به گزارش
بلاغ، امام جواد(ع) نقل میکند که یکی از یاران و دوستان نزد آن حضرت آمد و خیلی خوشحال و سرحال بود. امام جواد(ع) علت خوشحالی را پرسید! و او گفت: کارهایی را انجام دادهام که مرا شاد و خوشحال ساخته است.
حضرت فرمود: مگر چه کردهای؟ پاسخ داد: از پدر بزرگوار شما شنیدهام که فرمودند: روزی مومن باید شاد باشد که به مومن و برادر دینی خود خدماتی ارائه دهد. من هم امروز به مومنین خدمت کردم.
حضرت فرمود: چه کردهای؟ گفت: امروز ده نفر (از مومنین) پیش من آمدند با امید به اینکه مشکلشان حل شود و من مشکل همه آنها را حل کردم. امام جواد(ع) فرمود: مراقب باش که عملت را حبط و نابود نکنی! او در پاسخ گفت: من از خالصترین شیعیان شما هستم چرا عملم باطل شود؟ حضرت آهی کشید و فرمود: همین الان باطل شد و از بین رفت. گفت: چرا؟ حضرت فرمود مگر این آیه (264 سوره بقره) را نخواندهای «یا ایهاالذین امنوا لاتبطلوا صدقاتکم بالمن والاذی» ای کسانی که ایمان آوردهاید، صدقات خود را با منت گذاردن و اذیت کردن باطل نکنید. او در جواب گفت: آقا من که منت نگذاشتم. حضرت فرمود: تو سر خدا منت گذاشتی!(1)
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
1- البرهان فی تفسیرالقرآن، ج 4، ص 605