شاعرى به نام نجاشى، كه يكى از دوستداران حضرت على عليه السلام بود، در ماه رمضان شراب خورد. به دستور امام، هشتاد ضربه تازيانه به او زدند وبيست ضربه نيز به خاطر ارتكاب گناه در ماه رمضان اضافه زدند.
۰
در مقابل شخص ديگري از دوستان با فضيلت و باايمان اميرالمؤمنين، هنگامي كه از وى لغزشى سر زد و مي بايست حد بر وى جارى گردد، اميرالمؤمنين پنجه راستش را بريد. آن را به دست چپ گرفت. قطرات خون مى چكيد و مى رفت. ابن الكَوّاء - خارجى آشوبگر- خواست از اين جريان به نفع حزب خود و عليه على استفاده كند. با قيافه اى ترحم آميز جلو رفت و گفت: دستت را چه كسي بريد؟ گفت: قَطَعَ يَمينى سَيِّدُ الْوَصِيّينَ وَ قائِدُ الْغُرِّ الُمحَجَّلينَ وَ اوْلَى النّاسِ بِالْمُؤْمِنينَ عَلىُّ بْنُ ابى طالِبٍ، امامُ الْهُدى ... السّابِقُ الى جَنّاتِ النَّعيمِ، مُصادِمُ الْابْطالِ، الْمُنْتَقِمُ مِنَ الْجُهّالِ، مُعْطِى الزَّكاةِ ... الْهادى الَى الرَّشادِ وَ النّاطِقُ بِالسَّدادِ، شُجاعٌ مَكِّىٌّ، جَحْجاحٌ وَفِىٌّ ... [3] پنجه ام را سيد جانشينان پيامبران، پيشواى سفيدرويان قيامت، ذى حق ترين مردم نسبت به مؤمنان، على بن ابى طالب، امام هدايت ... پيشتاز بهشت هاى نعمت، مبارز شجاعان، انتقام گيرنده از جهالت پيشگان، بخشنده زكات ... رهبر راه رشد و كمال، گوينده گفتار راستين و صواب، شجاع مكّى و بزرگوار با وفا، بريد.
ابن الكوّاء گفت: واى بر تو! دستت را مى برد و اينچنين ثنايش مى گويى؟! گفت: چرا ثنايش نگويم و حال اينكه دوستى اش با گوشت و خونم درآميخته است؟! به خدا سوگند كه نبريد دستم را جز به حقى كه خداوند قرار داده است.
على مقياس و ميزانى است براى سنجش فطرت ها و سرشت ها. آن كه فطرتى سالم و سرشتى پاك دارد از وى نمى رنجد ولو اينكه شمشيرش بر او فرود آيد، و آن كه فطرتى آلوده دارد به او علاقه مند نگردد ولو اينكه احسانش كند، چون على جز تجسم حقيقت چيزى نيست. اميرالمومنين (ع) خود در اين باره مى فرمايد:
لَوْ ضَرَبْتُ خَيْشومَ الْمُؤْمِنِ بِسَيْفى هذا عَلى انْ يُبْغِضَنى ما ابْغَضَنى، وَ لَوْ صَبَبْتُ الدُّنْيا بِجَمّاتِها عَلَى الْمُنافِقِ عَلى انْ يُحِبَّنى ما أَحَبَّنى، وَ ذلِكَ انَّهُ قُضِىَ فَانْقَضى عَلى لِسانِ النَّبِىِّ الْامِّىِّ انَّهُ قالَ: يا عَلىُّ لايُبْغِضُكَ مُؤْمِنٌ وَ لايُحِبُّكَ مُنافِقٌ[4] اگر با اين شمشيرم بينى مؤمن را بزنم كه با من دشمن شود، هرگز دشمنى نخواهد كرد و اگر همه دنيا را بر سر منافق بريزم كه مرا دوست بدارد هرگز مرا دوست نخواهد داشت. و اين بدان جهت است كه قضاي الهي جاري شد و بر زبان پيغمبر امّى گذشت كه گفت: يا على! مؤمن تو را دشمن ندارد و منافق تو را دوست نمى دارد.
پي نوشت:
[1] سوره بقره، آيه45.
[2] بحارالانوار، ج33، ص273.
[3] بحارالانوار، ج40، ص282 و 281.
[4] نهج البلاغه، ح45.
تفسير نور، ج1، ص208. جاذبه و دافعه علي (ع)، مجموعه آثار، ج16، ص 243.
پربيننده ترين
شنبه ۱ ارديبهشت ۱۴۰۳ - ۰۰:۰۰
جمعه ۳۱ فروردين ۱۴۰۳ - ۱۱:۰۰
چهارشنبه ۲۹ فروردين ۱۴۰۳ - ۱۲:۵۲
دوشنبه ۲۷ فروردين ۱۴۰۳ - ۱۱:۵۲
دوشنبه ۲۷ فروردين ۱۴۰۳ - ۰۸:۱۴
پنجشنبه ۳۰ فروردين ۱۴۰۳ - ۰۰:۱۰
سه شنبه ۲۸ فروردين ۱۴۰۳ - ۰۰:۱۲
شنبه ۲۵ فروردين ۱۴۰۳ - ۰۰:۱۴