خط و نشان برای آزادی!

1. دانشجویان سیاسی و فعال فرهنگی، ناگفته می‌دانند که فروکاستن سخنرانی‌ های یک وزیر اسبق به یک سخنرانی صرفا علمی، عملا واکنشی بسیار شدیدتر از لغو این سخنرانی است. اینکه سلیمانی -آن هم زمانی که از سوی یک تشکل دانشجویی دعوت شده- تنها مجاز است علمی صحبت کند، همان قدر خنده‌دار است که مثلا شما رائفی‌پور را دعوت کنی و بگویی از فراماسونری صحبت نکن! یا همان اندازه جالب است که شما اکبر اعلمی نماینده اصلاح‌طلب مجلس ششم را دعوت کنی و از او بخواهی در مورد «اثر واکسن بر رشد جوجه در مرغ‌داری‌های جنوب شرق آسیا» سخن براند. آن هم زمانی که کمتر از 3 ماه تا انتخابات ریاست جمهوری باقی است!

2. «احسنت» و «مرحبا» برخی دانشجویان عزیز اصلاح‌طلب برای این حرکت جناب میرنیا، باتوجه به اینکه خود مدعی‌ترین افراد در مطالبه «آزادی» هستند هم دم خروسی بود که بیرون زد. باید این دوستان در خط‌کش‌های خود حتما تجدیدنظر کنند و «آزادی» را تنها برای خود نپسندند. اگر مجوز ندادن به برنامه سخنرانی آقای اعلمی بد است، نمی‌شود ناگاه مجوز ندادن به ایراد سخنرانی سیاسی توسط وزیر احمدی‌نژاد خوب شود.

3. گرچه نظر نگارنده این است که حفظ حریم آزادی طوری که نه به خفقان بینجامد و نه به هرج و مرج منتج شود، بسیار دشوار است و باید به هیئت نظارت از این جنبه حق داد که کار دشواری دارند، اما از سوی دیگر این هشدار را هم به این عزیزان می‌دهم که مراقب باشند برای جلوگیری از هرج و مرج، به خفقان دامن نزنند و دانشگاه را به لحاظ سیاسی سرد و بی‌روح نکنند. چرا که قطعا این حالت نیز، مطلوب رهبر معظم انقلاب نیست.

4. به عنوان نکته آخر معتقدم، گرچه می‌توان رویکرد شورای نظارت بر تشکل‌ها را دقیق‌‌تر از این بررسی کرد که شرحش در این مقال نمی‌گنجد، اما باید این نکته را در نظر داشت که خوب یا بد، میرنیا رفتار دوگانه‌ای با تشکل‌های سیاسی نداشته است. اگر اصلاح‌طلبان با محدودیت‌هایی مواجهند، اصولگرایان نیز با همان محدودیت‌ها مواجهند. لذا واکنش به وقایع این چنینی با کولی‌ بازی سیاسی و استعفاهای فرمایشی درست نمی‌شود. گرفتن ژست اپوزیسیون مال الان نیست که برخی جریانات سیاسی در نهایت قدرت هستند و باید به افکار عمومی در مورد عملکرد جریانات مطلوبشان در دولت و تا حدی مجلس، پاسخگو باشند!

در نهایت امیدوارم مسؤولان محترم دانشگاه با توجه به اینکه چیزی تا انتخابات مهم ریاست جمهوری 96 نمانده، عملکرد مطلوبی در حوزه «آزادی» به جای بگذارند و هم اجازه بهره‌برداری جناحی از دانشگاه را به کسی ندهند و هم در عین حال جلوی پویایی و تحرک جنبش‌های حقیقی مستقل دانشجویی را نگیرند.