به اندازه توانتان در کار خیر بکوشید

 

آیت الله مجتهدی تهرانی (ره)در شرح این حدیث می گوید:می دانید چطور شد که زنبور عسل، عسل دار شد؟ این زنبور تا زمان حضرت ابراهیم(ع)عسل نمی داد.در آن زمان مردم در روز جشنی از شهر خارج شدند و حضرت ابراهیم از این فرصت استفاده کرد، تبر برداشت و همه بت ها تکه تکه کرد و بعد تبر را بر شانه بت بزرگ گذاشت.مردم وقتی به شهر برگشتند، ناراحت شدند پیش متولی بتخانه آمدند و گفتند:چه کسی این کار را کرده؟ او گفت:جوانی به نام ابراهیم.

 

آیت الله مجتهدی در ادامه می گوید:حضرت ابراهیم را دستگیر کردند و محکوم به اعدام شد.قرار شد نمرود آتشی درست کند.شیطان هم آمد و منجنیق را به آنها یاد داد  که ابراهیم را در آن گذارند و به آتش بیندازند.آتش افروخته شد و ابراهیم را به سمت آن بردند.ماموران خدا آمدند و از ابراهیم پرسیدند:با ما کاری نداری؟ حضرت گفت: نه تا اینکه خدا دستور سرد شدن آتش بر ابراهیم را داد.

 

مرحوم مجتهدی در ادامه می گوید:قبل از آن زنبور عسل وقتی دید می خواهند ابراهیم را به درون آتش بیندازند، به سمت دریا رفت کمی آب آورد تا آتش را خاموش کند .زنبور به این کوچکی کمی آب آورد که آن آتش عظیم را خاموش کند.از برکت همین خدمت کوچکی که به پیامبر اولوالعزم کرد از آن موقع به بعد لعاب دهانش عسل شد.

 

آیت الله مجتهدی تهرانی در انتهای این بخش می گوید:حالا شما هم همین طور باشید.اگر پول ندارید که بخشی از هزینه های ساخت مسجد را بدهید، پول یک آجر را بدهید.