کشتار بی‌رحمانه مسلمانان و ذبح حقوق بشر در هند

به گزارش بلاغ، واقعه از آنجا آغاز شد که در روز جمعه ۱۸ تیر ماه برهان وانی رهبر ۲۲ ساله حزب مجاهدین به ضرب گلوله پلیس هندوستان کشته شد و همین کافی بود تا موجی از تظاهرات و اعتصاب گسترده کشمیر را فرا بگیرد، وانی پس از کشته شدن برادرش ـ که او نیز از مبارزان مسلح علیه دولت هند بود ـ و نیز ضرب و شتم توسط نیروهای امنیتی، در نوجوانی تصمیم می‌گیرد به گروه‌های مبارز کشمیری بپیوندد.

مقامات هند جسد وانی را به خانواده‎اش تحویل دادند، محلی‌ها از این جوان که در ۱۵ سالگی به حزب المجاهدین پیوسته بود، به عنوان یک قهرمان یاد می‌کردند، فردای مرگ برهان وانی و پس از انکه تشییع جنازه او با حضور ۷۰هزار نفر توسط نظامیان هندی به خشونت کشیده شد، تصاویر صورت‌ها و تن خونین مردم منطقه جامو و کشمیر بر روی شبکه‌های اجتماعی نقش بست.

اما شاید هیچ کس تصور نمی‌کرد نارضایتی‌های فروخفته مردم تا این اندازه باشد که پس از گذشت ده روز همچنان درگیری‌های خشونت‌آمیز تداوم یابد و مردم شعار استقلال سر دهند، پلیس هند که پیش‌تر برای دستگیری وانی، ۱۵ هزار دلار تعیین کرده بود، با اطلاع از حضور وی در مراسم نمازجمعه، موقعیت او را محاصره کرده و او و دو همراهش را به قتل رساند.

از همان شامگاه جمعه، سه روز عزای عمومی اعلام شده و اعتراضات به اقدام پلیس هند آغاز شد، زمانی که تشییع وانی با شکوه هرچه‌تمام‌تر برگزار شد، تظاهرکنندگان با قوت بیشتر به کار خود ادامه داده و در مواجهه با برخوردهای پلیس هند به درگیری‌های خشونت‌آمیز روی آوردند.

روزنامه تایمز ایندیا به نقل از یک مقام بلند پایه واحد مرکزی نیروهای ذخیره پلیس هند اعلام کرد که این بخش از پلیس هند حدود دو هزار نیروی ذخیره‌ را به مناطق خشونت کشیده شده جامو و کشمیر اعزام کرده است.

این مقام هندی افزود: بیست گروهان بخش مرکزی نیروهای ذخیره پلیس که هر گروهان شامل ۱۰۰ نیروی پلیس است به کشمیر اعزام شده تا به ۲۸۰۰ نیروی این بخش که هفته قبل در کشمیر مستقر شده بودند، بپیوندند.

وی گفت: این نیروهای مضاعف به این منطقه اعزام شدند تا ترتیبات امنیتی بیش از پیش تقویت شود.

این اتفاق در حالی رخ داده است که تمامی اخبار در سطح جهان معطوف به کودتای نظامیان در ترکیه و کشتار در نیس فرانسه است و در عمل در مورد کشتار در کشمیر واکنش جدی نشان داده نمی شود.

ارتش هند نیز از فرصت به وجود آمده نهایت بهره‌برداری را انجام داده و دست به کشتار بی‌رحمانه مسلمانان در هند زده است، تا به امروز حدود ۴۳ نفر در این درگیری‌ها کشته و دو هزار نفر زخمی شدند.

این حجم کشته و زخمی نتوانست سکوت مجامع و سازمان‌های بین‌المللی را بشکند و تا به امروز تنها ایران و چند کشور همسایه هندوستان به این کشتار واکنش نشان داده و خواستار پایان خشونت‌ها و درگیری‌ها شده‌اند.

این حادثه بار دیگر نشان داد رنگ پوست و نژاد قربانیان برای سازمان‌های حقوق بشری بسیار مهم است و اگر در کشورهای اروپایی و امریکایی این کشتارها اتفاق افتد به سرعت واکنش نشان می‌دهند و برای دیگر مناطق دنیا سکوت پیشه می‌کنند.

به نظر می‌رسد حقوق بشری که مدعیان از آن دم می‌زنند مختص به برخی کشورها و نژادها است و مسئولان کشور باید از اینگونه رفتار غربی‌ها و غرب اندیشان نهایت مراقبت را به عمل آورند.

آنچه مهم است دشمنی شیطان تمامی ندارد و حتی با نام حقوق بشر نیز در ردای دلسوزی به دنبال دستیابی به اهداف خود هستند و باید با چشمانی باز و بر اساس آرمان‌های نظام با آنها برخورد و رصد شود.