به گزارش
بلاغ، روز 16 آبان ماه امسال، سایت شهدای ایران نوشت: در روزهایی که دولت تدبیر و امید دستاورد سفر استانیاش به مازندارن را رسانهای کرده است، سه فرزند یک افغانستانی شیعه که اقامت و مجوز لازم برای حضور در ایران را دارد با تخلف قانونی وزارت آموزش و پرورش و استانداری مازندران از تحصیل باز ماندهاند!
این دستور رهبر انقلاب از اردیبهشت ماه 1394 رسانهای شده است، دستوری صریح و روشن که میفرمایند: «هیچ کودک افغانستانی، حتی مهاجرینی که بهصورت غیرقانونی و بیمدرک در ایران حضور دارند، نباید از تحصیل بازبمانند و همه آنها باید در مدارس ایرانی ثبتنام شوند.»
این البته برای همه کسانی که روش و منش رهبر معظم انقلاب سر مسئله «مهاجرین افغانستانی» را دنبال میکنند، مسئله عجیبی نیست.
مرور فقط همین دو سال اخیر نشان میدهد که رهبر انقلاب با دستور به «تکریم همه مهاجرین افغانستانی» و بیان جمله «تهران؛ خانه افغانستانیهاست»، مشخص کرده بودند که سیاست عالی نظام جمهوری اسلامی در مواجهه با مهاجرین افغانستانی، همچنان طبق آرمانهای اولیه انقلاب تدوین میشود و کمکاریها و بدکاریهای مدیریت بیآرمان و بوروکراتیکی که مهاجرین را بهچشم «بیگانگان» نگاه میکند، انحراف از آرمانهای انقلاب است و شخص رهبری جلوی این انحراف ایستاده است.
و حالا این دستور، سند تضمینشده دیگری بر اولویت نگاه انسانی و اسلامی، در تصمیمگیران اصلی نظام جمهوری اسلامی است.
اما درست در همین استانهای نزدیک به پایتخت یک مهاجر قانونی افغان که اتفاقاً شیعه هم هستند و فرزندانش را حسین، علیاکبر و علیاصغر نام نهاده است، در پایههای چهارم و دوم ابتدایی از تحصیل جا ماندهاند.
رستمی مهاجر افغانستانی و شیعهای است که هم مجوز اقامت دارد و هم پاسپورت خود و خانوادهاش کامل است اما نگاه سرد مسئولان استان مازندارن شامل حالش شده است.
رستمی میگوید: حسین کلاس چهارم و علیاکبر و علیاصغر که دوقلو هستند امسال باید کلاس دوم میرفتند که از ابتدای مهر موفق به حضور در مدرسه نشدهاند و آموزش و پرورش اعلام کرده است که اجازه ثبتنام افغانستانیها را در مازندران ندارد.
وی ادامه داد: در مدرسه گفتند باید به استانداری بروم و آنها هم اعلام کردند صرفاً می توانم در تهران زندگی و فرزندانم را در مدرسه ثبتنام کنند و به صراحت گفتند: اجازه ثبتنام در مازندارن برای فرزندانم وجود ندارد.
حالا حسین، علیاکبر و علیاصغر یعنی سه فرزند شیعه این مرد افغانستانی که قانوناً در ایران زندگی میکنند، شبانهروز در خانه هستند و پدرشان هم هر کاری از دستشان برآمده برای پیگیری ثبتنام این سه فرزند انجام داده است اما کاری به پیش نبرده است.
سوالی که باقی میماند این است که چرا مسئولان از اجرای دستور صریح، شفاف و روشن رهبر انقلاب در موضوع تحصیل افاغنه در ایران امتناع میکنند؟!
لازم است تا وزارت کشور پاسخ دهد که طبق کدام قانون مسئولان استانداری مازندران از ثبتنام حسین، علیاکبر و علیاصغر رستمی در رینه لاریجان استان مازندارن خودداری کردهاند؟!
بهدنبال این خبر، روز 2 آذر ماه امسال استانداری مازندران با ارسال جوابیهای مدعی شد: اولاً طبق مصوبه شورای عالی امنیت ملی حضور اتباع افغانی در مازندران ممنوع است و در ثانی خانواده افغانی مذکور مجوز اقامت ندارند و بهصورت غیرقانونی آمدهاند که این جوابیه را در زیر میبینید.
این ادعای استانداری در حالی مطرح شد که اولاً رهبر انقلاب دستور تحصیل فرزندان افغانستانیها را بعد از مصوبه شورای عالی امنیت ملی صادر کردهاند و بر هر عقل سلیمی روشن است که نگاه معظمله به تحصیل کودکان خانوادههایی است که بهصورت غیرقانونی در ایران حضور دارند، چرا که افغانستانیهایی که اقامتشان مشکلی ندارد، از هزاران مدل بورسیه تحصیلی برخوردارند و عملاً مشکلی در تحصیل ندارند و در ثانی رهبر انقلاب در دستورشان تأکید کردهاند: «حتی مهاجرانی که بهصورت غیرقانونی و بیمدرک در ایران حضور دارند.» چرا که موضوع قابل اشاره ایشان تحصیل فرزندان و کودکان این افغانستانیها بوده است، چه اینکه بهصورت قانونی در شهری باشند و چه غیرقانونی و این موضوع نباید مانع تحصیل فرزندانشان آن هم فرزندانی شیعه بشود.
از سوی دیگر استانداری مدعی شده است که این فرزندان افغانستانی بدون مجوز حضور دارند در حالی که ایشان حتی پاسپورت و مجوز اقامت هم دارند که در زیر میبینید.
اما استانداری مازندارن با همکاری آموزش و پرورش این استان بدون توجه به دستور رهبری و صرفاً بهدلیل مصوبه شورای عالی امنیت ملی این فرزندان افغانستانی را از تحصیل ممنوع کرده است و بعد از انتشار این خبر اقدام به اخراج یک افغانستانی دیگر هم از مدرسه هم کرد.
اما آنچه در این میان مایه تأسف است این بوده که یاوجود پیگیریهای مکرر از مدیر مدرسه وی بعد از تهدید خبرنگار، اظهار کرد: بنده بیگناهم و دستورات را اجرا میکنم، ادارات مسئول در این زمینه هم جز پاسکاری عملاً کاری انجام نمیدهند، حتی بعد از اصرار بر اینکه حداقل اجازه بدهند تا پایان ترم کودکان افغانی در مدرسه حضور یابند تا شاید بتوان مجوز تحصیلشان را اخذ کرد و در غیراینصورت اخراج شوند اما عملاً هیچ مسئولی زیربار این موضوع نرفته است.
حال دو ماه از آغاز سال تحصیلی 94 گذشته است و کودکان بیگناه افغانی که عطوفت رهبر انقلاب شامل حالشان شده بهدلیل کجسلیقگی برخی از مسئولان از تحصیل باز ماندهاند و هیچ مسئولی هم پیگیر این موضوع نیست.
بهراستی وزارت آموزش و پرورش بر اساس کدام قانون، دستور صریح رهبر انقلاب را اجرا نمیکند؟