از سوی بدون تردید، روابط عمومی در عصر نوین هم هنر است هم علم. به طوری که امروزه وظایف اصلی روابط عمومی ها را به سه دسته اصلی اطلاعرسانی، تبلیغ و ترغیب و مشارکت جویی طبقهبندی میکنند. در واقعه میتوان گفت، روابط عمومی اتاق فکر سازمان است. این روابط عمومی است که منشور اخلاقی سازمان را تدوین می کند و فرهنگ سازمانی را در داخل سازمان نهادینه میسازد.
بنابراین در حال حاضر مهمترین مسئلهای که درباره روابط عمومی ها عنوان میشود، رعایت اصول اخلاق حرفهای و تاکید بر منشور اخلاقی روابط عمومی است.
به بیان دیگر، تأمین حق دسترسی آزادانه به اطلاعات، کمک به جریان گردش آزاد اطلاعات، شفافسازی و علنیسازی جریان امور به نفع مخاطبان و نه پنهان کاری، تحریف و جعل واقعیت از جمله مهمترین کارکرد و رسالت روابط عمومیها در جهان امروز بیان شده است.
از این رو نباید فراموش کرد، به عقیده فعالان و کارشناسان این حرفه، از آنجا که ماهیت انسان بدون ارتباط میسر نیست و تعالی انسان به نحوی در نحوه ارتباط او با همه موجودات، به خصوص سایر انسانها به عنوان اشرف مخلوقات مستتر است، پس هدف نهایی روابط عمومی، رشد انسانها از طریق ارتقاء سطح معرفت اوست.
در کنار این عوامل، اعتقاد به کرامت انسانها و تلاش هر چه بیشتر در جهت سطح تکریم مخاطبان سازمان، برقراری ارتباط چند سویه و هم سنگ و بدون هرگونه تبعیض بین مردم و سازمان، اعتقاد راسخ نسبت به حق مردم جهت کسب اطلاع از وضعیت و اقدامات سازمان همچنین لزوم انعکاس نظریات، پیشنهادات و اطلاعات آنان به مسوولان سازمان، برنامهریزی و تحقیق در جهت ایجاد پل ارتباطی قویتر بین مخاطبان و سازمان با استفاده از شیوههای علمی و هنری، سهیمسازی مردم و مخاطبان سازمان در تصمیمسازی و اجرای برنامههای درون سازمانی و برون سازمانی، تلاش در جهت سوق دادن قوانین، امکانات و توانمندیهای سازمان به سمت نیازهای واقعی مخاطبان، رعایت اصول اخلاق حرفهای و تأکید بر موازین شرع مقدس در برخورد با مخاطبان، تلاش در جهت ایجاد تفاهم متقابل بین مدیریت و پرسنل از طریق گفتمان متقابل و ترویج شیوههای ارتباطی بین پرسنل و مدیریت، اطلاعرسانی و اطلاعیابی و گزارشدهی جریان امور، رخدادها و فعالیتها به مخاطبان درون سازمانی و عموم مردم در راستای این نکته که دانستن و آگاهی حق طبیعی همگان است، به عنوان مهمترین رسالت اصلی در روابط عمومیها مطرح میشود و تعهد به اجرای آن نیز ضروری به نظر میرسد.
بر این اساس، متخصصان این شغل و حرفه، عدم استفاده از دروغ، دلایل ظاهر فریب و مستندات تحریف شده در فعالیت های ارتباطی، مواجهه با مخاطبان، همکاران و مدیران بر حسب موازین اخلاق و انصاف، رازداری و حفظ اسرار سازمان و مخاطبان، خودداری از نشر اطلاعات کذب و خلاف واقعیت و دادن تعهد مبنی بر انجام تحقیق و کسب اطمینان در مورد صحت مطالب قابل انعکاس، دادن تعهد مبنی بر عدم دریافت هدایا یا حقالزحمه از مخاطبان یا شرکت های تبلیغاتی، خودداری از جریحهدار ساختن احساسات عمومی، اقناع مخاطب با حکمت و موعظه نیکو، ایمان به حقانیت مخاطب و داشتن رفتار اخلاقی با مخاطبان، عدم توسل به ترفندهای تبلیغاتی برای فریب افکار عمومی و پرهیز از تطمیع یا تهدید رسانهها در مورد دادن آگهی یا قطع آن را از جمله منشور اخلاقی روابط عمومیها بیان میکنند.
به بیان دیگر؛ در کل باید یادآور شد، فعالان و اندیشمندان این عرصه بر این بارورند که با مولفههای همچون درستکاری، صداقت، وفای به عهد، پایبندی، انصاف، توجه به دیگران، احترام به دیگران، شهروندی مسوولیتپذیر بودن، امتیازطلبی و مسوولیتپذیری میتوان گامهای موثری را در پیشبرد اخلاق حرفهای برداشت که به نظر میرسد؛ برای تعالی زندگی اخلاقی نباید دستاندرکاران این حرفه از آن غافل بشوند.
جان کلام اینکه، روابط عمومی در هر سازمان چشم بینا، گوش شنوا، زبان گویای آن سازمان، سیستم و پل ارتباطی بین مردم و مسوولان و به ویژه محیط به حساب میآید و سازمان را از نظرات، انتقادات و خواستهای مخاطبان آگاه میسازد تا مدیریت سازمان را در اتخاذ تصمیم مناسب برای برآوردن نیازهای مخاطبان یاری رساند و در حقیقت باید مغز تجزیه و تحلیلگر افکار عمومی باشد و بتواند از دادهها پیشنهادهای سازنده و همسو با افکار عمومی ارائه نماید.