از ورزش چه فکر می‌کردیم و چه شد!

به گزارش بلاغ، چند روز گذشته که برای رفتن به جلسه‌ای در فرمانداری بابل از زورخانه شهیدان شهر عبور می‌کردم، تجمع نیروهای محترم انتظامی توجه‌ام را به خود جلب کرد، نیروهایی که به فواصل اندک تجمع کرده بودند و تا داخل حیاط فرمانداری ادامه داشت.
                  
موضوع را که پرسیدم گفتند مسابقه فوتبال بین دو تیم خونه‌به‌خونه بابل‌و نساجی قائمشهر است و نیروها آماده‌باش هستند تا از درگیری‌های زمینه‌دار جلوگیری شود.
                 
برایم جالب بود ورزشی که مدعی بودیم‌ و هستیم الگوی منش پهلوانی‌ و عیاری است، امروز معضل‌ و منشا دردسر و اختلافات شد تا در این هوای سرد، ماموران انتظامی را نگران و مضطرب سراپا نگاه داشته، مسئولان شهر دغدغه‌اش را پیدا کنند و به جای صرف وقت در یافتن راه‌حل از بین بردن مشکلات آب‌و نان مردم، جلسه بحران‌ و تامین امنیت برای مسابقه‌ فوتبال بگذرانند.
              
اگر اعتراضی هم به این موضوع شود بعضی‌ها می‌گویند فلان کشور اروپایی هم مردمش همین کارها را می‌کنند و حال جالب است که در این مواقع، که از ارزش‌های اصیل خود دور می‌شویم، می‌گوییم فلان کشور اروپایی و آمریکایی، انگار که خود الگویی نداریم.
                
در صورتی که می‌توان از میزان رویکرد و موفقیت آن‌ها در مسائل علمی هم بگوییم، ولی  هر آنچه که در آن سوی آب جریان دارد به عنوان الگو پذیرفتیم، حال آن که ما از روز اول اعلام کردیم که الگو داریم و آن هم الگوی احسن و مطلوب.
               
آیا الگوی زیبا و جذاب ما کمرنگ شد که امروز این‌گونه به اضطراب دچار شدیم، آیا وقتش نیست تاملی بر گفته‌ها و کردارهای خود داشته باشم، که قول ما به فعل ما شبیه شود.