حاج رجب‌ها ذخایر انقلاب و نظام هستند نه حقوق نجومی‌ها

هنوز یادمان نرفته در همین کشور مسئولینی هستند که حتی حاضر نشدند شهدای گمنام را در مراکزی که در اختیارشان است، پذیرا شوند.

بگذارید امثال حاج رجب‌ها در این کشور گمنام بمانند حاج رجبی که در سال گذشته تنها آرزویش دیدار با ولی و مقتدای خود امام خامنه‌ای بود و گفت هیچ آرزوی دیگری جز این دیدار ندارد.

 از سختی‌هایی که بیش از دو دهه بر او گذشت گفت، اما شکوائیه از کسی نداشت تهمت جذامی را در کوچه پس کوچه‌های شهرش با جان و دل خرید ولی حاضر نشد تا بگوید جانباز است مثل خیلی از جانبازهای دیگر که در شهرهای‌مان سکونت دارند و با کم لطفی‌های این دور و زمانه دسته و پنجه نرم می‌کنند اما گله‌ای از کسی ندارند.

آخر اعتقادشان این است معامله‌ای بود که با خدا شکل گرفت و تا پایان عمرشان بر روی اعتقاد مقدس خود ایستادند.

متاسفم برای آن مسئولی که می‌داند سال‌ها از جنگ می‌گذرد، اما همچنان مشکلات ایثارگران حل نشده باقی مانده است.

هنوز قانون مدون و کاملی برای حل مصائب ایثارگران به معنای واقعی وجود ندارد مثل قانون جامع ایثارگران که سال‌ها است بسیاری از مفاد آن در پیچ و خم اداری راکد است و هنوز بطور کامل به مرحله اجرا در نیامد که در پاسخ می‌شنوی بودجه نداریم، می‌خواستید نروید و ...

به راستی به چه دلیل این همه بی‌مهری بر ایثارگران، خانواده شهدا در این جامعه وجود دارد؟ چرا فرزند شهید و یا ایثارگر در دانشگاه‌های همین کشور می‌ترسند که بگویند پدرم رفت تا همکلاسی‌های من با خیال آرام درس بخوانند.

 اسوه‌ها و ذخایر این انقلاب بدون هیچ ادعایی مشغول امورات زندگی خود هستند، اما کسی که ماهانه با حقوق‌های نجومی سر و کار دارد می‌شود ذخیره این انقلاب و بدتر از همه این که فرزند این مسئول مدعی است پدرش حق خود را از این انقلاب گرفته است.

کیست که نداد روزهایی که فرزندان خمینی کبیر در طول هشت سال دفاع مقدس جان‌شان را برای اعتقادات خود فدا کردند، برخی از فرزندان این آقایان به دنبال تفریح در کیش و ویلاهای شمال کشور و یا اینکه ناز دانه‌هایشان را برای گرفتن مدرک دانشکاهی به بهترین دانشگاه‌های اروپا فرستادند، تا پس از جنگ به واسطه امنیتی که با خون شهدا و ایثارگری پاره‌های تن این ملت به دست آمد به دنبال سهم بیشتر از غنیمت جنگ بودند؛ اشکالی نیست اما طعنه‌ها به قشر ایثارگر چرا؟

چه کوته نظرند کسانی که حامیان این انقلاب و نظام را افراد افراطی می‌دانند، کسانی که حاضر نشدند در مقابل دشمنان این نظام سر تعظیم فرود آورند.

پس بگذارید این بچه‌ها گمنام بمانند اگر چه تاریخ، مظلومیت حاج رجب‌ها را گواه است و قرن‌ها بعد مردم آن روزگار می‌خوانند و به یقین در این رابطه خوب قضاوت می‌کنند.

شک نکنید طی روزها و سال‌های آینده حاج رجب‌های زیادی از بین ما می‌روند پس تا دیر نشده است قدر حاج رجب‌های حاضر در جمع‌مان را بدانیم که فردا دیر است.