تاریخ انتشاردوشنبه ۱۰ خرداد ۱۳۹۵ - ۲۳:۰۰
کد مطلب : ۱۹۷۸۲۲
شهرستان محمودآباد با توجه به پتانسیل عظیم گردشگری و نیز جمعیت جوان بالقوه، متأسفانه هنوز فاقد زیرساخت های لازم جهت پر نمودن اوقات فراغت خانواده ها می باشد.
۰
plusresetminus
تفریح و سرگرمی در محمودآباد؛ جفت پوچ!!!
به گزارش بلاغ، به نقل از آوای‌شمال، شاید کمتر کسی را سراغ داریم که با ضرورت و اهمیت شادی در زندگی انسان بیگانه باشد یا ضرورت آنرا در زندگی فردی خود و اثرات اجتماعی آن را در جامعه انکار کند، زیرا نشاط و سرگرمی از نیازهای اساسی و فطری انسان است.

براستی چه کسی را می‌توان یافت که ادعا کند زندگی بدون نشاط قابل تحمل است!

بگذریم که در دنیای کنونی با پیچیده شدن رفتارها، روابط و زندگی انسان، این مهم دچار خطر و تهدید قرار گرفته است و اثرات آن از قبیل پرخاشگری، بحران‌های روحی، افسردگی، میل به تنهایی و دیگر آسیب‌های اجتماعی هر روز نمود عینی‌تری پیدا می کند.

از آنجایی که تحقق هر اصلی نیازمند فراهم بودن بستر آن است، با نگاهی عمیق تر می توان دریافت که اگر مشکلات زندگی امروز، خود یکی از عوامل تهدید کننده این دو عامل حیاتی است، نبود امکانات جهت تحقق این اهداف، ضلع دوم این مثلث را به خود اختصاص خواهد داد.

مثلث قصه ما ضلع جالبی نیز دارد و آن عدم تعریف مرزهای مشخص برای تطبیق تفریح و سرگرمی با هنجارهای فرهنگی مذهبی می باشد. این عدم تعریف تا آنجا پیش رفته است که هر فرد یا گروهی، تعاریف مستقل و بعضا متضادی نسبت به این مقوله فردی و اجتماعی دارد.

نتیجه آنکه، پس از گذشت سالها، هنوز نتوانسته ایم الگوی مشخصی برای تفریح سالم به نسل امروز ارائه دهیم که این مهم همواره مورد تأکید رهبر معظم انقلاب بوده است.

البته همیشه تا صحبت از الگوی تفریح سالم و یا سرگرمی می‌شود، اولین جرقه ای که در ذهن دوستان ایجاد می شود، نگاه سلبی و چکشی به مصادیق منفی آن است، حال آنکه ما هیچ گونه تلاشی در جهت ارائه مصادیق درست نداشته ایم تا هر عقل سلیمی به آن رجوع و آنرا مصداق و معیار قرار دهد.

با ذکر این مقدمه و تعریف جنبه‌های عدم تحقق این فرآیند، به بررسی یکی از جنبه‌های آن می‌پردازیم.

بر کسی پوشیده نیست که ایجاد بستر مناسب در هر امری می‌تواند مسیر رسیدن به آن هدف را تسهیل نماید. حال از آنجا که تولید نشاط و سرگرمی دارای بعدی اجتماعی نیز است، دستگاه های مربوطه می بایست با دقت فراوان آن را دنبال کنند.

استفاده از پتانسیل های موجود در کنار برنامه ریزی های مدون می تواند راه را برای ما هموار کند. حال با نگاهی به شهرستان محمودآباد با توجه به این امر که توریستی است، چه امکاناتی برای همشهریان در درجه اول و در درجه دوم جذب توریست فراهم شده است.

خودتان را در نظر بگیرید، فرض کنیم به همراه خانواده به شهری سفر کرده و قرار است سه روز را در آنجا سپری کنید. برنامه های شما برای این سه روز چیست؟ استفاده از مکانهای تفریحی توریستی و گردشگری در درجه اول قرار دارند. خوب حالا قرار است به همراه خانواده به محمودآباد سفر کنیم؟ برای سه روز اقامت در این شهر، چه برنامه ای دارید؟

آیا شهربازی در این شهر وجود دارد که به همراه فرزندان‌تان اوقات خوشی را در آن سپری کنیم؟ چرا پس از گذشت این همه سال و داشتن ظرفیت مناسبی مانند ساحل خط آهی، هر بار با شعار جذب سرمایه‌گذار، رسانه‌ها را اشغال و بعدها متوجه می‌شویم که نه تنها فعالیتی تولید نشده است بلکه مبالغ هنگفتی هم به دلیل ضعف در قراردادها پرداخت کردیم؟

آیا سینمایی در این شهر داریم تا اندک لحضاتی در کنار خانواده از تماشای فیلم لذت ببرید؟ چرا پس از قریب به ۱۲ سال از تعطیلی تنها سینمای شهر، حتی سالن مناسبی برای اجرای برنامه های هنری نداریم، این در حالی است که عالی ترین مقام فرهنگی شهرستان(امام جمعه) خود یکی از حامیان اجرای برنامه های شاد و مفرح برای نسل جوان در قالب ارزش های تعریف شده است.

به سر جنگل های ما چه آمده است؟ چرا جنگل بونده به حال خود رها شده است و هر روز ویلایی جدید در کنار آن به جای درخت می روید؟ جنگل تشبندان کجای برنامه ریزی های ما قرار دارد؟

فرهنگسراها در کجای شهر ما قرار دارند؟ چرا در این شهر با وجود این همه هنرمند، لااقل در ایام تابستان و نوروز، خانه های فرهنگ ایجاد نمی شود؟ خانه هایی که ساعاتی شاد برای تمامی رده های سنی به ارمغان آورد.

وضعیت پارک‌های شهری و محلات ما چگونه است؟ چرا طرح بازسازی پارک‌های شهر و محلات به نتیجه نهایی نرسیده است؟

از نوار ساحلی شهرمان چه استفاده مفیدی کردیم؟

ما که از جوانان خود می‌خواهیم سراغ تفریحات ناسالم نروند، ابتدا بهتر است تا بسترهای تفریحات سالم را برای آنها فراهم آوریم، به قول معروف “در مشت‌مان گلی نیست و جفت "پوچیم".

نکته سفید در کنار نکات خاکستری ذکر شده، وجود فرمانداری است که فارغ از مرزبندی‌های امروزی، تجربه‌های بسیار ارزنده‌ای در این حوزه در سوابق مدیریتی خود به همراه دارد و باید از فرصت به وجود آمده نهایت استفاده را برد.

فرصت‌سوزی به وسیله آدم‌سوزی نباید تبدیل به رویه دائمی این شهرستان شود.

در دوره فرماندار گذشته، امیدهای فراوانی به وجود آمد تا صنعت گردشگری این شهرستان با وجود فرمانداری که مدیر کل گردشگری مازندران بوده است، راه خود را پیدا کند، اما حلقه مفقوده این شهرستان که همان همگرایی تمامی مسئولان است این فرصت را هم از ما گرفت.

واقعا نیاز ضروری ما توجه ویژه به موضوعات اجتماعی در اولویت مباحث شهری است، البته وظایف برخی از دستگاه ها در تحقق این مطالبه عمومی بیشتر و برخی کمتر است.

باید دست به دست هم دهیم تا بتوانیم شهرمان و فرزندانمان را در طوفان حوادث گوناگون اجتماعی بیمه کنیم.
ارسال نظر
نام شما
آدرس ايميل شما

سینمای دفاع مقدس؛ محبوب و مهجور
جمعه ۱۰ فروردين ۱۴۰۳ - ۰۰:۰۰
چرا مجازات ارتداد سنگین است؟
چهارشنبه ۸ فروردين ۱۴۰۳ - ۰۰:۰۰
کاهش ۷۵ درصدی تصادفات فوتی در صحنه
جمعه ۱۰ فروردين ۱۴۰۳ - ۱۳:۴۳
آمادگی ۱۰۰ پایگاه کمیته امداد برای جذب حامی
پنجشنبه ۹ فروردين ۱۴۰۳ - ۱۲:۳۹
چاره‌ای جز مردمی‌کردن تولید و اقتصاد نداریم