این گزارش در شان مجلس نبود

همین متن، به رای گذاشته شد که فقط با 6 رای موافق مواجه گردید. طبعاً با احتساب تعداد اعضای کمیسیون که 15 نفر بوده اند، رای 6 نفر در اقلیت قرار می گیرد و قاعدتاً مردود است. حتی با احتساب خروج 3 نفر از مخالفین و 4 رای مخالف اظهار شده، تعداد مخالفین 7 نفر بوده که باز هم نسبت به 6 نفر، «اکثریت نسبی» تلقی می شود.

نکته حیاتی در این مقوله آنست که موضوع هسته ای از ابتدا یک موضوع ملی و فراجناحی تلقی شده و قویاً از احزاب، گروه ها و دستجات سیاسی خواسته شده که از هرگونه برخورد سیاسی و خصومت شخصی با موضوع هسته ای پرهیز کنند و منافع ملی، مصالح کشور و اقتضائات سیاسی – اجتماعی را مدنظر قرار دهند. این نکته از آن جهت اهمیت مضاعفی پیدا کرده که رهبر معظم انقلاب نیز قویاً خواستار آن شده اند که همه مواظب باشند برجام عامل دودستگی در جامعه نشود.

آنچه در این میان تعجب آور است اینکه اصرار کنندگان بر نفی برجام و دستاوردهای آن دقیقاً از همان طیف و جناحی هستند که تا دیروز پای علم دولت های نهم و دهم سینه می زدند و در استقبال از لفاظی های پرهزینه و بی ریشه رئیس آن، سر از پا نمی شناختند و در برابر تهدیدات عظیمی که آن لفاظی های بدون پشتوانه برای امنیت ملی کشور به همراه داشت، کاملاً سکوت با چاشنی رضایت را در پیش گرفته بودند.

آمریکا در طول آن دوره تاسف بار سیاسی توانست همه تحریم های یکجانبه خود را به کمک شورای امنیت سازمان ملل به 6 قطعنامه ضد ایرانی تبدیل کند و بر اثر آن، تحریم های یکجانبه آمریکا را در سطح جهانی تعمیم دادند که همین تحریم های جهانی گریبان اقتصاد و صنعت و تجارت و زندگی روزمره مردم را گرفت. 

جماعتی که امروز نعل وارونه می زنند و علیه برجام فریاد اعتراض سر داده اند، دیروز کجا بودند که ایران در ذیل فصل هفتم منشور ملل متحد و تحت بند 41 قرار گرفت و به عنوان عامل به مخاطره انداختن صلح و امنیت بین المللی با تمامی پیامدهای آن معرفی شد؟ اگر آن جماعت، ذره ای انصاف داشته باشند، امروز نباید آفتابی می شدند و سخن از منافع ملی می دادند نه اینکه تلاش های موفقیت آمیز برای خروج کشور از بحرانی که با آن مواجه بود را اینگونه تخطئه کنند و به زیر سئوال ببرند.

برای لحظه ای تصور کنیم اگر قضایا برعکس بود و جناح رقیب آنها آن دسته گل ها را به آب داده بود و آنها در جریان مذاکرات نفس گیر 2 ساله، متن برجام را تهیه کرده و به سرانجام رسانیده بودند، آیا امروز یکبار دیگر «جشن هسته ای» به پا نمی کردند که ما فتح خیبر کردیم و کشور را از لبه پرتگاه نجات دادیم؟ متن و محتوای نامه 5 عضو برجسته کمیسیون برجام به خوبی گواه آنست که آن جماعت 6 نفره و فرد یا افرادی که متن گزارش منتسب به کمیسیون برجام را در خارج از مجلس نگاشته اند تا چه اندازه با بغض سیاسی عمل کرده اند و حقایق عینی و ملموس را وارونه جلوه داده اند.

با مقایسه این دو متن، بهتر می توان دریافت که سیاسی کاری و غرض ورزی در متن منتشره منتسب به کمیسیون برجام، موج می زند. حتی بزرگنمائی برخی از مسائل با هدف و انگیزه تحت الشعاع قرار دادن دستاوردهای برجام صورت گرفته و سعی بر این بوده است که قدرت درک و مقایسه و جمع بندی افکار عمومی یکسره پایمال و لگدکوب گردد و اساساً قدرت تمیز و تشخیص مردم به هیچ انگاشته شود. 

متاسفانه این فضای مسموم و جهنمی از میان اظهارات و نطق های برخی نمایندگان با نگرش حاد جناحی و باندی، کاملاً قابل ردیابی است که البته به شان و منزلت مجلس نزد آحاد ملت به ویژه نخبگان لطمه های جبران ناپذیری می زند. جای سئوال دارد که چرا میان دیدگاه دو طیف از اعضای کمیسیون برجام همگی به یک اندازه در جریان جزئیات ماجرا قرار گرفته اند، تا این حد تفاوت و شکاف و تناقض به چشم می خورد؟

این برای مجلس، افتخار نیست که برخوردش با پدیده ای ملی، فراجناحی و تا این حد سرنوشت ساز و حساس، اینگونه سطحی و متاثر از نگرش های جناحی باشد. هر چند این فاجعه را چند نفر معدود در کمیسیون برجام به وجود آورده اند ولی اگر اکثریت نمایندگان مجلس درصدد رفع و رجوع آن با طرح یک فوریتی اقدام متناسب و متقابل ایران بر نمی آمدند، چنین رفتاری موجب بی اعتبار شدن مجلس می شد. 

ایکاش مردم شاهد یک تحلیل فراجناحی در قبال برجام و پیامدهای آن می بودند و با مشاهده برخورد مسئولانه کمیسیون برجام، به حسن نیت و سعه صدر اعضای برجام افتخار می کردند ولی افسوس این آرزو فقط در مورد اعضای معترض کمیسیون برجام برآورده شده است./ش