یک شهر و دو کلانتر!

بلاغ-امروزه در جناح های سیاسی مدیریت بر اساس تمرکز افراد در حوزه نگاه به جریانهای فکری منتصب به حزب دو گروه خاص رقم می خورد لذا افرادی که در این صحنه وارد می شوند نگاهشان در مسیر منافع جریان همسو می باشد.
واقعیت این است که این اصل در تمامی دنیا به طور نسبی وجود دارد، ولی این سوال مطرح است که در جامعه تئوکراتیک که با پیروزی انقلاب اسلامی به رهبری امام راحل و به پشتوانه مردم حکومت ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی را به پایان رساند و جمهوری اسلامی شکل گرفت، آیا این نوع نگاه جایگاهی دارد یا خیر حال نگاهی گذرا می اندازیم به تاریخ حکومت صدر اسلام ، زمانی که زمام حکومت به امام علی (ع) رسید دقیقا نقش مثبت دولت اسلامی را در این دوران می بینیم، وقتی که ایشان به مالک اشتر نامه می نویسند که ای مالک مردم دو دسته اند، دسته اى برادر دینى تو، و دسته دیگر همانند تو در آفرینش مى باشند، اگر گناهى از آنان سر مى زند، یا علتهایى بر آنان عارض مى شود، خواسته یا ناخواسته، اشتباهى مرتکب مى گردند، آنان را ببخشاى و بر آنان آسان گیر، آن گونه که دوست دارى خدا تو را ببخشاید و بر تو آسان گیرد.
در انقلاب اسلامی امام راحل نیز دقیقا بر این نوع عملکرد در اداره مملکت تاکید داشتند و در ادامه مقام معظم رهبری نیز به عنوان سکاندار جمهوری اسلامی همواره بر اجرای عدالت و مساوات و خدمت به مردم در سلسله مراتب حکومت اسلامی که بر اساس اصل ولایت فقیه و در ادامه سلسله نبوی است تاکید داشته و دائما به مسئولین متذکر می شوند، ولی آنچه که ما متاسفانه در عملکرد برخی از افراد می نگریم بیشتر در حوزه شعار تجلی پیدا می کند تا عمل، برخی که شعار تابعیت از ولایت را سر می دهند و ادعای ولائی بودن را دارند.
چطور می توانند حقی را از کسی تضییع کنند؟چطور منفعت خود و اطرافیان و هم فکرانشان را بیشتر از دیگران می بینند؟چطور زمانی که افکار عمومی به آنها دست رد می زند باز هم تلاش ماندن در قدرت سیاسی را دارند.مگر می شود یک شهر دو کلانتر داشته باشد! آیا این به نفع ملت و نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران است؟
عموما این گونه افراد خویش را به گفتمان رسمی نظام مقید و پاپیبند نشان می دهند و مضامین و محتوای کنش های خویش را از این گفتمان اخذ می نمایند.شاید بتوان در یک نگاه عمیق گفت: اینگونه افراد خود را کاریزماتیک توصیف می کنند.
این موضوع از دو حال خارج نیست یا اینکه توان خدمت به مردم و پاسخگوئی مطالبات مردم را دارند که این چیز بدی نیست هر کس تا آنجایی که توان دارد در خدمت مردم باشد جزء باقیات و صالحات است و عاقبت به خیری به همراه دارد و یا اینکه نگاه به ماندن در قدرت در جهت ارضاء نفسانیات و خواسته های شخصی و حزبی و تضییع حقوق دیگران و سنگ اندازی در کار رقیب به جهت تسکین نفس سرکش باشد که اینجا معلوم می شود این حب جاه و مقام است که متاسفانه جز نگاه مادی و نفسانی داشتن چیز دیگری نیست و همین است که برخی افراد در نظام اسلامی کم کم از اصل موضوع که خدمت رسانی به مردم و اجرای عدالت است با آن فاصله گرفته و آنقدر غرق قدرت می شوند که همه فرامین الهی در حکومت اسلامی به ورطه فراموشی سپرده می شود و چیزی جز شعاز باقی نمی ماند.
سالهاست که نظام و مردم ما به دلیل وجود چنین تفکراتی لطمه خورده اند و ما همچنان شاهد اینگونه تفکرات باطل هستیم.
بنابراین به این نتیجه خواهیم رسید که خدمت به مردم امری پسندیده و قابل تقدیر است اما اگر همین موضوع به عنوان ابزاری جهت پیشبرد اهداف شخصی و حزبی شود و هرکس در مسئولیتهایی که دارد به دنبال منافع خودش باشد و آنقدر غرق در مسئولیت شود که از اصل جدا گردد ، آخر به نقطه ای می رسد که فقط ثروت اندوزی و حذف هرکس که در جلوی او قرار بگیرد او را ارضاء می کند که این نتیجه ای جز عقوبت الهی و آتش جهنم را ندارد.
در پایان باید اذعان داشت: هر انتخاباتی در ایران از اهمیت ویژه ای برخوردار است عموما نتیجه انتخابات سپهر سیاسی کشور را دگرگون می کند، پس همه باید به نتیجه آن احترام بگذارند و در جهت پیشبرد اهداف نظام تلاش کنند. امید است هر کس در این مسیر قرار می گیرد با توکل به خدا و قرار گرفتن در مسیر الهی به خدمت خلق بپردازد.