دکتر اسکارلت لین گومز، نویسنده مقاله این تحقیق و از اعضای تحقیقاتی مرکز پیشگیری از سرطان کالیفرنیا می‌گوید: «اثراتی که ما در این تحقیق یافتیم نسبتا چشمگیر بودند، به طوری که اثرات ازدواج را می‌توان با بعضی از عوامل بالینی مرتبط با پیشروی سرطان همچون مرحله بیماری و انواع خاصی از درمان قابل‌مقایسه دانست.» دکتر گومز می‌گوید که بر اساس نتایج این تحقیق ویژگی عاطفی زناشویی باعث مزیت ضد سرطانی ازدواج می‌شود و مزیت‌های مالی ازدواج تاثیر چندانی در مقابله با سرطان نداشته‌اند.
دکتر گومز می‌گوید: «با بررسی شرایط اقتصادی زوج‌های ازدواج‌کرده مخصوصا بیمه سلامتی آن‌ها و وضعیت اقتصادی اجتماعی آن‌ها دریافتیم که اگرچه داشتن بیمه سلامتی و برخورداری از وضعیت اقتصادی اجتماعی بهتر نقش کوچکی را در بقای زوج‌ها داشته است، اما در حقیقت این شرایط اقتصادی نقش بزرگی را در بقای این افراد متاهل ایفا نکرده ست.» به عبارت دیگر، برخورداری از شرایط اقتصادی بهتر الزاما به معنای بقای بیشتر نیست. باوجوداین، این محققان توانستند پیوندی میان وضعیت تاهل و پیشرفت سرطان پیدا کنند. البته این محققان توانستند فقط یک همراهی را میان وضعیت تاهل و پیشرفت سرطان پیدا کنند و این نتیجه آن‌ها به این معنا نیست که میان این دو متغیر یک رابطه علی و معلولی وجود دارد.
دکتر گومز می‌گوید که در تحقیقات پیشین که 10 تا 15 سال پیش انجام‌شده بودند، نیز به مزیت مشابه ازدواج برای بیماران سرطانی اشاره‌شده بود، اما در تحقیق‌های پیشین مزیت ازدواج را به‌حساب عشق و محبتی دانستند که یک شخص از همسر خود دریافت می‌کند. باوجوداین، به عقیده دکتر گومز متاهل‌ها در مقایسه با مجردها معمولا در مجموع درآمد بیشتر و دسترسی بهتری به بیمه دارند. به همین دلیل دکتر گومز و همکارانش تصمیم گرفتند که نقش پول را در مزیت بقای زوج‌های متاهل بررسی کنند.
دکتر گومز و همکارانش برای انجام تحقیق خود سابقه سلامتی 800 هزار نفر از بزرگ‌سالان را که در کالیفرنیا زندگی می‌کردند موردبررسی قراردادند. این افرادی که موردبررسی قرار گرفتند در بین سال‌های 2000 و 2009 مبتلا به سرطان مهاجم شناخته‌شده بودند و تا سال 2012 این بیماری در آن‌ها وجود داشت.
نتایج این تحقیق که در ژورنال Cancer منتشر شده است، نشان میدهد که امکانات یا توانایی مالی ناشی از زندگی مشترک تاثیر زیادی روی شانس فرد در مقابله با سرطان ندارند. دکتر گومز می‌گوید که در عوض یک بیمار سرطانی از حمایتی سود می‌برد که همسرش برای او فراهم می‌آورد. از میان حمایت‌هایی که یک فرد می‌تواند به همسر سرطانی خود ارائه دهد می‌توان به بردن همسر به قرار ملاقات با پزشک، تهیه غذاهای مغذی برای همسر و یادآوری مصرف قرص‌ها به همسر اشاره کرد.
دکتر گومز می‌گوید: «برای درمان سرطان به ماه‌های زیادی نیاز است و اگر یک فرد مجرد باشد و هیچ وسیله‌ای برای رفتن به پیش پزشک خود نداشته باشد، فرایند درمان برای او بسیار سخت می‌شود، اما یک فرد ازدواج‌کرده می‌تواند با کمک همسر خود هر زمان که نیاز باشد به پزشک خود مراجعه کند.» دکتر گومز اضافه می‌کند که بیماران سرطانی متاهل از حمایت عاطفی یا احساسی نیز سود می‌برند که همین حمایت می‌تواند استرس فرد را کاهش دهد و شانس فرد را در مقابله با سرطان بهبود ببخشد.
دکتر گومز می‌گوید: «سرطان بیماری بسیار ترسناکی است و بهتر است که شخصی را در کنار خود داشته باشید، چون این شخص می‌تواند به شما گوش دهد و در مدیریت استرس ناشی از فرایند درمان سرطان به شما کمک کند.»
دکتر مسترز می‌گوید: «حمایت اجتماعی فراهم آمده توسط یک مراقب متعهد همچون همسر را می‌توان به عنوان یک مولفه اساسی برای بهبود بقای بیماران سرطانی دانست.» علاوه بر این، او می‌گوید: «بررسی منابع روان‌شناختی فرد می‌تواند یک عامل مهم در کمک به بهبود بقای بیمار سرطانی باشد.»
دکتر گومز و دکتر مسترز می‌گویند که اگرچه افراد مجرد هیچ شخصی را در زندگی خود ندارند که به‌طور خودکار در کنار آن‌ها باشد، اما آن‌ها می‌توانند با به دست آوردن حمایت اعضای خانواده و دوستان خود بهتر با بیماری سرطان مقابله کنند. دکتر گومز می‌گوید: «قطعا ما این را پیشنهاد نمی‌کنیم که از ازدواج به عنوان ابزاری برای بهبود نتایج درمانی خود استفاده کنید، بلکه افراد مجرد هم می‌توانند با حفظ شبکه‌های اجتماعی قوی‌تر و با کمک دوستان و اعضای خانواده خود باعث بهبود بقای خود شوند.»
دکتر راشل کانادی، مدیر استراتژیک بخش حمایت مراقبتی سرطان در جامعه سرطان آمریکا می‌گوید که بر اساس نتایج تحقیق‌های مختلف ماندن در یک رابطه طولانی‌مدت باعث بهبود سلامتی و کیفیت زندگی می‌شود.
