عده‌ای شخصاً اعلام کاندیداتوری کردند وعده‌ای نیز در رکاب آقازاده‌ها در قاب دوربین ظاهر شدند تا شاید تنور تبلیغاتی را داغ نمایند.

درحالی‌که همه‌جا بحث انتخابات داغ می‌باشد و مردم کشورمان خود را جهت حضور در آزمون بزرگ دیگر آماده می‌کنند،شاهد نام‌نویسی افراد مختلف از طیف‌های گوناگون جامعه برای کاندیداتوری در شورای شهرها هستیم.

در همین راستا سیل عکس‌ها و ویدئوها در فضای مجازی دست‌به‌دست می‌شود که بعضاً مزین به تصویر ورزشکاران می‌باشد.

عده‌ای شخصاً اعلام کاندیداتوری کردند و عده‌ای نیز در رکاب آقازاده‌ها در قاب دوربین ظاهر شدند تا شاید تنور تبلیغاتی را داغ نمایند.

خوشبختانه ازنظر قانونی منعی برای احدی از جامعه جهت ورود به عرصه انتخابات وجود ندارد، اگر کسی بخواهد بخت خود را در یک انتخاب محک بزند، یقیناً کسانی که از اشتهار کافی در سطح جامعه برخوردارند می‌توانند از این موضوع به‌عنوان برگ برنده استفاده کنند و این درصد پیروزی آن‌ها در انتخابات را با توجه به محبوبیتی که در برهه‌ای از زمان موردتوجه اذهان عمومی بودند، کسب کردند را بالا می‌برد.

در سال‌های اخیر کاندیدا شدن ورزشکاران معروف و مدال‌آور در انتخابات شوراها رواج پیدا کرده است و حضور این افراد یادآور پیروزی‌ها و لحظه‌های ناب است که برای کشورشان خلق کرده‌اند.

اما وواقعیتی را که شاهدیم متأسفانه حضور این افراد به دلیل نداشتن تجربه و سبقه کافی در مدیریت شهری نمره منفی گرفتند، هرچند که بر سر این موضوع اختلاف وجود دارد و عده‌ای براین باورند که این افراد به دلیل محبوبیت توأم با اقبال عمومی هم به‌راحتی به کرسی سیاسی می‌رسند و هم موفق عمل می‌کنند.

اما به اعتقاد نگارنده یک نامزد انتخاباتی بیش از هر چیزی باید شم مدیریت قوی داشته باشد و بتواند در شرایط مختلف مدیریتی سربلند بیرون بیاید، باید آگاه باشیم یک ورزشکار کاندیدا در شورای شهر چقدر به اقتصاد شهری و شهرسازی آشناست و قادر به تصمیم‌گیری می‌باشد.

نباید به‌گونه‌ای پیش برود از حضور ورزشکاری، که  در زمان قهرمانی  از محبوبیت بالایی برخوردار بود و از همین اهرم انتخاب شد، در پست سیاسی یا غیرسیاسی یک تجربه ناموفق ارائه شود.

طبیعی است که ما ورزشکاران و دوستداران ورزش خیلی شادمان خواهیم شد تا نماینده‌ای از طیف ما پا به عرصه سیاسی بگذارد، چرا که شاید به‌واسطه این حضور دغدغه‌هایی که به‌واسطه سوء مدیریت دوستان‌مان در پست‌های ورزشی از بابت تأمین اعتبارات و زیرساخت‌های ورزشی داریم برطرف شود و کمتر شاهد مشکلات در این بخش باشیم و این بدین معنا نیست که بخواهیم به هر قیمتی نماینده داشته باشیم

باید حداقل با تحقیق درست و با عنایت به “نگرش”، “تحصیلات” و "پیشینه”، کارایی و مهم‌تر از همه مدیریت در نامزد منتخب به وی فرصت بدهیم تا جامعه و طیف ورزش آن تجربه شیرین از حضور قهرمان مورد علاقه خود درصحنه سیاسی داشته باشند و از این بابت بار دیگر مثل دوران قرار گرفتن او روی سکو شادی کنند

در پایان امید آن داریم تا دوستان عزیز ورزشکارمان که خود را جهت حضور در انتخابات بزرگی دیگر آماده می‌کنند به این یادداشت نگارنده که قطعاً از باب هشدار به‌واسطه توجه بیش از بیش می‌باشد نگاه کنند و از آن به دید کمک در بهبود کیفیت کارشان استفاده لازم را ببرند.

غرض از این یادداشت دفاع از حضور تک تک کاندیدای ورزشکار شوراهای شهر نیست، بلکه هدف درک ضرورت حضور تخصص‌های متنوع کاری حسب وظایف آنان است، چه بسا ورزشکاران تحصیل‌کرده‌ای که فهم مدیریتی به مراتب بیشتری از برخی از مدیران ضعیفی دارند که اگر شایسته سالاری ملاک عمل بود آنان می‌بایست در انتهای صف انتظار مدیریت می‌ایستادند.

ورزشکاران محترم نیز باید بدانند اینجا قاعده بازی متفاوت است، اخلاق و فتوت حلقه مفقوده این روزهای سیاست است ، آری تختی، سیاستم آرزوست.