محققان در این مطالعه هفت دوره زمانی را که در آن‌ها زندگی بشر به دلیل قحطی، بیماری‌ها و خشونت در معرض تهدید جدی قرار گرفت، مورد بررسی قرار دادند.
این بازه‌های زمانی شامل قحطی سال 1933 میلادی در اوکراین که منجر به مرگ 4 میلیون نفر شد، قحطی بزرگ ایرلند در سال 1845، کاهش طول عمر بردگان ترینیداد در سال 1813 میلادی، قحطی سوئد در سال‌های 1772و 1773، نرخ بقای برده‌های آزاد شده آمریکایی که بین سال‌های 1820 تا 1843 در لیبریا زندگی می‌کردند و شیوع سرخک در ایسلند بین سال‌های 1842 و 1882 بود.
محققان برای محاسبه این که مردان یا زنان در این بازه‌های زمانی طول عمر بیشتری داشتند، به سراغ سوابق مربوط به تولد و مرگ اشخاص رفتند.
بر اساس این تحقیقات با وجود این که شرایط و اوضاع و احوال هریک از بازه‌های زمانی موجب کاهش احتمال بقای زنان در مقایسه با مردان می‌شد، در اغلب موارد زنان بیشتر از مردان زنده ماندند و توانستند بقای خود را حفظ کنند.
در واقع میزان مرگ و میر زنان در تمام رده‌های سنی در مقایسه با مردان کمتر بود و در تمام گروه‌های مورد مطالعه به غیر از یک گروه از بردگان، طول عمر متوسط زنان بیش از مردان بوده است.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Proceedings of the National Academy of Sciences منتشر شده است.
محققان در این مطالعه هفت دوره زمانی را که در آن‌ها زندگی بشر به دلیل قحطی، بیماری‌ها و خشونت در معرض تهدید جدی قرار گرفت، مورد بررسی قرار دادند.
