بلاغ، کارگران قشر تلاش‌گر و پیاده نظام صنعت و تولید و صادرات هستند که به‌درستی در قوانین جمهوری اسلامی ایران بر نقش و جایگاه آنان تاکید شده است، اما گاهی اجرای این قوانین در استان دست‌خوش سلایق و منافع شخصی کارفرمایانی میشود که برای رسیدن به سوددهی بیشتر یا مقاومت در برابر موانع تولید یا بروکراسی، ناملایمتهای زیادی را در برخورد با کارگران انجام میدهند.
کارگران مازندرانی که برای کسب روزی خانواده و در امان ماندن از معضل بیکاری تن به قراردادهای موقتی و بیکاریهای تحمیلی و فصلی میدهند، از ترس اخراج از کارگاه ترجیح میدهند با این مشکلات بسازند و پای به محکمه اداره کار نگذارند و یا کارفرمایانی که برای فرار از قوانین حوزه کارگری قراردادهای کارگران خود را چند مرتبه در سال تمدید میکنند، برخی از کارفرمایان این استان دو ماه از سال کارگران را بدون بیمه به‌کارگیری میکنند و یا کارفرمایانی که به بهانههای مختلف از جمله فرسوده بودن تجهیزات یا کمبود مواد و یا غیرسودآور بودن شرکت کارگران خود را بدون توجه به سوابق 20 ساله و مشکلاتی که این وقفه در بازنشستگی آنان ایجاد میکند، اخراج میکنند.
کار بیش از هشت ساعت در روز بدون احتساب اضافه کاری قانونی و فرار از عیدی و مزایای کارگران در حالی توسط برخی از کارفرمایان و صاحبان شرکتها و کارگاهها در مازندران انجام میشود که از آن ناگوارتر برخی از مالکان شرکتها در این استان به ویژه سورتینگ‌داران وقتی با الزام اداره کار برای ارائه بیمه اجباری کارگران مواجه می‌شوند به جای کارگران شاغل در کارخانه اغلب اعضای خانواده و دوستان خود را در قبال دریافت حق بیمه پرداختی بیمه میکنند و بازدیدهای دستگاههای مسئول در برخی از موارد منتهی به افشای این موارد نمیشود.
سهمیه محدود و اندک بیمه کارگران ساختمانی در مازندران در سال‌های گذشته به یک معضل در ادارات تامین اجتماعی استان بدل شده است و کارگرانی که با امید و آرزو کارت درجه دو مهارت از سازمان فنی حرفهای دریافت کردهاند، چند سال به امید استفاده از مزایای بیمه کارگران ساختمانی در صف انتظار ایستادهاند.
در سال‌های گذشته وضعیت نابسامان کارگران شرکت نساجی مازندران به سمبل مشکلات کارگری در استان تبدیل شده است و در حالی که اغلب آنان با سوابق بالای کار در آستانه بازنشستگی بودند اما هنوز در انتظار دریافت حقوق و مزایای سال‌های قبل دست به دامان مسئولان کارگری و ارشد استان مازندران هستند.
در چند روز گذشته حضور چند ساعته 150 نفر از کارگران یک شرکت بسته‌بندی مرغ در میاندورود به دلیل اخراج از کار بار دیگر این زنگ هشدار را به صدا درآورد که حمایت از کارگران به عنوان نیروهای مولد عرصه تولید با شعار ممکن نمیشود و با دیدن مشکلات بیمه کارگران ساختمانی، قراردادهای موقتی کوتاه مدت، مشکلات کارگران نساجی و بیکار شدن کارگران شرکت دربال در میاندورود این مهم ذهن انسان را درگیر خود میکند که قسم کارگر محوری مسئولان حوزه کارگری مازندران یا دم خروس را باور کنیم.
کارگران مازندرانی که برای کسب روزی خانواده و در امان ماندن از معضل بیکاری تن به قراردادهای موقتی و بیکاریهای تحمیلی و فصلی میدهند، از ترس اخراج از کارگاه ترجیح میدهند با این مشکلات بسازند و پای به محکمه اداره کار نگذارند و یا کارفرمایانی که برای فرار از قوانین حوزه کارگری قراردادهای کارگران خود را چند مرتبه در سال تمدید میکنند، برخی از کارفرمایان این استان دو ماه از سال کارگران را بدون بیمه به‌کارگیری میکنند و یا کارفرمایانی که به بهانههای مختلف از جمله فرسوده بودن تجهیزات یا کمبود مواد و یا غیرسودآور بودن شرکت کارگران خود را بدون توجه به سوابق 20 ساله و مشکلاتی که این وقفه در بازنشستگی آنان ایجاد میکند، اخراج میکنند.
کار بیش از هشت ساعت در روز بدون احتساب اضافه کاری قانونی و فرار از عیدی و مزایای کارگران در حالی توسط برخی از کارفرمایان و صاحبان شرکتها و کارگاهها در مازندران انجام میشود که از آن ناگوارتر برخی از مالکان شرکتها در این استان به ویژه سورتینگ‌داران وقتی با الزام اداره کار برای ارائه بیمه اجباری کارگران مواجه می‌شوند به جای کارگران شاغل در کارخانه اغلب اعضای خانواده و دوستان خود را در قبال دریافت حق بیمه پرداختی بیمه میکنند و بازدیدهای دستگاههای مسئول در برخی از موارد منتهی به افشای این موارد نمیشود.
سهمیه محدود و اندک بیمه کارگران ساختمانی در مازندران در سال‌های گذشته به یک معضل در ادارات تامین اجتماعی استان بدل شده است و کارگرانی که با امید و آرزو کارت درجه دو مهارت از سازمان فنی حرفهای دریافت کردهاند، چند سال به امید استفاده از مزایای بیمه کارگران ساختمانی در صف انتظار ایستادهاند.
در سال‌های گذشته وضعیت نابسامان کارگران شرکت نساجی مازندران به سمبل مشکلات کارگری در استان تبدیل شده است و در حالی که اغلب آنان با سوابق بالای کار در آستانه بازنشستگی بودند اما هنوز در انتظار دریافت حقوق و مزایای سال‌های قبل دست به دامان مسئولان کارگری و ارشد استان مازندران هستند.
در چند روز گذشته حضور چند ساعته 150 نفر از کارگران یک شرکت بسته‌بندی مرغ در میاندورود به دلیل اخراج از کار بار دیگر این زنگ هشدار را به صدا درآورد که حمایت از کارگران به عنوان نیروهای مولد عرصه تولید با شعار ممکن نمیشود و با دیدن مشکلات بیمه کارگران ساختمانی، قراردادهای موقتی کوتاه مدت، مشکلات کارگران نساجی و بیکار شدن کارگران شرکت دربال در میاندورود این مهم ذهن انسان را درگیر خود میکند که قسم کارگر محوری مسئولان حوزه کارگری مازندران یا دم خروس را باور کنیم.
