سال نو، ذهن نو و عمل‌گرا می‌خواهد

به گزارش بلاغ به نقل از سوادکوه آنلاین، انگار همین دیروز بود که شروع سال ۱۳۹۶را جشن گرفتیم. در چشم به هم زدنی سال ۱۳۹۶ با همه‌ی تلخی‌ها و شیرینی‌هایش به پایان رسید و همین روزهاست که شلیک توپ‌ها فرا رسیدن سال ۱۳۹۷ را مژده دهد.

سال جدید، امیدواری‌ها و انگیزه‌های فراوانی به همراه دارد، به شرطی که بخواهیم این ایده‌ها و انگیزه‌ها را بپذیریم و در جهت ایجاد رفاه اجتماعی و توسعه‌ی شهرمان به کار گیری کنیم.

روی صحبت با مدیران و مسئولان شهرستان سوادکوه است، شهرستانی که عبور محور با ارزش تهران شمال از قلب آن و همجواری با رودخانه و جنگل و البته مردمان نجیب و زحمتکش، آن را به موقعیتی استثنایی و گرانقدر تبدیل کرده است و این در صورتی خواهد بود که برنامه‌ای برای استفاده از این همه مواهب طبیعی و انسانی داشته باشیم.

ایجاد زیرساخت‌های مورد نیاز و فراهم کردن اندک امکانات رفاهی

برای نگه داشتن مسافران و گردشگران در سوادکوه، حداقل انتظار از مدیرانی است که سال‌هاست داعیه توریستی بودن شهرستان را دارند و همه جا از این ظرفیت و پتانسیل منطقه به نفع مدیریت خود استفاده می‌کنند.

تجربه‌های گردشگری درشهرهای مختلف ایران وجود دارد و سال‌هاست از این موهبت و صنعت، جوامع زیادی سود می‌برند. استفاده از موقعیت‌های مشابه در این عصر تکنولوژی و ارتباطات گسترده، بخشی از تکنیک‌های مدیریتی است که می‌تواند باعث رشد و شکوفایی توریسم در منطقه شود.

طرح‌های آمایش سرزمینی، برنامه‌های میان مدت و بلند مدت گردشگری، ایجاد مناطق نمونه گردشگری با امکانات اقامتی و طرح‌های وسیع مرتبط با این صنعت پول‌ساز باید در طول سال‌های گذشته انجام می‌گرفت و این روزها، سود حاصل از آن به نفع مردم منطقه استفاده می‌شد، چیزی که متاسفانه نشانه‌های امیدوار کننده‌ای از آن نمی‌بینیم ولی برای انجام کار خوب، همیشه می‌توان روزهای روشن را متصور بود.

برای شهرستانی که می‌خواهد با تکیه بر گردشگرپذیر بودن، به رشد و توسعه پایدار برسد نمای ظاهری شهرهایش بسیار حائز اهمیت است. مرکز شهرستان ما ورودی استان مازندران است. عبور بیش از پانزده میلیون گردشگر و مسافر از این شهر وقتی سودی برای اهالی ندارد، فقط زحمت و دردسر است.

تغییر این وضع، چندان سخت و ناممکن نیست، زیبا سازی ورودی شهرها، استفاده از روشنایی‌های مناسب برای عبور و مرور در شب، که باعث ایجاد حس امنیت می‌شود، مبلمان شهری کار آمد و امروزی، تعیین مکانی برای شب‌مانی خانواده‌هایی که قصد و توان تهیه اقامتگاه را ندارند، تنها قسمتی از فعالیت‌های خلاقانه و مدبرانه‌ای است که می‌توان در کوتاه مدت به نتیجه رساند.

تجهیز پارک‌های مسیر به سرویس‌های واقعاً بهداشتی! و نمازخانه، کمک به توسعه‌ی سوغات‌سراها، برپایی نمایشگاه‌های موقت در ایام تعطیلات، که محصولات بومی (غذاها ، صنایع دستی و .... ) به سهولت قابل دسترسی باشد و توجیه فعالان اقتصادی در برخورد با مسافران هم می‌تواند راه حلی باشد تا سطح درآمد از عبور این حجم انبوه از مسافر بالا برود.

در حوزه‌ی حرفه‌ای گردشگری هم هنوز با استانداردها فاصله داریم و آماتور عمل می‌کنیم. حضور راهنمایان گردشگری که آگاه به مسائل شغلی باشند، توزیع نقشه گردشگری با راهنمای مناسب، پایگاه‌های اطلاع رسانی و رزرواسیون شبانه‌روزی در این ایام از ابتدایی‌ترین انتظارات مسافرانی است که می‌تواند حضور چند دقیقه‌ای و گذرای خود در شهرستان را به شب‌مانی مبدل سازند و از این اتفاق، همشهریان‌مان منتفع شوند.

استفاده پتانسیل گردشگری نباید به شعاری تبدیل شود تا زمان مدیریت برخی از مسئولان امور شهری طولانی‌تر شود.

آگاه باشیم که این صنعت جای خود را در دنیا باز کرده است و اگر ما هم بخواهیم کلاهی از این نمد برای خودمان درست کنیم، باید دست به کار شویم .