت هزینه ایاب و ذهاب به باشگاه و اردوهای تیم ملی را ندارم، اظهار کرد: تاکنون هیأت ورزشی ناشنوایان به اندازه توان خود کمکم کرده است ولی چون به ورزش‌های والیبال و تکواندو هم می‌پردازم، همیشه نگران مشکلات مالی‌ام.

اجارستاقی بیان کرد: در حال حاضر مشغول تمرین برای مسابقات آینده هستم و خانواده‌ام با توجه به اینکه چند فرزند ناشنوای دیگر هم دارند، توانی برای حمایت مالی‌ام ندارند.

در ادامه از زاهدی، دبیر هیأت ورزشی ناشنوایان مازندران می‌خواهم تا درباره حوزه ورزشی ناشنوایان بیشتر برایم توضیح دهد.

وی با بیان اینکه از سال 1389 وارد هیأت ورزشی ناشنوایان شدم، گفت: زمانی که این مسئولیت را بر عهده گرفتم مازندران رتبه 13 کشور را داشت که با تلاش ورزشکاران توانستیم در سال 93 رتبه سوم را در میان 31 هیات سراسر کشور کسب کنیم.

زاهدی افزود: در گذشته 5 رشته ورزشی داشتیم که از سال 90 به 18 رشته افزایش و مسلماً حجم فعالیت در رشته آقایان و بانوان نیز گسترش یافت.

ورزشکاران حرفه‌ای زیاد و افزایش هزینه‌ها

دبیر هیأت ورزشی ناشنوایان مازندران با اشاره به اینکه در حال حاضر 250 ورزشکار حرفه‌ای به‌صورت مستقیم زیر نظر هیأت ورزشی ناشنوایان مازندران هستند، ادامه داد: 800 ورزشکار آماتور و نیمه‌حرفه‌ای در ورزشگاه‌های استان تمرین می‌کنند.

وی از مشکلات مالی هیأت و حمایت اداره‌کل بهزیستی استان از ناشنوایان گفت و افزود: برای تأمین امکانات ورزشی، مانند: مکان تمرین، البسه و لوازم تمرین، دستمزد مربیان، هزینه‌های ایاب و ذهاب از شرق تا غرب استان و اعزام به مسابقات کشوری در 18 رشته در بخش آقایان و بانوان بار سنگینی بر دوش داشتیم ولی با وجود همه مشکلات توانستیم تمامی تیم‌ها را به مسابقات اعزام کنیم.


زاهدی با بیان اینکه در سال‌های گذشته شاید 10 نفر ملی‌پوش داشتیم، اظهار کرد: با تلاش بازیکنان و پیگیری‌های مسئولان هیات و انجمن، 59 نفر به اردوهای تیم ملی دعوت شدند.

این ورزشکار بیان کرد: یک‌هفتم اعزامی به مسابقات آسیایی سئول کره جنوبی 2012 و یک‌هشتم ورزشکاران اعزامی به المپیک 2013 بلغارستان و هم چنین یک‌دهم ورزشكاران مسابقات بازی‌های آسیایی چین تایپه ٢٠١٥ از ناشنوایان مازندران بودند و از لحاظ مدال‌های خوش‌رنگ در میان سه هیات برتر استان نیز قرار داریم.

این مسئول ورزشی به مشکلات موجود در برخی از رشته‌ها، مانند کشتی و فوتبال تعداد زیاد ورزشکار، حمایت مالی پایین، بیكاری ورزشکاران و نداشتن منبع درآمد مناسب اشاره کرد و گفت: این موضوع سبب شد تا ورزشکارانی از ورزش حرفه‌ای فاصله بگیرند که سبب هدررفت بخش اعظم سرمایه‌گذاری‌ها برای این افراد شد.

وی بیان کرد: با توجه به اینکه مدال‌آوران مازندرانی (شنوا) بسیار بیشتر از استان‌های دیگر کشور هستند و تقریباً تعداد مدال‌های مازندران با ١٥ استان كشور برابری می‌كند، زیاد بودن قهرمانان در استان باوجود افتخارآمیز بودن سبب توجه کمتر به همه ورزشکاران نیز می‌شود.

رغبت پایین اسپانسرها برای حمایت مالی

زاهدی ادامه داد: به‌دلیل اینکه منابع مالی رشته های ورزشی مختلف محدود است، هر رشته‌ای که تعداد بازیکنان بیشتر داشته باشد بالطبع میزان مبلغ اهدایی نیز کمتر می‌شود.

دبیر هیأت ورزشی ناشنوایان مازندران با بیان اینکه انسان‌های معمولی کمتر برای تماشای بازی ناشنوایان می آیند، تصریح کرد: به همین دلیل این مسابقات شور و هیجان کمتری دارند و معمولاً اسپانسرها و حامیان مالی هم کمتر رغبت پیدا می‌کنند تا به سمت رشته‌های ورزشی ناشنوایان بیایند.

بهزیستی، تنها حامی ورزش ناشنوایان

وی افزود: در حال حاضر تنها بهزیستی است که از ناشنوایان حمایت می‌کند و بودجه‌ای که اداره ورزش می‌دهد با توجه به تعداد ورزشکاران کم است.

زاهدی با بیان اینکه در حوزه‌های مختلف زندگی، مانند: ثبت‌نام کنکور، دریافت گواهی‌نامه، شرکت در امتحانات، اقدامات بانکی یا ... باید همراه ورزشکاران ناشنوا باشم، اظهار کرد: به‌خاطر همین نتوانستم به زندگی شخصی‌ام بپردازم و با توجه به اینکه کارشناسی ارشد مهندسی معماری دارم پیشنهاد تدریس در دانشگاه را نپذیرفتم.

این ورزشکار با اشاره به اینکه خودم هم به‌مدت هشت سال در اردوی تیم ملی فوتبال ناشنوایان حضور دارم و به سختی‌ها و مشکلات ورزشکاران کاملا آگاهی دارم، افزود: البته شهرداری ساری تا حدودی به ما کمک کرده ولی با نگاه جدی اداره‌کل ورزش و جوانان به ورزش ناشنوایان مشکلات خیلی کمتر می‌شود.

قول 12 ساله فراموش شده صدا و سیما

دبیر هیأت ورزشی ناشنوایان مازندران بیان کرد: در ماه‌های گذشته ساختمان هیأت را به سختی بازسازی کردیم و کلاس های آموزشی زبان اشاره را برای ورزشکاران برگزار می‌کنیم.

وی افزود: متأسفانه چون ناشنوایان از زمان کودکی لب‌خوانی را می‌آموزند، نسبت به زبان اشاره اطلاع چندانی ندارند.

زاهدی با انتقاد از این موضوع که ناشنوایان سهمی در تماشای برنامه‌های تلویزیونی ندارند، گفت: باوجود اینکه صدا و سیمای استان 12 سال پیش قول پخش برنامه‌های ویژه ناشنوایان داده ولی اقدامی نکرده است ولی در کشورهای خارجی یک شبکه به ناشنوایان اختصاص دارد و آنها به‌راحتی اوقات فراغت خود را با برنامه‌های تلویزیونی مناسب پر می‌کنند.

وی از راه‌اندازی و ساماندهی هیأت‌های شهرستانی خبر داد و تصریح کرد: برای تجهیز هیأت ناشنوایان و برگزاری کلاس‌های مختلف آموزشی نیاز به حمایت مالی داریم.

زاهدی از بخش خصوصی و افراد توانمند جهت حمایت همه‌جانبه از ورزشکاران ناشنوا دعوت کرد تا اسپانسر ورزش ناشنوایان شوند.

این ورزشکار خاطرنشان کرد: با کمی حمایت مالی بیشتر می‌توانیم در رشته‌هایی، مانند: کشتی آزاد و فرنگی بزرگسالان و جوانان، فوتبال، فوتسال آقایان و بانوان تنیس روی میز آقایان و بانوان، بسکتبال، والیبال و سایر رشته‌ها که استعدادهای نابی پیدا کرده‌ایم تعداد مدال‌های ورزشی را دوبرابر کنیم.

به گزارش بلاغ، گفت‌وگوی ما به پایان رسیده ولی حرف‌های ناگفته بسیاری در چشمان زینب دیده می‌شود که شنیدن آن نیاز به دست‌هایی پُر برای یاری دارد.