رونالدینیو تابستان سال 2008 مدت کوتاهی پس از آنکه خوان لاپورتا رئیس سابق باشگاه پپ گواردیولا را به عنوان سرمربی جدید تیم معرفی کرد، از جمع آبی‌واناری‌های کاتالونیا خارج شد و به میلان پیوست. در آن زمان گفته شد که دلیل رفتن ستاره شماره 10 بارسایی‌ها قرار نداشتن او در برنامه‌های گواردیولا بوده است. حتی گواردیولا در نخستین روز دوران مربیگری‌اش در بارسلونا به رونالدینیو، ساموئل اتوئو و دکو (سه مهره کلیدی تیم تحت هدایت فرانک ریکارد) هشدار داده بود که دوران بازیگری‌شان در بارسلونا رو به پایان است. از میان آن سه بازیکن تنها اتوئو یک فصل دیگر در نوکمپ ماند و دو نفر دیگر بارسلونا را ترک کردند و مشخص بود که دلیلش چیزی نیست جزو برخوردار نبودن از اعتماد گواردیولا.
با این حال رونالدینیو الان دلیل دیگری برای خروجش از بارسلونا عنوان می‌کند. او به TV3 کاتالونیا گفت: من خودم تصمیم به رفتن از بارسلونا گرفتم. در آنجا به اهدافم رسیده بودم و نیاز به یک چالش جدید داشتم. رابطه ما با گواردیولا همیشه خوب بود. من با برادرش (پِرِه) در نایکی هم کار می‌کردم.
رونالدینیو در پاسخ به این سؤال که آیا رفتن او از بارسلونا سرآغاز افت در دوران بایگری‌اش شد، عنوان کرد: فکر نمی‌کنم که رفتنم از بارسلونا سبب شد که انگیزه‌ام برای فوتبال بازی کردن را از دست بدهم. بعد از بارسلونا من باز هم افتخاراتی کسب کردم. با اتلتیکو مینیرو جام لیبرتادورس را بردیم، با فلامنگو 6 ماه نباختیم و با کرتاروی مکزیک برای اولین بار در تاریخ به فینال لیگ قهرمانان آمریکای شمالی رسیدیم. جداً می‌گویم. من واقعاً حسرت چیزی را نمی‌خورم.
