بیماری پریودنتال یا پیرادندانی periodontal disease:به بیماری بافت‌های نگهدارنده دندان‌ها گفته می‌شود. بافت‌های نگهدارنده دندان‌ها عبارتند از: لثه، الیاف اتصال دهنده دندان به استخوان و بافت استخوانی اطراف دندان. اگر بهداشت دهان و دندان به درستی رعایت نشود با ایجاد پلاک دندانی و ترشح سموم از میکروب‌های آن بافت‌های مجاور تحت تأثیر قرار می‌گیرند. اگر مشکلی در هر یک از اجزا، نگهدارنده دندان در استخوان ایجاد شود فرد دچار بیماری پریودنتال شده است.
این بیماری در مراحل اولیه یا درگیر کردن لثه باعث ایجاد التهاب لثه می‌شود که با خونریزی در هنگام لمس یا مسواک زدن آغاز می‌شود. در مراحل بعدی با درگیر شدن الیاف نگهدارنده و استخوان به مراحل پیشرفته تری می‌رسد. با فرارسیدن حالت پیشرفته این بیماری دندان‌ها لق شده و از دست می‌روند.
آبسه دندان چگونه بروز می‌کند؟
سیستم ایمنی بدن به عفونت واکنش نشان می‌دهد، گلبول‌های سفید خون را به محل عفونت می‌فرستد تا به مقابله با آن بپردازد. چرک مخلوطی از سلول‌های مرده و زنده خون، آنزیم‌ها و بقایای تخریب شده سلول‌ها و بافت‌هاست و وقتی راهی برای خروج چرک وجود داشته باشد، آبسه دندان تشکیل می‌شود. آبسه‌ها می‌توانند در هر جای بدن تشکیل شوند. در دهان آبسه ها در بافت لثه یا در ریشه‌ها و بافت‌های اطراف دندان تشکیل می‌شود. علت آن می‌تواند تروما (جمع شدن مواد غذایی در عمق لثه)، باکتریها (که وارد فضای پالپ شده اند) یا یک پاکت پریودنتالی عمیق باشد.
افرادی که مقاومت بدنشان کم است، در معرض تشکیل بیشتر آبسه‌ها هستند. در ابتدا آبسه دندان ممکن است موجب سردرد شود. هنگام آبسه دندان، ممکن است عصب دندان عفونی شود، عفونت از لثه بگذرد و در دهان باز شود. وقتی آبسه به دهان راه باز می‌کند، درد کاهش مییابد، اما درمان دندان پزشکی باید انجام شود.
