برخی هنرمندان معتقدند که گرانی بلیت تئاتر در سال‌های اخیر تنها و تنها به دلیل ورود بازیگران سینما به تئاتر است. آن‌ها این مساله را ضربه‌ای مهلک به بدنه اصلی تئاتر می‌دانند و اعتقاد دارند که این مبالغ نه برای مشاهده تئاتر که برای دیدن برای بازیگران سینما پرداخت می‌شود.

از سویی دیگر برخی از هنرمندان با استقبال از حضور سینماگران به تئاتر، این افزایش قیمت بلیت را طبیعی دانسته و حتی می‌گویند که بلیت تئاتر بسیار باید گرانتر از این مبالغ باشد. مدت زمان طولانی تمرینات و اجرای یک اثر نمایشی باعث شده تا اهالی نمایش مبالغ فعلی بلیت را حتی کم بدانند.

از طرفی قیمت بالای هزینه های تولید یک اثر نمایشی باعث شده تا قیمت بلیت همواره روندی صعودی داشته باشد. نخستین هزینه اصلی برای اجرای آثار نمایشی هزینه اجاره سالن و تماشاخانه است. البته در برخی مواقع سالن‌های دولتی میزبان آثار هستند اما به دلیل روند نامعلوم تخصیص سالن های دولتی و تعداد کم آنها اکثر گروه‌ها به سمت تماشاخانه های خصوصی رفته اند.

حال اینکه تماشاخانه های خصوصی هم به دلیل مشکلات فراوان و هزینه‌های بالای اداره سالن هرگز نمی‌توانند قیمت هایی پایینی را برای اجاره اعلام نمایند. هزینه های متداول سالن‌های اجرایی و همچنین هزینه نگهداری وسائل فیزیکی همچون نور و صدا با توجه به افزایش قیمت‌ این وسائل راهی جز افزایش بهای اجاره جلوی تماشاخانه های خصوصی نگذاشته است.

مرکز هنرهای نمایشی و وزارت ارشاد هم به جز نگاه نظارتی هیچگونه حمایت مالی و اقتصادی از تماشاخانه ها انجام نمی‌دهند. شاید اگر وزارت ارشاد روندی حمایتی را در اساس کار قرار می داد و به نوعی یارانه فرهنگی و کمک هزینه‌ به این تماشاخانه ها میداد، این مراکز تا این حد به دنبال افزایش بهای اجاره سالن نبودند.

در هر صورت در وضعیت فعلی بدون شک نه تماشاگر، نه سالن‌دار و نه گروه نمایشی از افزایش قیمت بلیت سودی نخواهد برد. آن هم در زمانی که آمار اعلام شده برای تماشاگران تئاتر به شدت وحشتناک است. حال با وضعیت موجود باید دید آیا راهکار مناسبی برای تنظیم درست قیمت بلیت تئاتر ارائه خواهد شد و یا همچنان برخی از آثار نمایشی افسار گسیخته و به دلایلی متفاوت با قیمت‌های هنگفت آثار را روی صحنه می‌برند.