این مدل طبی در دوران اسلامی به‌همت پزشکان عمدتاً ایرانی و در فضای فکری اسلام که حامی رشد دانش بوده است به چنان جایگاهی دست می‌یابد که تا قرن ۱۷ میلادی به‌عنوان طب مرجع و مرسوم در اروپا، افریقا و غرب و مرکز آسیا مطرح بوده و کتب پزشکان ایرانی مانند قانون ابن‌سینا و الملکی علی‌بن عباس مجوسی اهوازی از جمله مهم‌ترین کتب مرجع پزشکی در دنیا به شمار می‌رفته‌اند.
مدیر کمیته داروسازی سنتی انجمن علمی طب سنتی ایران ادامه داد: این مدل از طب؛ کنار علم تجربی از یک مدل توانمند فلسفی نیز بهره می‌برده است، از سوی دیگر با جایگزینی سریع طب نوین در شرایطی که در عصر قاجار دانش و من‌جمله پزشکی در سرزمین ایران وضعیت خوبی نداشته و مشکلات بهداشتی و اپیدمی‌های وحشتناک جان مردم را تهدید می‌کرده‌اند، بسیاری از داشته‌های طب سنتی ایران به محاق فراموشی سپرده شد و یا در دل طب بومی محفوظ ماند و از صحنه طب رسمی کشور رخت بربست.
زرگران اضافه کرد: درحالی که طب ایرانی با قدمت بالای خود که فرصت ارزشمندی برای تکامل آن پدید آورده بود و نیز غنای محتوای خود هنوز در بسیاری موارد توان جوابگویی به نیازهای درمانی جامعه را در دل خود دارد، امروز نیز با شناخت صحیح این نیاز و بازگشت به احیای طب سنتی ایران از مسیر صحیح و علمی، فرصت دست یافتن به این محتوای ارزشمند طبی فراهم شده است.
وی بیان داشت: این مهم زیر نظر متخصصین طب و داروسازی سنتی در دانشکده‌های طب سنتی و گروه‌های مربوطه در دانشگاه‌های بزرگ کشور در حال انجام است، اما در این میان، با توجه به اقبال روزافزون مردم به طب سنتی، انحرافاتی نیز در بدنه غیردانشگاهی طب سنتی به چشم می‌خورد که از سویی سلامت مردم را به مخاطره می‌اندازد و از سوی دیگر چهره طب سنتی و از آن بدتر با دستمایه قراردادن اعتقادات مذهبی مردم تحت عنوان طب اسلامی، دین مقدس اسلام و اعتقادات صاف و پاک مردم را خدشه‌دار می‌کند، یکی از این موارد، موضوع نهی مردم از واکسیناسیون است.
مدیر کمیته داروسازی سنتی انجمن علمی طب سنتی ایران اضافه کرد: علی‌رغم آنکه از دوران قتل‌عام بیماری‌هایی که امروز به‌مدد واکسیناسیون از جامعه رخت بربسته‌اند و دیگر خبری از کشتار آنها میان مردم دیده نمی‌شود کمتر از صد سال می‌گذرد، اما خبرهایی در اشاعه مقاومت در برابر واکسیناسیون تحت لوای طب سنتی و اسلامی به گوش می‌رسد که نیاز به بررسی عمیق دارد.
زرگران خاطرنشان کرد: در درجه نخست بررسی این موضوع از فحوای طب سنتی است، آیا واکسیناسیون یک روش غربی است یا ریشه در درمان‌های سنتی ایرانی دارد، گزارشات تاریخی نشان می‌دهد به‌عکس تصورات موجود در ارائه روش واکسیناسیون برای آبله توسط دکتر ادوارد جنر برای نخستین بار تاریخ، روش آبله‌کوبی به‌مدل بومی و سنتی در برخی قسمت‌های ایران مانند سیستان و بلوچستان پیش از کشف ادوارد جنر! به‌صورت بومی و سنتی انجام می‌شده و در برهه‌های کشتار آبله در ایران این قسمت‌ها از آسیب مصون می‌مانده‌اند، لذا ریشه واکسیناسیون در طب بومی ایران قابل شناسایی است و استفاده از میکروب ضعیف‌شده در ایجاد مصونیت مقابل بیماری ریشه در طب بومی ایران دارد، گرچه با پیشرفت علم روش‌های تهیه این واکسن‌ها نیز پیشرفت کرده و بسیاری عوارض گذشته آن به‌مدد دانش روز برطرف شده است.
وی یادآور شد: موضو ع دوم، خافظه تاریخی فراموشکار ما است، هنوز از زمان ماجرای اشک ریختن میرزا تقی خان امیرکبیر بر فرزندان آبله‌گرفته مردم به‌دلیل لجاجت در مقابله با آبله‌کوبی و مسئول دانستن خود در قبال جهل مردم مدت زیادی نگذشته است، هنوز خاطره قتل‌عام بیماری‌هایی نظیر آبله در حافظه پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها زنده است و هنوز اطفالی که به‌دلیل عدم تلقیح واکسن فلج اطفال در روزگار گذشته، از معلولیت در این دوران رنج می‌برند میان ما زندگی می‌کنند، اما آن همه رنج و سختی برای مبارزه با جهالت مردم و استفاده از روش‌های مصون‌سازی در مقابل این بیماری‌های ویرانگر که نتیجه آن حفظ جان فرزندانمان و از عوامل مهم افزایش چشمگیر جمعیت طی قرن گذشته بوده است با ترویج عقایدی که نه استدلال «طب سنتی» را برمی‌تابد و نه ریشه «اسلامی» دارد به نام این دو عبارت در حال نابودی است.
مدیر کمیته داروسازی سنتی انجمن علمی طب سنتی ایران اضافه کرد: کنار این موارد توجه به این موضوع نیز حائز اهمیت است که واکسیناسیون روشی است که در همه کشورها انجام می‌شود و مختص ضربه زدن به ما ابداع نشده است، این روش در کشورهای توسعه یافته و سازندگان اصلی واکسن‌ها نیز استفاده می‌شود، ایران نیز خود همواره از تولیدکنندگان مهم واکسن بوده که روزآمد کردن روش‌های واکسن‌سازی در کشور و تولید انواع آن در داخل ما را از وابستگی واردات به برخی از انواع واکسن‌های وارداتی نیز می‌رهاند.
زرگران عنوان کرد: لذا در پایان با توجه به اینکه فلسفه تلقیح واکسن یک ایده ریشه‌دار در طب بومی ایرانی است و ربطی به توطئه غرب نداشته و از سوی دیگر همین واکسیناسیون بوده که جلوی کشتار و معلولیت ناشی از بیماری‌هایی نظیر آبله و فلج اطفال را گرفته که شواهد زنده تاریخی آن هنوز میان ما زندگی می‌کنند؛ مقاومت در برابر واکسیناسیون نه‌تنها ربطی به اسلام و طب سنتی نداشته بلکه خود اقدامی علیه هر دو آنها به شمار می‌رود.
وی تصریح کرد: با کمرنگ شدن واکسیناسیون و بازگشت بیماری‌های مهلک و مرگ فرزندانمان چه‌جوابی برای داغدارانی خواهیم داشت که با اعتماد به حرف ما در نفی واکسیناسیون از واکسن‌زدن به فرزندان خود کوتاهی و موجبات مرگ آنها را فراهم کرده‌اند؟ آیا با این کار اعتماد آنها را به اسلام و طب سنتی از بین نخواهیم برد؟