به گزارش
بلاغ به نقل از
نوشهرآنلاین، سازمان ملل متحد در سال 1948 پیمانی را تحت عنوان اعلامیه جهانی حقوق بشر به تصویب رساند که پاسخی بود به نتایج جنگ جهانی دوم. اما آیا این پیمان بین المللی به واقع پیمانی است جهان شمول؟ اولین و نخستین پایه و اساس پیمان حقوق بشر سازمان ملل، پرداختن به ابعاد مادی و پرهیز از جنبههای معنوی انسان است در شرایطی که طبق آموزههای اسلام، ارزش ذاتی وکرامت انسان بسیار بالاتر و وسیعتر از جنبههای صرف مادی بوده و بر این اساس حقوقی که بر پایه تعالیم الهی تدوین نشده باشند، اساسا ناقص و ناقض حقوق بشر میباشند. فارغ از این مسئله، تفاوتهای فرهنگی، دینی و جهان بینی میان کشورها نیز، عدم جهان شمول بودن قوانین بشری را به اثبات رسانده و اعلامیه خود ساخته حقوق بشر سازمان ملل نیز از این قاعده مستثنی نیست.
نتیجه تمکین به اعلامیه حقوق بشر سازمان ملل را میتوان در رفتار آمریکاییها مشاهده کرد که حقوق بشر را بهانهای میدانند در جهت توجیه رفتار و ابزاری میدانند در جهت نیل به اهداف خود در سراسر جهان. مصداق این ادعا نیز حمایتهای این کشور از گروههای تروریستی در جنگهای سوریه، عراق، یمن و سایر نقاط جهان یا حمایتهای حداکثری این کشور از رژیم صهیونیستی در مقابل حقوق انسانی و قانونی مردم مظلوم فلسطین میباشد. نمونه دیگر حقوق بشر آمریکایی، شلیک به هواپیمای مسافربری ایران در آسمان خلیج فارس است که چهره حقیقی حقوق بشر آمریکایی را برای جهانیان آشکار کرد.
اما در مقابل این مدل حقوق بشر، حقوقی وجود دارد که نه ساخته دست خود بشر، که برگرفته از دستورات الهی است.
این مدل حقوق بشر، حقوق انسانها را هدیهای میداند الهی که هیچ مقام بشری این حق را اعطاء نمیکند و به همین دلیل اجازه نقض آن را نیز ندارد. از این جهت حقوق بشر اسلامی، حقوق انسانها را ذاتی و معطوف به تمامی انسانها میداند.
در میان تمام ادیان، آیینها و مذاهب نیز زیباترین نگاه به انسان مربوط است به قرآن کریم که انسان را اشرف مخلوقات میخواند، تمام انسانها را برابر دانسته و تنها عامل برتری برخی از انسانها بر دیگر انسانها را تقوا و پرهیزگاری آنها میداند نه رنگ پوست، کشور مورد تبعیت یا زبان مورد تکلم!
خداوند در آیه 70 سوره اسراء انسان را گرامی و دارای بالاترین جایگاه در میان مخلوقین و در آیه 29 سوره الحجر انسان را دارای روح الهی میداند و این دو مسئله میتوانند پایه و اساس حقوق بشر حقیقی باشند.
البته این به معنای رعایت حقوق بشر اسلامی در تمام کشورهای اسلامی نیست و همانطور که امروز شاهد هستیم، علاوه بر تصویب اعلامیه اسلامی حقوق بشر در سال 1990 توسط سازمان کنفرانس اسلامی، هنوز بسیاری از کشورهای اسلامی عرب زبان از معیارهای عملی آن فاصله بسیاری دارند و همین مسئله به بهانهای برای تهاجم داعیه داران حقوق بشر خود ساخته غربی به حقوق بشر اسلامی تبدیل شده است.
شورای امنیت سازمان ملل نیز با مستمسک قرار دادن حقوق بشر، ایران را به نقض آن متهم کرده و قطعنامههایی را علیه کشورمان اجرایی کرده است که باید در این مورد اذعان داشت، تعریف جمهوری اسلامی ایران از حقوق بشر متکی است بر تعالیم قرآن و از این جهت آنچه غرب در لوای حقوق بشر از ایران میخواهد، رفتاری است در ضدیت با دین مبین اسلام، و البته رفتار مسئولین نظام در مدت بعد از انقلاب اسلامی نیز به خوبی پایبندی ایران به اصول قرآنی که همانا خواست مردم عزیز کشور است را اثبات کرده است.