مردم رامسر در حالی در انتظار انتخاب سکاندار اجرائی ترین نهاد شهر می باشند که جمع پراکنده ی شورای شهر در مدیریت خود مستاصل بوده و هر کس به سازخود می رقصد.

پشیمان از راهی که برای انتخاب شهردار در پیش گرفتند که خود نیز خوب می‌دانند بازگشت از این راه هزینه‌های زیادی را برای‌شان خواهد داشت، هرچند درآمدشان از اعتماد مردم امروز هم با هزینه‌های‌شان نمی‌خواند و از سوی دیگر فشار صاحبان قدرت و ثروت در پی منافع شخصی، کهنه زخمیست که این بار سر باز کرده و خیال خوب شدن ندارد.

شهری که پتانسیل‌های بی نظیر و شگفت‌انگیز آن شایسته رقابت برترین سرمایه گذاران داخلی و خارجی است، به نحوی که برنده این رقابت شهر و منافع آن باشد، امروز تبدیل به لقمه چربی شده برای خواصی که حتی سود ده درصدی را برای شهر در مقابل منافع‌شان قائل نیستند.

براستی چقدر می‌توان انتظار داشت از جمع پراکنده‌ای که مدیریت می‌شوند جای اینکه مدیریت کنند، برای انتخاب شهرداری توانمند که شهر رامسر را به جایگاه حقیقیش باز گرداند؟

عالمی را گفتند: بزرگ‌ترین خدمتی را که می‌توان بر خلق نمود چیست گفت: بزرگ‌ترین خدمت به دیگران این است که خود را خوب بسازی تا زیان نرسانی.

ما نیز نظاره‌گر انتخابی هستیم که جوجه هایش از امروز شمردنیست.

انتهای پیام/