نگاهی به چرایی رقیب تراشی برای حسن روحانی توسط رسانه‌های اصلاح‌طلب و همسو با دولت.
تاریخ انتشارسه شنبه ۲۸ دی ۱۳۹۵ - ۲۳:۳۲
کد مطلب : ۲۵۶۴۷۲
۰
به گزارش بلاغ، آن‌هایی که امید به گشایش‌های برجامی بسته و همه تخم‌مرغ‌ها را در سبد برجام گذاشتند با نقض برجام و عدم گشایش‌هایی که انتظارش را می‌کشیدند خوب می‌دانند در فرصت کوتاه باقی‌مانده تا انتخابات، دولت و شخص حسن روحانی قادر نخواهند بود که تحول و تغییری در راستای جلب اعتماد مجدد و افزایش رضایتمندی مردم انجام دهند.
از مدتی پیش جریان هم سو با دولت و همچنین اصلاح‌طلبان به دنبال معرفی رقیب حسن روحانی در انتخابات 96 هستند و هر هفته چهره‌ای از اصولگرایان و دیگر جریان‌های سیاسی را به‌عنوان رقیب احتمالی وی به رسانه‌ها معرفی می‌کنند و بر هر اقدام و رفتار چهره‌های جریانات مختلف برچسب انتخاباتی می‌زنند.
اما دلیل این اتفاق چیست؟ درحالی‌که هیچ‌کدام از چهره‌های مطرح‌شده از سوی این رسانه‌ها نه به‌صورت رسمی و جدی و نه به‌صورت ضمنی ابراز تمایلی برای کاندیداتوری در انتخابات 96 نکرده‌اند از توکلی، فتاح، ضرغامی، باهنر و حداد عادل تا قالیباف و….
آیا واقعا این افراد رقبای اصلی روحانی در انتخابات 96 هستند و گمانه‌زنی‌ها در مورد کاندید شدن این افراد در انتخابات ریاست جمهوری صحت دارد؟
در توضیح این رفتار رسانه‌های هم سو با دولت و اصلاح‌طلبان باید نگاهی به فضای انتخاباتی حال حاظر و همچنین عملکرد دولت و نظر مردم نسبت به این عملکرد انداخت.
تا چندی پیش اکثریت رسانه‌های هم سو با دولت با معرفی احمدی‌نژاد به عنوان رقیب اصلی روحانی در انتخابات 96 و انذار مردم نسبت به حضور دوباره وی و خسارات احتمالی انتخاب مجدد او به عنوان رئیس جمهور و بزرگنمایی این خبر به دنبال ایجاد فضای دوقطبی در انتخابات 96 بودند تا بتوانند همچون سال 92 و استفاده از این فضا و رای منفی ماحصل این دوقطبی ایجادشده، انتخاب مجدد روحانی را برای دور دوم میسر سازند.
اما این سناریو دوقطبی سازی با نهی رهبری از کاندیداتوری احمدی‌نژاد ابتر ماند. «خب بله یک نفری، یک آقایی آمده پیش من، من هم به ملاحظه‌ی صلاح حال خود آن شخص و صلاح حال کشور به ایشان گفتم که شما در فلان قضیه شرکت نکنید. نگفتیم هم شرکت نکنید، گفتیم صلاح نمی‌دانیم ما شما شرکت کنید. این را گفتیم. ما هم اوضاع کشور را خب، غالباً بیشتر از اغلب افراد آشنا هستیم. آدم‌ها هم، بخصوص آدم‌هایی که صدها جلسه با ما نشستند و برخاستند بیشتر و بهتر از دیگران می‌شناسیم. باملاحظه‌ی حال مخاطب و اوضاع کشور به یک آقایی انسان توصیه می‌کند که آقا شما اگر توی این مقوله وارد شدید این دوقطبی در کشور ایجاد می‌شود. دوقطبی در کشور مضرّ است به حال کشور. من صلاح نمی‌دانم شما وارد بشوید. بله، این چیز خیلی مهمی که نیست. این یک چیز خیلی طبیعی است، خیلی ساده است»[1]
حال چرا این رسانه‌ها بدون توجه به تأکید مقام معظم رهبری بر مضرّ بودن ایجاد دوقطبی در جامعه به دنبال این امر بوده و همچنان به‌جای اصولگرایان به دنبال معرفی رقیب روحانی در انتخابات 96 هستند؟
پاسخ این سؤال را باید در عملکرد دولت و نارضایتی مردم دید. دولتِ حسن روحانی در مدت 3 سال و اندی که بر مسند امور جاری کشور بوده دستاوردی جز شکست در عرصه‌های گوناگون نداشته نظیر، کاهش تورم در ازای رکود ادامه‌دار در کشور، افزایش بی‌کاری، افزایش فاصله طبقاتی، فساد مالی مدیران رده‌بالای دولتی، شکست در مذاکرات هسته‌ای، تمدید تحریم‌ها و نقض برجام از سوی امریکا، تعطیلی کارخانه‌ها و واحدهای تولیدی ایرانی و غیره که این عملکرد نتیجه‌ای جز نارضایتی اقشار مختلف مردم نداشته است.
مردمی که امیدوار به حل مشکلات اقتصادی در 100 روز و ایجاد اشتغال برای جوانانشان بودند، حال شاهد ایجاد اشتغال‌زایی و گشایش اقتصادی دولت نه برای جوانان خود بلکه برای مردم کشورهای دیگر هستند.
درحالی‌که مدیرعامل ایزوایکو- بزرگ‌ترین مجتمع کشتی‌سازی و فراساحل کشور- از نبود حمایت از این مجموعه توانمند داخلی گله کرده و در برابر پرسش‌های خبرنگاران در خصوص اینکه چرا کشتی‌داران داخلی کشور حاضر به سفارش نیازمندی‌های خود به این مجموعه عظیم نیستند اشک‌هایش جاری می‌شود[2]، شرکت کشتیرانی ایران با کره قرارداد ساخت 8 فروند کشتی را امضا می‌کند.
درحالی‌که زیر ساختهای جاده‌ای و ریلی کشور که مورداستفاده قشر متوسط و ضعیف جامعه است دچار مشکلات و نقص‌های متعددی است و چندی پیش تعداد از هم‌وطنان در حادثه برخورد دو قطار خط مشهد جان خود را از دست دادند به‌جای رفع این مشکلات و تقویت زیرساخت‌های ریلی و جاده‌ای با شرکت آمریکایی بوئینگ قرارداد خرید 80 هواپیمای لوکسی بسته می‌شود که تا 10 سال آینده نیز خبری از حضور آن‌ها در خطوط هوایی ایران نخواهد بود، آن‌هم زمانی که چند روز قبل از امضای این قرارداد امریکا صریحاً نقض برجام کرده و اوباما با امضای خود مهر تأییدی بر آن زده بود، این عملکرد حاصلی جز افزایش نارضایتی مردم از دولت نخواهد داشت.
رسانه‌های هم سو با دولت و اصلاح‌طلبان با رصد جامعه، فضای رسانه‌ای و شبکه‌های اجتماعی از این نارضایتی شکل‌گرفته در مردم آگاهی داشته و خوب می‌دانند که اگر دولت همین روند را در ادامه دنبال کند روزبه‌روز محبوبیت خود را ازدست‌داده و شانس انتخاب مجدد روحانی پیش از پیش کاسته می‌شود.
آن‌هایی که امید به گشایش‌های برجامی بسته و همه تخم‌مرغ‌ها را در سبد برجام گذاشتند با نقض برجام و عدم گشایش‌هایی که انتظارش را می‌کشیدند خوب می‌دانند در فرصت کوتاه باقی‌مانده تا انتخابات، دولت و شخص حسن روحانی قادر نخواهند بود که تحول و تغییری در راستای جلب اعتماد مجدد و افزایش رضایتمندی مردم انجام دهند و حال تنها شانس باقی‌مانده برای وی را ایجاد و شکل‌دهی فضایی دوقطبی می‌دانند تا شاید از این طریق و ایجاد جنجال‌های رسانه‌ای و سیاسی و انحراف افکار عمومی از شکست‌ها و کارنامه ضعیف دولت به موضوعات حاشیه‌ای شانس مجددی برای وی ایجاد کنند.
ایجاد فضای دوقطبی در جامعه قاعدتاً نیازمند یک‌قطب مخالف است، با نهی احمدی‌نژاد از کاندیداتوری در انتخابات 96 و همچنین عدم معرفی فردی خاص از سوی جناح رقیب برای کاندیداتوری، شکل‌دهی این دوقطبی ممکن نخواهد بود. پس در چنین حالتی رقیب اصلی روحانی کسی نخواهد بود جز خودِ روحانی و عملکرد ضعیف دولت او.
حال رسانه‌های هم سو با دولت و اصلاح‌طلبان برای جلوگیری از سرعت گرفتن ریزش رأی حسن روحانی نیازمند به معرفی یک رقیب برای او هستند تا شاید بتوانند از این طریق و با شکل‌دهی یک دوقطبی حول محور رقیب احتمالی او، شانس مجددی برای وی ایجاد کنند به همین دلیل شاهد هستیم که امروزه به‌جای اصولگرایان، رسانه‌های اصلاح‌طلب و هم سو با دولت در حال رقیب تراشی برای او و دولتش هستند درحالی‌که در حقیقت رقیب روحانی در انتخابات 96 عملکرد خودِ اوست نه افرادی که از سوی این رسانه‌ها مطرح می‌شوند.
پی‌نوشت‌ها:
[1] http://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=34459
[2] http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13950919000174
*مسعود امیری کارشناس مسائل سیاسی/انتهای متن/
از مدتی پیش جریان هم سو با دولت و همچنین اصلاح‌طلبان به دنبال معرفی رقیب حسن روحانی در انتخابات 96 هستند و هر هفته چهره‌ای از اصولگرایان و دیگر جریان‌های سیاسی را به‌عنوان رقیب احتمالی وی به رسانه‌ها معرفی می‌کنند و بر هر اقدام و رفتار چهره‌های جریانات مختلف برچسب انتخاباتی می‌زنند.
اما دلیل این اتفاق چیست؟ درحالی‌که هیچ‌کدام از چهره‌های مطرح‌شده از سوی این رسانه‌ها نه به‌صورت رسمی و جدی و نه به‌صورت ضمنی ابراز تمایلی برای کاندیداتوری در انتخابات 96 نکرده‌اند از توکلی، فتاح، ضرغامی، باهنر و حداد عادل تا قالیباف و….
آیا واقعا این افراد رقبای اصلی روحانی در انتخابات 96 هستند و گمانه‌زنی‌ها در مورد کاندید شدن این افراد در انتخابات ریاست جمهوری صحت دارد؟
در توضیح این رفتار رسانه‌های هم سو با دولت و اصلاح‌طلبان باید نگاهی به فضای انتخاباتی حال حاظر و همچنین عملکرد دولت و نظر مردم نسبت به این عملکرد انداخت.
تا چندی پیش اکثریت رسانه‌های هم سو با دولت با معرفی احمدی‌نژاد به عنوان رقیب اصلی روحانی در انتخابات 96 و انذار مردم نسبت به حضور دوباره وی و خسارات احتمالی انتخاب مجدد او به عنوان رئیس جمهور و بزرگنمایی این خبر به دنبال ایجاد فضای دوقطبی در انتخابات 96 بودند تا بتوانند همچون سال 92 و استفاده از این فضا و رای منفی ماحصل این دوقطبی ایجادشده، انتخاب مجدد روحانی را برای دور دوم میسر سازند.
اما این سناریو دوقطبی سازی با نهی رهبری از کاندیداتوری احمدی‌نژاد ابتر ماند. «خب بله یک نفری، یک آقایی آمده پیش من، من هم به ملاحظه‌ی صلاح حال خود آن شخص و صلاح حال کشور به ایشان گفتم که شما در فلان قضیه شرکت نکنید. نگفتیم هم شرکت نکنید، گفتیم صلاح نمی‌دانیم ما شما شرکت کنید. این را گفتیم. ما هم اوضاع کشور را خب، غالباً بیشتر از اغلب افراد آشنا هستیم. آدم‌ها هم، بخصوص آدم‌هایی که صدها جلسه با ما نشستند و برخاستند بیشتر و بهتر از دیگران می‌شناسیم. باملاحظه‌ی حال مخاطب و اوضاع کشور به یک آقایی انسان توصیه می‌کند که آقا شما اگر توی این مقوله وارد شدید این دوقطبی در کشور ایجاد می‌شود. دوقطبی در کشور مضرّ است به حال کشور. من صلاح نمی‌دانم شما وارد بشوید. بله، این چیز خیلی مهمی که نیست. این یک چیز خیلی طبیعی است، خیلی ساده است»[1]
حال چرا این رسانه‌ها بدون توجه به تأکید مقام معظم رهبری بر مضرّ بودن ایجاد دوقطبی در جامعه به دنبال این امر بوده و همچنان به‌جای اصولگرایان به دنبال معرفی رقیب روحانی در انتخابات 96 هستند؟
پاسخ این سؤال را باید در عملکرد دولت و نارضایتی مردم دید. دولتِ حسن روحانی در مدت 3 سال و اندی که بر مسند امور جاری کشور بوده دستاوردی جز شکست در عرصه‌های گوناگون نداشته نظیر، کاهش تورم در ازای رکود ادامه‌دار در کشور، افزایش بی‌کاری، افزایش فاصله طبقاتی، فساد مالی مدیران رده‌بالای دولتی، شکست در مذاکرات هسته‌ای، تمدید تحریم‌ها و نقض برجام از سوی امریکا، تعطیلی کارخانه‌ها و واحدهای تولیدی ایرانی و غیره که این عملکرد نتیجه‌ای جز نارضایتی اقشار مختلف مردم نداشته است.
مردمی که امیدوار به حل مشکلات اقتصادی در 100 روز و ایجاد اشتغال برای جوانانشان بودند، حال شاهد ایجاد اشتغال‌زایی و گشایش اقتصادی دولت نه برای جوانان خود بلکه برای مردم کشورهای دیگر هستند.
درحالی‌که مدیرعامل ایزوایکو- بزرگ‌ترین مجتمع کشتی‌سازی و فراساحل کشور- از نبود حمایت از این مجموعه توانمند داخلی گله کرده و در برابر پرسش‌های خبرنگاران در خصوص اینکه چرا کشتی‌داران داخلی کشور حاضر به سفارش نیازمندی‌های خود به این مجموعه عظیم نیستند اشک‌هایش جاری می‌شود[2]، شرکت کشتیرانی ایران با کره قرارداد ساخت 8 فروند کشتی را امضا می‌کند.
درحالی‌که زیر ساختهای جاده‌ای و ریلی کشور که مورداستفاده قشر متوسط و ضعیف جامعه است دچار مشکلات و نقص‌های متعددی است و چندی پیش تعداد از هم‌وطنان در حادثه برخورد دو قطار خط مشهد جان خود را از دست دادند به‌جای رفع این مشکلات و تقویت زیرساخت‌های ریلی و جاده‌ای با شرکت آمریکایی بوئینگ قرارداد خرید 80 هواپیمای لوکسی بسته می‌شود که تا 10 سال آینده نیز خبری از حضور آن‌ها در خطوط هوایی ایران نخواهد بود، آن‌هم زمانی که چند روز قبل از امضای این قرارداد امریکا صریحاً نقض برجام کرده و اوباما با امضای خود مهر تأییدی بر آن زده بود، این عملکرد حاصلی جز افزایش نارضایتی مردم از دولت نخواهد داشت.
رسانه‌های هم سو با دولت و اصلاح‌طلبان با رصد جامعه، فضای رسانه‌ای و شبکه‌های اجتماعی از این نارضایتی شکل‌گرفته در مردم آگاهی داشته و خوب می‌دانند که اگر دولت همین روند را در ادامه دنبال کند روزبه‌روز محبوبیت خود را ازدست‌داده و شانس انتخاب مجدد روحانی پیش از پیش کاسته می‌شود.
آن‌هایی که امید به گشایش‌های برجامی بسته و همه تخم‌مرغ‌ها را در سبد برجام گذاشتند با نقض برجام و عدم گشایش‌هایی که انتظارش را می‌کشیدند خوب می‌دانند در فرصت کوتاه باقی‌مانده تا انتخابات، دولت و شخص حسن روحانی قادر نخواهند بود که تحول و تغییری در راستای جلب اعتماد مجدد و افزایش رضایتمندی مردم انجام دهند و حال تنها شانس باقی‌مانده برای وی را ایجاد و شکل‌دهی فضایی دوقطبی می‌دانند تا شاید از این طریق و ایجاد جنجال‌های رسانه‌ای و سیاسی و انحراف افکار عمومی از شکست‌ها و کارنامه ضعیف دولت به موضوعات حاشیه‌ای شانس مجددی برای وی ایجاد کنند.
ایجاد فضای دوقطبی در جامعه قاعدتاً نیازمند یک‌قطب مخالف است، با نهی احمدی‌نژاد از کاندیداتوری در انتخابات 96 و همچنین عدم معرفی فردی خاص از سوی جناح رقیب برای کاندیداتوری، شکل‌دهی این دوقطبی ممکن نخواهد بود. پس در چنین حالتی رقیب اصلی روحانی کسی نخواهد بود جز خودِ روحانی و عملکرد ضعیف دولت او.
حال رسانه‌های هم سو با دولت و اصلاح‌طلبان برای جلوگیری از سرعت گرفتن ریزش رأی حسن روحانی نیازمند به معرفی یک رقیب برای او هستند تا شاید بتوانند از این طریق و با شکل‌دهی یک دوقطبی حول محور رقیب احتمالی او، شانس مجددی برای وی ایجاد کنند به همین دلیل شاهد هستیم که امروزه به‌جای اصولگرایان، رسانه‌های اصلاح‌طلب و هم سو با دولت در حال رقیب تراشی برای او و دولتش هستند درحالی‌که در حقیقت رقیب روحانی در انتخابات 96 عملکرد خودِ اوست نه افرادی که از سوی این رسانه‌ها مطرح می‌شوند.
پی‌نوشت‌ها:
[1] http://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=34459
[2] http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13950919000174
*مسعود امیری کارشناس مسائل سیاسی/انتهای متن/
پربيننده ترين
پنجشنبه ۳۰ فروردين ۱۴۰۳ - ۰۰:۰۰
چهارشنبه ۲۹ فروردين ۱۴۰۳ - ۰۰:۰۰
چهارشنبه ۲۹ فروردين ۱۴۰۳ - ۱۲:۵۲
دوشنبه ۲۷ فروردين ۱۴۰۳ - ۱۱:۵۲
دوشنبه ۲۷ فروردين ۱۴۰۳ - ۰۸:۱۴
پنجشنبه ۳۰ فروردين ۱۴۰۳ - ۰۰:۱۰
سه شنبه ۲۸ فروردين ۱۴۰۳ - ۰۰:۱۲
شنبه ۲۵ فروردين ۱۴۰۳ - ۰۰:۱۴