شب نوزدهم، شب بررسی امور است و «لیلة‌التقدیر» است. شب بیست و یکم، شبی است که امور سال آینده هر کس، نگاشته میشود و در روایت از آن، به «لیلةالقضاء» تعبیر میشود و شب بیست و سوم هم، شب «توشیح و لیلة الإمضاء» است که در روایت آمده است در این شب، هر چه که برای سال آینده ثبت و ضبط شده است، باید این به توشیح ولی‌الله الأعظم برسد تا تثبیت شود، مقدرات ثبت شده در شب بیست و سوم، به صاحب العصر و صاحب الزمان (عج) عرضه میشود که او اینها را امضا کند، این روند کارها است، بنابراین می‌بینیم میان روایات، نسبت به شب بیست و سوم بسیار سفارش شده است، برای این جهت است. پس این فرصت، یک فرصت بسیار مغتنم است و امشب، شب سرنوشت همه ما، نسبت به سال آیندهمان، است، شب سرنوشتساز، امشب است.
به همین منظور در ادامه به گزیده‌ای از سخنان مرحوم آیت‌الله حاج آقا مجتبی تهرانی استاد فقید اخلاق اشاره می‌کنیم:
توسل به امام زمان (عج) و قسم به باطن این شب
شما میدانید ما امشب کجا داریم می‌رویم؟!
آیا میشود ما هم امشب برویم سراغ امام زمان (عج) به او بگوییم، آقا ما بد کردیم، شما کارها را درست کن!
مگر میشود که ما را رد کنند؟ به خدا نمیشود!
حالا فهمیدی! مدعو خود را بشناس! بعد درخواستهایت را می‌توانی تنظیم کنی.
حالا میخواهم بروم سراغ توسلم.
آقا یا امام زمان!
شما ظاهر لیلة‌القدری!
امشب فرشتهها خدمت شما میآیند و برای سال آیندهام تقدیراتی را می‌آورند که شما توشیح کنید.
تقاضای من از شما این است که سال آینده من را، چه دنیوی و چه اخروی، از هر جهت به بهترین وجه ترسیم کنید و پای آن را امضا کنید.
این توسل برای ظاهر لیلة‌القدر بود.
اما مگر این ظاهر باطن ندارد؟ این ظاهر، باطن دارد.
در روایات هم ما داریم و ما حضرت را به باطن شب قدر قسم میدهیم.
میدانید باطن امشب، چه کسی است؟ زهرا (س) است.
