هرچه طلیعه شکست آشکارتر شود تلاش برای تخریب رقبا جدی تر خواهد شد. اینکه رییسی، قالیباف، زاکانی، بذرپاش، ضرغامی، جلیلی و دیگر کاندیداهای انقلابی را صبح تا شام تخریب می کنند به حساب آمادگی رقیب یا ضعف اینان نگذارید؛ مسئله بیش از هر چیز "ترس" است.
کسی که اکنون، یعنی حدود دو ماه مانده به روز انتخابات، 40 درصد از مردم می گویند "به هیچ وجه" به او رای نخواهند داد و حدود 70 درصد عقیده دارند اگر مسئله کشور اشتغال باشد روحانی نه برای این موضوع کاری کرده و نه می تواند بکند، طبیعی است که باید عصبانی هم باشد.
منتها سوال این است که این عصبانیت چرا از کانال های تلگرامی ضد انقلاب و مواجب بگیران سرویس های ترکیه و سعودی سر در می آورد؟ اگر جایی تقسیم کاری شده، "اتاق فرمان" دست کیست؟ و اگر فی المثل در این مورد اتاق فرمان جایی بیرون از ایران باشد، چه دلیلی دارد که بپذیریم مثلا در مورد برجام، FATF، IPC و ... داستان غیر از این است؟
