پناه بردن امام عسکری(ع) به خدا از دست این افراد

اعوذ بالله من قوم حذفوا محکمات الکتاب و نسوا الله رب الارباب و النبی و ساقی الکوثر فی مواقف الحساب و لظی و الطامه الکبری و نعیم دارالثواب فنحن السنام الاعظم و فینا النبوه و الولایه و الکرم، و نحن منار الهدی و العروه الوثقیف و الانبیاء کانوا یقتبسون من انوارنا و یقنفون آثارنا و سیظهر حجه الله علی الخلق بالسیف المسلول لاظهار الحق.  

پناه می برم به خدا از جماعتی که آیات محکمات کتاب الهی را نادیده گرفته اند و حضرت رب العالمین را فراموش کرده اند. 

و پیغمبر اکرم (ص) و ساقی کوثر امیرالمؤمنین (ع) را در مواقف حساب روز قیامت و آتش سوزان و شداید و گرفتاریهای بزرگ و نعمت بهشت و دار ثواب خدا را از خاطر و اندیشه خود محو کردند.

پس ما بزرگترین مقام بلند پایه هستیم و مقام نبوت و ولایت و کرم در ماست و ما مناره پرتو افکن و نوربخش هدایتیم و ما دستگیره محکم و متین و استواریم و پیامبران گذشته از انوار ما اقتباس می نمودند و از آثار ما پیروی می کردند و در آینده حجت خدا بر خلق، شمشیر کشیده برای اظهار حق ظهور خواهد کرد. 

«بحارالانوار، جلد 26 ، ص 264، ح 49»