تاریخ انتشاريکشنبه ۲۱ مرداد ۱۳۹۷ - ۰۱:۰۰
کد مطلب : ۳۶۲۵۱۳
امام جواد(ع) مظهر جود وکرم و بهترین الگوی بخشش هستند که در‌‌ دوران کودکی، عده زیادی از مردم در مقابل منزل ایشان تجمع می‌کردند تا از ایشان حاجت بطلبند.امام جواد(ع) را جوان‌ترین امام شیعیان می‌نامند، امامی که امامتش در کودکی به وی رسید و با وجود رفتارها و بهانه‌های بنی اسرائیلی برخی پیروان سست دل و نافرمان، یادآور مقامی بود که عیسی در طفولیت از سوی خدایش کسب کرد و جایگاهی که سلیمان نبی پس از داوود به آن نائل آمد.
۰
plusresetminus
امامی که بار ولایت را در 8 سالگی به دوش کشید/ علت ترس دشمنان از امام جواد(ع)
به گزارش بلاغ، بحث از زندگى شخصیت‌هاى بزرگ و برجسته تاریخ، مخصوصا بزرگانى مانند پیامبران و امامان معصوم(ع) که فاصله بسیارى زیادى با ما دارند، کارى ساده و بدون زحمت نیست، از این رو کشف حقیقت و رسیدن به حقایق ماجراهاى زندگى آنان، با توجه به سختى کار، بسیار مشکل است، خدمت به مردم و رفع نیازهاى آنان در متن زندگى امامان معصوم(‏ع) قرار دارد. امام جواد علیه السلام نیز در این عرصه پیشتاز بود.

یکی از ملکات نفسانی که فقط در طبقه ممتازه بشری یافت می‌شود ایثار است. یعنی در بخشش و کرم دیگری را بر خود مقدم داشتن، و در ضرورت زندگی دیگری را بر گزیدن و غذای خود به دیگران دادن و آب خود به تشنه دیگران آشامانیدن و لباس خود به برهنه دیگران پوشانیدن است.

این دو واژه که در مقابل «بخل» است، غالبا در یک معنى استعمال مى‏شود، ولى گاهی از بعضى کلمات استفاده مى‏شود که «جود» مرحله بالا‌تر از «سخاوت» است، زیرا درتعریف «جود» گفته‌‏اند: "بخشش بدون درخواست است که در عین حال، بخشش خود راکوچک بشمارد.» ‌گاه گفته‌‏اند: «جود، خوشحال شدن از درخواست مردم و شاد گشتن به هنگام بخشش است."

بعضى نیز گفته‏‌اند: «جود بخششى است که مال را، مال خدا بشمرد و سائل رابنده خدا بداند و خودش را در این میان واسطه ببیند»، در حالى که "سخاوت" معنى وسیع‏‌ترى دارد و هرگونه بذل و بخشش را شامل مى‏‌شود.

جود و سخای امام جواد(ع)

حضرت امام محمد تقى(ع) دهم ماه رجب سال 195 هجری قمری در مدینه منوره چشم به جهان گشود.

امروز در غم امامی به سوگ نشسته‌ایم که در جود و بخش بسیار والا هستند و تا جایی رسیدند که به ایشان لقب جواد دادند، نهمین پیشواى ما را به خاطر دست بخشنده و گستردگی جود و کرم، «جواد» مى‏خوانند. امام جواد علیه‌السلام‌ وقتی خبر بیماری کسی را می‌شنید، به عیادتش می‌شتافت و از او دلجویی می‌کرد.

غذای امام جواد علیه السلام همانند جد بزرگوارش امیرمؤمنان علیه السلام خیلی ساده و به دور از تشریفات بود. ایشان همانند فقیران جامعه غذا می‌خورد و با دیگران هم غذا می‌شد. در بسیارى از احادیث آمده است که آن‏‌حضرت از آنچه دردرون ضمایر مردم مى‏‌گذشته و یا رویدادهایى که در آینده براى آن‌ها پیش‏ مى‌‏آمده، مطّلع بوده و از آن‌ها خبر مى‏‌داده است.

خدمت به مردم و رفع نیازهاى آنان در متن زندگى امامان معصوم ‏علیهم السلام قرار دارد. امام جواد علیه السلام نیز در این عرصه پیشتاز بود، امام جواد علیه‌السلام در کمک رسانى به محرومان و درماندگان ‌‌نهایت تلاش خود را به عمل مى‏آورد و تا حدّ امکان به آنان کمک مى‏‌کرد.

آن بزرگوار می‌فرمود: "ثَلاثٌ یُبَلِّغْنَ بِالْعَبدِ رِضْوانَ اللَّهِ کَثْرَةُ الاسْتِغْفارِ وَ خَفْضُ الْجانِبِ وَ کَثْرَةُ الصَّدَقَةِ" انسان با داشتن سه خصلت پسندیده می‌‏تواند به مقام رضوان و خشنودى الهى برسد: زیاد طلب آمرزش کردن، نرم‌خوئى و مدارا با مردم و زیاد صدقه دادن.

محمد بن سهل بن یسع قمى از افرادى است که به افتخار دریافت لباس متبرّک از امام نهم‏ علیه السلام نائل آمده است، او در این مورد می‌‏گوید: من در شهر مکه مجاور بودم. از آنجا به مدینه آمده و به حضور امام جوادعلیه السلام رسیدم. در نظر داشتم که از آن امام عالیقدر در خواست کنم که به من لباسى به عنوان تبرّک عنایت کند، اما فرصت نشد و از محضرش خدا حافظى کرده و بیرون آمدم، در پیش خود گفتم: حالا که حضوراً نتوانستم خواسته‌‏ام را به آقا بیان کنم، پس طىّ نامه‏اى از محضر آن گرامى خواسته‌‏ام را طلب می‏‌کنم.

نامه‏‌اى نوشته و تقاضایم را در آن اظهار کردم. سپس تصمیم گرفتم که به مسجد رفته و دو رکعت نماز بخوانم آنگاه صد مرتبه به درگاه الهى استخاره نمایم، اگر به دلم افتاد، که نامه را به حضورش مى‏‌فرستم و اگر نیفتاد، نامه را پاره کرده و به دور بریزم.

نماز را خواندم و بعد از نماز به دلم افتاد که نامه را به حضورش نبرم و آن را پاره کرده و از شهر مدینه بیرون آمدم و در همین موقع که به راه افتاده بودم، پیکى از راه رسید و لباسى را که در بقچه‌‏اى پیچیده بود، به همراه داشت. او از اهل کاروان از محمد بن سهل قمى مى‏‌پرسید تا اینکه به من رسید و مرا شناخت. به من گفت: مولاى تو! (امام جوادعلیه السلام) این لباس را برایت فرستاده است. لباس‏هاى تقدیمى امام، دو لباس نرم و نازک بودند..

احمد بن محمد گفته است: محمد بن سهل از دنیا رفت؛ من غسل دادم و در آن دو لباس اهدائى امام‏ علیه السلام او را کفن کردم.

عبادات امام جواد (ع)

امام محمدتقی عابدترینِ مردم زمان خویش است و عبادت هر کس به قدر معرفت اوست. امام نمازهای نافله را بسیار مهم می‌شمردند و در بعضی نوافل در هر رکعت، یک بار سوره حمد و هفتاد بار سوره توحید می‌خواندند. در ماه رجب نیمه ماه و بیست و هفتم آن را روزه می‌گرفتند و اطرافیان خود را نیز به روزه داری سفارش می‌کردند

امام جواد (ع) با وجود امکانات زیاد و دارا بودن اموالی که شیعیان از گوشه و کنار مملکت اسلامی به عنوان وجوهات شرعیه برای ایشان می‌آوردند، توجه و رغبتی به آن‌ها نشان نمی‌دادند.

منزلت علمی امام جواد(ع)

با اینکه مناصب الهی وابسته به سن خاص نیست و خداوند مقام نبوّت را در کودکی به بعضی از پیامبران اعطا کرده. زمانی که سن امام جواد (ع) به شش سال و چند ماه رسید، مأمون پدرش امام رضا (ع) را به شهادت رساند.

شیعیان اجتماعاتی تشکیل دادند و دیدارهایی با آن حضرت به عمل آوردند و به منظور آزمایش و حصول اطمینان از اینکه دارای علم امامت است، پرسش‌هایی را مطرح کردند و هنگامی که پاسخ‌های قاطع و روشن دریافت نمودند، مقام علمی آن بزرگوار را باور کردند و آرامش یافتند.

ابن حجر هیثمی می‌نویسد: "مأمون او را به دامادی انتخاب کرد، زیرا با وجود سن کم از نظر علم و آگاهی و حلم بر همه دانشمندان برتری داشت".

از آنجا که امام جواد (ع) نخستین امامی بود که در خردسالی به منصب امامت رسید، آن حضرت مناظرات و گفت‌و‌گوهایی داشته است، در همه این مناظرات، امام جواد(ع) با علم امامت که ناشی از علم خداوندی است، با پاسخ‌های قاطع هرگونه شک و تردید را در مورد امامت خود از بین برد.

عظمت و هیبت در مقابل مامون عباسی

یک بار مأمون عازم شکار شد در بین راه به عده‌ای نوجوان برخورد کرد که تا چشم‌شان به مأمون و کاروانش افتاد همگی فرار کردند ولی حضرت جواد (علیه السلام) که سنش در حدود پانزده سال بود از جا حرکت نکرد و به جای خود ایستاد.

وقتی مأمون دید همه بچه‌ها از ترس او پراکنده شده‌اند ولی یک نوجوان سر جای خود ایستاده با تعجب گفت:‌ ای جوان چرا تو هم مثل همه بچه‌ها فرار نکردی؟

امام (علیه السلام) فوراً جواب داد برای چه بروم، راه را که تنگ نکردم که کنار بروم تا برای تو باز شود، جرمی هم مرتکب نشدم که وحشت داشته باشم و این گمان را هم دارم که تو کسی را که گناهی نداشته باشد آسیبی نمی‌رسانی.

کلمات امام و چهره جذابش مأمون را حیرت زده کرده و پرسید: اسم تو چیست؟ فرمود: محمد. گفت: پسر چه کسی هستی؟ فرمود: فرزند علی بن موسی الرضا (علیه السلام) هستم. گفت: واقعاً تو باید فرزند آن حضرت باشی.

اگر چه روزهاى زندگى‌اش امتداد نیافت و شب هاى عمرش کوتاه شد و چه زود به سوى حضرت حق پرواز نمود اما عجایب و شگفتى هایى را در این مدت کوتاه به جاى گزارد، که میراث ماندگار فرهنگ تشیع قرار گرفته و در عصر و زمان خود به لقب زیباى ((اعجوبه‌ى اهل‌البیت)) مشهور شد.

شهادت پیشوای نهم حضرت جودالائمه(ع) در روز آخر ماه ذی‏القعده در شهر بغداد، سال 220 اتفاق افتاد. آن بزرگوار در سن 25 سالگی توسط طاغوت زمان خویش ‏مسموم گردید.

شرایط و مقتضیات عصر امام جواد (ع)

در این زمینه مدیر پژوهش‌های حوزه‌های علمیه در گفتگو با خبرنگار ما اظهار داشت: با توجه به شرایط سیاسی و مقتضیات حاکم بر آن دوران، زمان امام جواد(ع) یک دوره متمایز و خاصی به شمار می‌آید.

مجتبی فرهنگیان افزود: در زمان امام جواد(ع) گروهی از شیعیان رویکرد انحرافی داشتند و با توجه به به وجود آمدن گروه هایی‌های انحرافی و فضاى تنگ و خفقان آلود حاکم بر جامعه چنان امام و یارانش را در تنگنا قرار داده بود که‌گاه افراد وابسته به طاغوت به آن حضرت توهین‌هاى سنگینى مى‏‌کردند.

وی ادامه داد: در آن دوران رشد مکتب اعتزالی که گروه عقل گرای افراطی بودند، یک خطر جدی برای مکتب شیعی محسوب می‌شد و به همین خاطر امام جواد مناظرات بسیاری داشتند تا جامعه اسلامی را به مرز تعادل معرفتی برسانند.

مدیر پژوهش‌های حوزه‌های علمیه با توجه به شرایط سنی امام جواد(ع) تصریح کرد: شیعیان انحرافی به خاطر سن کم آن بزرگوار در امامت ایشان شبهه و تردید داشتند و چون عصر رویاروی گفتمان‌ها بود و حکومت عباسی به جهت سیطره حکومتی سعی داشت گفتمان‌ها را ترویج دهد و از طرفی در مقابل اندیشه‌های امام جواد(ع) مقابله کند، از این رو آن بزرگوار مناظرات علمی زیادی برای اثبات امامت خویش به مردم داشتند و با پاسخ‌های قاطع هرگونه شک و شبهه را ازبین بردند.

وی گفت: امام جواد(ع) از‌‌ همان کودکی به بخشندگی معروف بودند و در روایتی آمده است که در‌‌ همان دوران کودکی، عده زیادی از مردم در مقابل منزل ایشان تجمع می‌کردند تا از ایشان حاجت بطلبند. و در واقع ایشان نماد بارز بخشندگی و جود و یک الگوی متعالی هستند.

انتهای پیام/
ارسال نظر
نام شما
آدرس ايميل شما

سینمای دفاع مقدس؛ محبوب و مهجور
جمعه ۱۰ فروردين ۱۴۰۳ - ۰۰:۰۰
چرا مجازات ارتداد سنگین است؟
چهارشنبه ۸ فروردين ۱۴۰۳ - ۰۰:۰۰