شکر وقتی وارد جریان خون می‌شود با کلاژن و الاستین که جوانی پوست را تامین می‌کنند ارتباط شیمیایی برقرار می‌کند. چنین فعل و انفعالاتی پروتئین‌ها را تخریب می‌کند (تخریب کلاژن و الاستین منجر به خشکی و چین و چروک روی پوست می‌شود) به علاوه پوست را در مقابل اشعه آفتاب آسیب پذیرتر می‌کند.
توانایی شکر در ایجاد التهاب باعث می‌شود روی صورت جوش‌ها و چین و چروک‌ها ظاهر شوند. اگر هنگام سرماخوردگی چای شیرین بخورید شکر زمینه‌های پرورش باکتری‌ها را در گلوی ملتهب ایجاد می‌کند.
در قرن بیستم پزشکان به این نتیجه رسیدند که می‌توان از بیماری های قلبی عروقی با کاهش مصرف چربی که سطح کلسترول را افزایش می‌دهد جلوگیری کرد. و به اعتقاد آن ها شکر نسبت به روغن های حیوانی ضرر کمتری داشت. بنابراین مردم به سمت غذاهای بدون چربی می‌رفتند در حالی که مصرف شکر را کم نمی‌کردند.
اما در قرن بیست و یکم وضعیت کمی تغییر کرد و تحقیقات نشان داد که شکر سطح کلسترول خون را بالا می‌برد و به دیواره رگ‌ها که هم اکنون توسط شکر آسیب دیده‌اند می‌چسبد.
شکر باعث افسردگی می‌شود
تحقیقات نشان داده است که شکر باعث افسردگی می‌شود. شکر سطح هورمون BDNF که مانع از افسردگی می‌شود را کاهش می‌دهد.
مصرف بیش از حد شکر اضطراب را افزایش می‌دهد.
در آزمایشاتی که بر روی موش‌ها انجام دادند مشخص شد که موش‌ها با مصرف بیش از حد شکر احمق‌تر می‌شوند. زیرا شکر ارتباط بین سلول‌های مغز که مسئول یادگیری و حافظه هستند را آسیب می‌زند.
