به گزارش
بلاغ، تعداد استانداران مشخص شده در استانهای کشور در دولت دوازدهم به 12 نفر رسیده است. این استانها شامل تهران، کرمانشاه، ایلام، گیلان، آذربایجان شرقی، خراسان جنوبی، فارس، کهگیلویه و بویراحمد، البرز، هرمزگان، کردستان و لرستان هستند.
استان مازندران اما در این میان هنوز در کنار سایر استانهایی است که استاندار خود را در دولت جدید نشناخته و منتظر جلسه هیئت دولت و رایزنیهای پشتپرده در این زمینه است.
در چند روز گذشته خبرهای ضد و نقیضی از انتخاب بیست و دومین استاندار مازندران توسط سایتها و خبرگزاریهای مختلف به گوش میرسید. نکته بسیار مهم در انتخاب استاندار، غیربومی بودن وی است که برای استانی همچون مازندران که دارای ظرفیتهای عظیم نیروی انسانی در حوزههای مختلف است جای سوال و ابهام جدی را به جای میگذارد.
این در حالی است که تا پیش از این تلاش میشد از نیروهای بومی استان استفاده شود تا بتوانند علاوه بر حضور در استان و پروازی نبودن، از نزدیک با مشکلات استان آشنا بوده و پیچیدگیها خاص این استان را نیز درک کنند.
نکتهای که باید در نظر داشت این است که علاوه بر انتخاب مدیران بومی، بحث کارآمدی نیز از شرایط بسیار مهم در انتخاب مدیران استانی باید لحاظ شود تا دوباره آزمون و خطای جدیدی صورت نپذیرد.
مجمع نمایندگان استان در جلسهای که در دو هفته گذشته برگزار کرده بود سه نفر را به عنوان گزینههای مطرح در استانداری مازندران به وزارت کشور پیشنهاد داده که بنا بر اخبار واصله مورد موافقت این وزارتخانه قرار نگرفته و گزینهای غیربومی جهت حضور در استانداری معرفی خواهد شد.
باید گفت که در طی سالهای گذشته استان مازندران درگیر مشکلات عدیدهای گشته است. از مهمترین مشکلات موجود در استان میتوان به بحث محیط زیست اشاره کرد که روز به روز در حال بغرنجتر شدن است و آسیبرسانی به محیط طبیعی و بکر مازندران در حال گسترش یافتن است.
همچنین رکود شهرکهای صنعتی استان و افزایش بیکاری در بین جوانان تحصیلکرده از دیگر موارد مشکلات عمیق در سطح استان است که اگر تدبیر درستی برای حل کردن آن انجام نشود ممکن است لطمات بسیاری به مازندران وارد کند.
حال باید این سوال اساسی را از مسئولان وزارت کشور پرسید که حضور استانداری غیربومی و ناآشنا به فضای استان چقدر میتواند در جهت کاهش آسیبهای موجود در مازندران مفید باشد و زمینه پیشرفت این استان را فراهم آورد؟