اما ای‌کاش زمانی که ایشان این دغدغه را در پاییز سال ۱۳۹۱ در سفری که به استان خراسان شمالی داشتند به‌طور صریح با مردم در میان گذاشتند مسئولان و دست‌اندرکاران این دغدغه ملی را جدی‌تر گرفته و در راه فرهنگ‌سازی این مهم تلاشی درخور را ارائه می‌کردند.
جا داشت سیاست‌گذاری رسانه‌ها و انواع وسایل ارتباط‌جمعی که در رأس آن رسانه ملی قرار دارد به سمت‌وسوی تبلیغ واشاعه افزایش جمعیت هدایت‌شده و از این ابزار قوی و قدرتمند در جهت اهداف نظام استفاده می‌شد.
اما متأسفانه در مواضع و بزنگاه‌هایی که ما کم‌کاری و غفلت می‌کنیم بسیاری هوشیارانه و آگاهانه عمل می‌کنند. شاهد ماجرا هم بسیار است. چراکه مشکل «تحدید نسل» موضوعی نیست که فقط و فقط‌گریبان گیر ایران اسلامی باشد، بسیاری از کشورهای جهان، امروز به معضل بزرگی چون پیری جمعیت و عدم تمایل نسل جوان به فرزند آوری مبتلا شده‌اند. این معضل تا بدان جا پیش رفته است که سیاست‌های تشویقی افزایش جمعیت در بسیاری از کشورها قوت گرفته و تقویت می‌شود.
چندی پیش شاهد تبلیغ فرزند آوری و بارداری توسط مدلینگ‌های غربی بودیم. کارشناسان رسانه غربی با دریافت اهمیت و تأثیرگذاری مدل‌ها بر سبک زندگی زنان بهترین وسیله را برگزیدند و با استفاده از زنان باردار یا بچه‌دار همراه با نوزاد یا کودکانشان در استیج مدلینگ‌های کمپانی‌های فشن زنان جامعه خود را به فرزند آوری تشویق می‌کنند.
اما همین رسانه‌های غربی درحرکتی متناقض تربیت و پرورش حیوانات به خصوص سگ را برای زنان ایرانی تجویز می‌کنند! چندی پیش هم شاهد این تبلیغات در شبکه ماهواره‌ای «من و تو» برای زنان ایرانی بودیم که به‌جای فرزند آوری در خانواده‌های ایرانی گزینه تربیت سگ و نگهداری از آن را پیشنهاد می‌کردند.
نکته مهم ماجرا آنجا است که رسانه‌های داخلی کشورمان نیز در تبلیغات تلویزیونی خویش بیشتر بر تک‌فرزندی تأکید کرده و هیچ‌گاه خانواده‌های با جمعیت زیاد را به‌عنوان الگوی تبلیغات بازرگانی انتخاب نکرده‌اند.
چند سال قبل نیز در کاخ کرملین روسیه شاهد اتفاق جالبی بودیم. مراسمی که در آن «نشان ملی» روسیه از سوی پوتین به منتخب این نشان اهدا شد. این نشان ملی در کشور روسیه «والدین باافتخار» نام‌گذاری شده بود. نکته قابل‌تأمل آن بود که این نشان به زوج‌های جوانی تقدیم نشد که نخبه، مخترع و یا مبتکر باشند بلکه این «نشان ملی» که در کشور روسیه از درجه اهمیت سیاسی و اجتماعی بالایی نیز برخوردار است برای «خانواده‌های پرجمعیت» در نظر گرفته‌شده بود.
کوتاه‌سخن آن‌که تأکید واشاره ما در این مطلب بر خطا بودن استمرار سیاست تحدید نسل و پای فشاری به نیاز جامعه به نیروی جوان و تحصیل‌کرده است، چراکه آنچه موجب پیشرفت یک کشور در عرصه‌های گوناگون سیاسی، اجتماعی و فرهنگی می‌شود امید، شادابی و نشاط است، که این عناصر مسلماً در نسل جوان موج می‌زند و همین مسئله موجب افزایش سرعت حرکت کشور به سمت‌وسوی پیشرفت و رشد و تعالی خواهد شد.
انتخاب خانواده‌های سالم ازلحاظ جسمی و فکری و تربیت‌یافته جهت تقویت نظام سیاسی هر کشور و تقویت جایگاه آن کشور در عرصه بین‌المللی است. کشور ایران به‌طور طبیعی و جغرافیایی ظرفیت و پذیرش جمعیت بیشتر را دارد لذا سیاست کنترل جمعیت باید از اوایل دهه هفتاد بازنگری و حتی متوقف می‌شده است چراکه جمعیت جوان و برخورداری ایران از یک نمای جوان و پرنشاط، یکی از مهم‌ترین شاخص‌ها و سرمایه‌هایی است که می‌تواند حرکت و پیشرفت ما را سرعت ببخشد.
به نظر می‌رسد مهم‌ترین راهکار علاج وضعیت کنونی، فرهنگ‌سازی و ارائه الگوهای فرهنگی در رسانه‌ها و فضای مجازی کشور است لذا همه افراد توانمند و دارای جایگاه اجتماعی و مخاطب، باید در این عرصه وارد شوند و کشور را در داشتن نسلی جوان پویا و بانشاط یاری کنند.
