معضلی به نام عوارض خروج از کشور!

به گزارش بلاغ، به‌طورکلی افراد یا جهت تفریح، زیارت، معالجه، تحصیل و کار از کشور خارج می‌شوند و یا مثلاً ایرانی‌های مقیم خارج از کشور هستند که برای چند روزی قبلاً وارد کشور شده‌اند.

طبق قانون، ایرانی‌های مقیم خارج از کشور تنها برای یک‌مرتبه در سال مکلف هستند عوارض خروج را بپردازند و افرادی نیز که برای معالجه، تحصیل و یا کار از کشور خارج می‌شوند طبق ضوابط و شرایطی شامل تخفیف و یا حتی معافیت از پرداخت عوارض از خروج کشور می‌باشند.

بنابراین تمام سروصدای این چند روز را باید از جانب کسانی دید که یا برای زیارت از کشور خارج می‌شوند و یا تفریح! قانون‌گذار در مورد سفرهای زیارتی نیز تخفیف ۵۰ درصدی را لحاظ نموده و از طرفی هم به نظر نمی‌رسد به‌غیراز متمکنین مذهبی کسی بتواند سه بار یا بیشتر در سال عازم سفر زیارتی (عتبات_حج) شود، پس این قشر هم نباید حتی از قاعده افزایش پلکانی عوارض آن‌چنان حرجی به آنان وارد شود!

پس فقط می‌مانند مسافرانی که جهت تفریح از کشور خارج می‌شوند و تا به امروز حتی ارز ۴۰۰۰ تومانی نیز نتوانسته مانعی برای انجام سفرشان باشد و قطعاً این افزایش قیمت عوارض خروج بازهم نمی‌تواند مشکلی برای آن‌ها ایجاد کند!

اما چند نکته که چنانچه نمایندگان مجلس شورای اسلامی در زمان بررسی لایحه به آن‌ها توجه کنند خالی از لطف نیست.

در صورت امکان به هیئت دولت این اختیار را بدهند که در مواقعی مانند ایام حج یا اربعین بشود تخفیفات بیشتری را لحاظ کرد.

علاوه بر توسعه زیرساخت‌ها و تأسیسات گردشگری، درصدی از درآمد حاصله جهت ارتقای کیفیت خدمات در فرودگاه‌ها و توسعه آن‌ها لحاظ شود.

با استفاده از مکانیسمی همچون کشورهای پیشرفته، فاصله مقصد مسافران از خاک کشور در میزان عوارض پرداختی تأثیرگذار باشد.

میان مسافرت‌های هوایی، زمینی و دریایی در پرداخت عوارض تفاوت وجود داشته باشد.

به‌هرحال همان‌طور که پرداخت ارز مسافرتی به خیل عظیم مسافران توریستی که غالباً از قشر مرفه جامعه هستند کار اشتباهی بود که سالیان انجام می‌شد، افزایش عوارض خروج اتفاقاً اقدام درستی است پس بهتر است که اولا منتقدان دولت کمی منصف‌تر باشند و ثانیا مراقب باشند که تمرکز بیش‌ازحد بر این مسئله، اذهان جامعه را از سیاست‌های حاکم بر بودجه، تخلفاتش از برنامه توسعه و خاصه خرج‌های جناحی آن منحرف می‌کند!