به گزارش بلاغ، درست است که میگویند نیمه دوم "نیمه مربی"هاست...
شرایط امروز سیاسی ومدیریتی کشور در جنگ اقتصادی با غرب "بین دونیمه"هست که نیمه مربیهاست.
مربی فوتبال دربین "دونیمه" فضای رختکن باید چکارکند؟:
1-بعد از اتمام نیمه نخست باید به ورزشکاران اجازه داده شود تا ساکت و آرام بمانند و از لحاظ ذهنی روانی آماده نیمه دوم شوند، مخصوصاً اگر گل خورده باشند.
فوتبالیستها در طول این مدت زمان، نیازهای جسمانی و روانی ویژهای دارند که مربیان باید به آنها حساس باشند.
حساسیت به نیازهای روانی آنان نیز آنها را برای فعالیت بعد از استراحت آماده میکند.
2-برخی مربیان(غیرحرفه ای) به مجردی که ورزشکاران برای استراحت وارد اتاق رختکن شدند دوست دارند که آنها را زیر باران بازخورد اطلاعات بگیرند در حالی که دستگاه ذهن و فکرانسانی پس از فعالیت شدید بدنی خستگی و برانگیختگی زیاد، پیش از اینکه بتواند اطلاعات اضافی را نگهداری و پردازش کند، مدت کوتاهی نیاز به استراحت دارد.
در بین "دونیمه" امکان دارد مربی بر اساس مشاهده خود هزاران مطلب را برای گفتن به شاگردانش داشته باشد، اما متاسفانه بیشتر این اطلاعات در اثر اضافه بار اطلاعاتی، خستگی و توانایی محدود آنها از دست میرود.
بهتر است مربی فقط و فقط به بیان یکی دو نکته اصلی اشاره کند، تلاش کند به صورت دیداری بازخورد دهد تا شنیداری(استفاده از تخته یا نمایش بدنی)، به صورت خلاصه و نهایتاً اظهار نظرهای مثبتی از عملکرد شاگردانش را بیان کند.
3- به جای بکاربردن جملاتی همچون: ما خیلی بد بودیم و بد بازی کردیم یا خیلی معطل میکنیم و سست هستیم، میتوانیم از جملاتی همچون: ما بهتر از این هستیم، خوشبختانه ۴۵ دقیقه دیگر زمان داریم که این خوب بودن را نشان دهیم! استفاده کنیم که هم بار مثبت زیادی دارد و هم "وحدت تیمی" را بالا میبرد.
-در دنیا باب شده که به نیمه دوم، نیمه مربیان میگویند، اما به جای بکارگیری از نکات علمی و روانی بالا غالباً با توپ و تشر و حتی فحش دادن تیم را به تغییر نتیجه ترغیب میکنند.
یادمان باشد مربیگری الزاماً زیاد صحبت کردن نیست!
-بااین تحلیل بنادارم شرایط امروز سیاست ومدیریت کشوردرحوزه "جنگ اقتصادی"را با شرایط "بین نیمه" تطبیق دهم و بگویم که در ماجرای برجام (نیمه اول مبارزه اقتصادی) بدلیل برخی کم توجهیها دراثر "توهم اعتماد" به دشمن، ازدشمن عقب افتادیم، ولی باید بدانیم که درشرایط "بین دونیمه"ایم، هرچند دشمن با عملیات روانی ورسانهای همچنین عوامل داخلی آن اصرار دارند که بازی در "دقیقه نود" است و هرلحظه سوت پایان و شکست ایران زده میشود .
❇واما چه باید بکنیم:(دولت ومردم)
1-رفع مشکلات کشور و مطالبات بحق مردم در حوزه "معيشت" و اقتصاد بدون شک در فضاي آرام ممکن خواهد بود و هر اقدام آشوبگرايانه برخلاف مصالح ملت خواهد بود. افزون بر آرامش، بايد تأکيد کرد که امروز روز حفظ "وحدت" جامعه و انسجام ملي است. هر اقدامي که بر "واگرايي" و اختلاف در جامعه بيفزايد، اقدامي ناصواب و خيانت در جهت تحقق سناريوی دشمن خواهد بود؛ از این رو نبايد بر مناقشات سياسي و جناحي در اين مقطع افزود و سطح تحليل آشوبهاي کور پشتیبانی شده از سوی دشمنان بیرونی را به تحليلهاي جناحي و اختلافات سیاسی درونی تقليل داد.
بهرهبرداري حزبي و جناحي از اين حوادث، کثيفترين اقدامي است که جز روسياهي براي فرصتطلبان دستاوردي نخواهد داشت!
2-بخشی از کابینه دولت نیاز به "تغییر" و در بخشهایی نیاز به "ترمیم" دارد و در "بین دونیمه" جنگ اقتصادی باید رئیس محترم جمهور مثل یک مربی فوتبال حرفهای که تیمش درنیمه اول گل دریافت کرد با تغییرات و ترمیمات حرفهای در نیمه دوم "حملات" و یا به اصطلاح "فوروارد" را تقویت و تیم را از لاک دفاعی بیرون بیاورد.
-اصرار برتاکتیک نیمه اول(مذاکره-مذاکره) درنیمه دوم که باید(مبارزه-مذاکره) تعریف شود، یک اشتباه راهبردی است و شاید غیرقابل جبران باشد و اصرار رسانهای ترامپ مبنی بر "مذاکره-مذاکره" با ایران یا حتی مذاکره بارهبری، یک عملیات فریب برای ماندن و در جازدن در تاکتیک "نیمه اول" است.
🔹🔹نگاه رهبر معظم انقلاب، نگاهی ممتاز، واقعبینانه و پیشبرنده بوده و هست، که از یکسو موجب ناامید ساختن دشمنانی که در پی اثبات ناکارآمدی نظام اسلامی(القاء دقیقه نود) هستند، بوده و از دیگرسو در عین حمایت و تشویق جدی متناسب با روند فعالیت دولت با وانمایی نقاط مثبت که موجبات دلگرمی مردان میدان سخت امور اجرایی کشور میشود، با بیان نقد منصفانه و تبیین راهکارهای مصداق واقعی «اهدی الی عیوبی» را به نمایش میگذارد.
به نظر میرسد هم آن "حمایتهای" جهتدار و هم این" نقدهای" مشفقانه و تبیین راهکارها، نشان میدهد که رهبری هم نگاه به "بین دونیمه" دارد و میخواهد با امید و نشاط و طراحی صحنه بازی را درنیمه دوم عوض کند.