به گزارش بلاغ، دقائق و روزها و سالهای عمر بهسرعت میگذرد. تا چشم بهمزدنی، کودک جوان میشود و جوان، پیر و سپس وداع از دنیا؛ اما زندگی یک انسان با مرگ به پایان نمیرود، که اگر چنین باشد، باید به دنیایی از پرسشها در باره نتائج اعمال خوب و بد انسانها پاسخ داد.
خداوند با ودیعت عقل و فکر، درک چرایی به دنیا آمدن انسان و علت و هدف این خلقت را به آدمها عنایت فرموده تا راه را از چاه تشخیص دهند و از زندگی در این جهان توشهای برای ادامه زندگی خود در جهان دیگر، که خود میفرماید این جهان فانی و آن جهان باقی است، برگیرند.
درک این نکته نیاز به علم و ادراک چندانی ندارد و الحمدلله این فهم را خداوند به همه عنایت فرموده است.
در همین ارتباط، باز هم همهمان میدانیم که بدست آوردن جایگاه بلند بهخصوص نزد خداوند، نیازمند سعی و تلاش است. خدای مهربان، چیز زیادی از ما نمیخواهد. او میخواهد تا ما پاک و اخلاقی زندگی کنیم. به خودمان و دیگران آسیب وارد نکنیم و برای بدست آوردن رضایت خالق خود، به همدیگر در کارهای خوب کمک کنیم. آنچه که به ما و دیگران زیان میرساند را "گناه" نامیده؛ و آنچه که به خودمان و دیگران نفع میرساند را "صواب" دانسته و اولی را بد و مستوجب "جهنم" و دومی را خوب و مستحق "بهشت" ذکر فرموده است.
برای نشان دادن عملی کارهای خوب و بد و معرفی افراد شایسته و زیانکار نیز، از هر دو بخش، افرادی را به ما میشناساند که در طول تاریخ و با نگاهی به عصر و زمانه خودمان، میتوانیم از هر دو مورد، نمونههای فراوانی را مشاهده کنیم.
در رأس خوبان، امامان و معصومان را قرار داده، که اوج زیبایی در عمل صالح و زندگی الهیاند. بارها اعلام کرده که ای انسانها! همهتان برای کارهای خوب و بهشت خلق شدهاید. سعی کنید تا بهشت دنیا و آخرت خود را به جهنم تبدیل نکنید که جهنم، محصول اعمال بد خودتان است. هیچ فردی برای جهنم خلق نشده، بلکه تنها بهشت جایگاه اصلی اوست.
خداوند فردای قیامت، که حتماً و قطعاً فراخواهد رسید، نمونهها و الگوهای متعددی از معصومین را به ما متذکر خواهد شد، که چرا با وجود این نمونهها، همچنان به راه شهوات و زیادتطلبی و سرکشی از فرامین الهی رفتی و هیچ از اراده خود برای پیمودن مسیر انسانی و اسلامی بهره نبردی و هیچ به این واقعیت قطعی عمل نکردی که زمان خوشگذرانیهای نامشروع به سرعت باد و طوفان میگذرد و چیزی که باقی میماند، گناه و نافرمانی خداوند و آتش برآمده از این اعمال ماست.
خواهران و برادران عزیز! آیا بالاتر از حضرت زهرا(س) الگویی در جهان خلقت وجود دارد که ما منتظر آن بمانیم و از این افتخار آفرینش پیروی نکنیم؟!
آیا در میلاد و شهادت این بانوی بینظیر خلقت، تنها تبریک و تسلیت و شرکت در برنامههای مربوطه کافی است و یا باید حداکثر تلاشمان مصروف تطبیق زندگیمان با سبک زندگی آن اول مظلومه جهان شود؟.
اگر همه ساختار جامعه و کشورمان را با نوع تفکر و رفتار حضرت زهرا(س) وفق ندهیم، ضمن محرومسازی خودمان از فیوضات سعادتبخش آن حضرت، بزرگترین ظلم و جفا را در حق آن بانو و خاندان وحی انجام دادهایم که فردای قیامت باید پاسخگوی این ظلمها باشیم.
امید آنکه با اطاعت خالصانه و مسئولانه از دستورات و سبک زندگی زهرای مرضیه(س)، جهانی در تراز این خاندان باکرامت و بافضیلت بسازیم.