معاون امور اجتماعی اداره کل بهزیستی مازندران با هشدار در ارتباط با کاهش سن آسیب‌های اجتماعی، گفت: آسیب‌های اجتماعی به سمت کودکانه شدن پیش می‌رود از جمله کودک آزاری‌ها، تبعیض کودکان، وجود کودکان کار و خیابان و وجود کودکان معتاد که لازم است در این زمینه تمهیدات لازم اندیشیده شود.

به گزارش بلاغ،همه دنیای کودکی، رنگ و لعاب بازی و سرگرمی‌های کودکانه دارد اما در این میان کودکانی هستند که هیچ‌گاه کودکی نکردند و از وقتی خود را شناختند فقط کار بوده و کار، آن هم کاری که بزرگ‌ترها به سختی از پس آن برمی‌آیند.

در همان نیم نگاه نخست مشاهده صورت و دست‌های کودکانه و قامت نحیف‌شان تنها عکس‌العمل انسان آه و ناله است که این مگر دست‌هایی نیست که باید برای بازی کردن باشد ولی در همان سال‌های نخست زندگی باید تاوان سختی‌هایی را که به‌دلیل معضلات اجتماعی گریبان‌گیر خانواده‌هایشان شـده، را بپردازند؛ آن هم تاوانی سنگین که تا پایان عمر همراهشان است کودکی‌شان که هیچ، نوجوانی و جوانی نیز بر باد می‌رود.

آری کودکان کار، کودکانی هستند که سختی روزگار را درست در زمانی درک می‌کنند که وقت بازی و سرگرمی است و معصومانه این دنیای زیبا با صدهزار خاطره را رها کرده‌ و به دنیایی قدم می‌گذارند که بسیار بی‌رحم است.

‏دور میدان‌های شهر همه روزه کودکانی را می‌بینیم به‌جای اینکه وقت‌شان را در مدرسه و کنار همسالان خود سپری کنند باید فکر نان شب باشند چیزی که کودکان همسن و سالشان حتی برای یک لحظه هم که شده فکرشان را با آن درگیر نمی‌کنند.

برخی برای فروش و برخی برای پیدا کردن ضایعات به هر دری می‌زنند اما برخی بغض‌شان را فرو خورده و زیر نگاه کودکانه‌اشان که هزاران حرف برای گفتن دارد پنهان می‌کنند، برخی مجبور هستند دست به کارهای سنگینی بزنند که حتی جوانان نیز از پس آن برنیامده و تحملش را ندارند.

تصورش هم خیلی سخت است کودکانی به جای رویای بادبادک‌ها به فکر این باشند که آیا امشب با شکم گرسنه یا سیر بر بالین خواهند گذاشت ولی واقعیت دارد این رویای کودکان شهر ماست در همین نزدیکی....

اما نکته جالب اینکه باور عمومی نسبت به این کودکان است که در نگاه عامه برجی اعتقاد دارند نباید به آنان کمک شود؛ چرا که به این کار عادت می‌کنند و از این طریق به درآمد می‌رسند و سعی نمی‌کنند بیشتر تلاش کنند و از درس دور می‌شوند، اما نه اینکه همین مشکلات اقتصادی باعث شده که آنان دنیای کودکانه‌اشان را فراموش کرده و وارد دنیایی شوند که هیچ شباهتی با آنان ندارد...

*پذیرش 151 کودک کار در مازندران

معاون امور اجتماعی اداره کل بهزیستی مازندران در این‌باره در گفت‌وگو با فارس، اظهار کرد: اداره کل بهزیستی مازندران در زمینه حمایت از کودکان کار، با راه‌اندازی دو مرکز حمایتی و آموزشی کودک و خانواده در شرق و غرب استان و با هدف کنترل و کاهش آسیب‌های اجتماعی ناشی از حضور و کار کودکان در خیابان، ارتقای کیفیت زندگی و رفاه این کودکان، تلاش کرده است زمینه توانمندسازی آنها را فراهم کند.

وحید حسین‌زاده افزود: در سال 97 با ارائه خدمات تخصصی و روان‌شناسی، مددکاری اجتماعی، مالی و فرهنگی 151 کودک کار در این مراکز پذیرش شدند که در این میان 70 درصد کودکان پسر و 30 درصد آنها دختر هستند.

وی با اشاره به اینکه بیشترین فراوانی با 80 درصد مربوط به کودکان با سن هفت تا 14 سال است، اضافه کرد: حدود 35 درصد از کودکان کار از فرزندان طلاق، حدود 10 کودک غیرایرانی و بیش از 70 درصد آنان در مناطق حاشیه زندگی می‌کنند.

معاون امور اجتماعی بهزیستی مازندران با اعلام اینکه عمدتا کودکان کار از سه تا پنج ساعت در روز کار می‌کنند، اظهار کرد: از مهم‌ترین دلیل کودکان کار شرایط خانوادگی به‌ویژه جدایی والدین، زندگی در مناطق حاشیه‌ای است.

حسین‌زاده ادامه داد: مهم‌ترین خدمات به کودکان کار در مراکز زیر پوشش بهزیستی شامل ارائه خدمات آموزشی، بهداشتی، سبد غذایی، وعده غذای گرم، اردوهای تفریحی و آموزشی و مهارت‌های خودمراقبتی بوده است.

*ضایعات؛ عمده شغل کودکان کار

وی با بیان اینکه بیشتر کودکانی کار معمولا در فصل تابستان کار می‌کنند، تصریح کرد: عمده شغل کودکان کار در بحث ضایعات است.

معاون امور اجتماعی بهزیستی مازندران با تأکید بر اینکه نباید کودکان کار را با متکدیان اشتباه بگیریم، خاطرنشان کرد: این کودکان برای اینکه از نظر اقتصادی کمک حال خانواده شوند وارد کار می‌شوند.

*آسیب‌های اجتماعی به سمت کودکانه دارد پیش می‌رود

حسین‌زاده با هشدار در ارتباط با کاهش سن آسیب‌های اجتماعی، تصریح کرد: متاسفانه آسیب‌های اجتماعی به سمت کودکانه دارد پیش می‌رود از جمله کودک آزاری‌ها، تبعیض کودکان، وجود کودکان کار و خیابان و وجود کودکان معتاد که لازم است در این زمینه تمهیدات لازم اندیشیده شود.

وی خاطرنشان کرد: به سمت آسیب‌هایی در حال حرکت هستیم که جنس آنها از نوع شادی‌های آنی و لحظه‌ای بوده که باید بین آسیب‌های اجتماعی و مصادیق موجود و خانواده و سیاست‌گذاری اجتماعی ارتباط متناسب با نیازهای فرزندان و خانواده برقرار شود.