روزهای تلخی است، عزادار زائران مظلوم ایرانی در پی جنایت حکومتِ یهودی مسلک آل سقوط(آل سعود) هستیم که تصاویر لبخندهای آزاردهنده رئیس دولت و وزیر خارجه اش بر صفحه رسانه های جهان نقش می بندد. دیدار اتفاقی و نتایج اتفاقی در شان پسرکان ۱۹ساله و دخترکان۱۶ ساله ای است که اتفاقی همدیگر را در کوچه ای و گذری می بینند و ...؛ دیدار اتفاقی در شان وزیر خارجه یک کشور انقلابی با سیصدهزار شهید و پانصدهزار جانباز است؟ حتما نیست و حتما چنین شخصی شایسته منصب سکانداری دیپلماسی انقلاب اسلامی نیست چراکه روند پیدایش و تکامل انقلاب اسلامی هرگز اتفاقی نبوده و کاملا مبتنی بر عقلانیت، تصمیم آگاهانه و جسارت عالمانه بوده و هست.
فتح لانه جاسوسی اتفاقی نبود، بلکه عالمانه بود، فتح خرمشهر اتفاقی نبود بلکه آگاهانه بود، ۲۳تیر۷۸ و ۹دی۸۸ اتفاقی نبود، بلکه آگاهانه بود مگر می شود کسی پیدا شود و اصلی ترین عنصر هویتی انقلاب را «اتفاقی» مخدوش کند. مگر می شود کسی . دولتی که منافع ملی و امنیت کشور را با «طناب کشی سیاسی» اشتباه گرفته عجیب نیست که دچار تلبیس ابلیس شود و عزت ملت را به حراج بگذارد. خداراشکر دیگر مردم منتظر آزادشدن دلارهای خود به دست دولتی که نمی تواند برای وزیرش ویزا بگیرد نخواهند ماند ودیگر روشن است وقتی شما از جوانکِ سعودی که اشتباهی وزیر خارجه شده، نمی توانی وقت ملاقات بگیری که جان هموطنانت را نجات دهی حتما نمی تواند مشکل سوئیفت و تحریم ها و ... را حل کنی. توهین و تحقیر ایرانیان نتیجه برجامِ بدفرجامی است که افتِ دفاعی کشور را به مخاطره انداخته است. ناکارآمدی دیپلماسی ذلت و وادادگی نتیجه اعتماد به گرگهایی است که از حاجیان مظلومِ ما آب را هم مضایقه کردند...
آقای ظریف پس از مسّ شیطان چه احساسی دارید؟
این درد را به کجا ببریم که همزمان با فاجعه منا، فاجعه دیگری نیز در نیویورک روی می دهد و آن دست دادن وزیر خارجه کشورمان با شیطان بزرگ بود. ممکن است برخی فکر کنند دست دادن با شیطان مگر چه ایرادی دارد؟ قرآن پاسخ می دهد.
قرآن کریم در دو مورد، به مسئله «مسّ شیطان» پرداخته است. به تصریح اهل لغت، «مسّ» در لغت به معنای دست زدن، رسيدن و يافتن است و فرقش با «لمس» آن است كه در «لمس» ممکن است فرد به هدفش نرسد و جسم را نیابد ولی در مس ّکردن حتماً یافتن و رسیدن به هدف اتفاق می افتد.
حال با این مقدمه در این آیه قرآن تأمل می کنیم که می فرماید: «إِنَّ الَّذِينَ اتَّقَوْا إِذا مَسَّهُمْ طائِفٌ مِنَ الشَّيْطانِ تَذَكَّرُوا فَإِذا هُمْ مُبْصِرُونَ؛ پرهيزگاران هنگامى كه شیطان آنان را مسّ می کنند، به ياد (خدا و پاداش و كيفر او) مىافتند و (در پرتو ياد او، راه حق را مىبينند و) ناگهان بينا مىگردند.» (اعراف/۲۰۱)
مفهوم مخالف این آیه شریفه این است که کسانی که پس از مسّ با شیطان بینا نگردند و از کار خود پشیمان نگردند، قطعاً انسان های بی تقوایی هستند. انسان های بی تقوایی که با تداوم ارتباط با شیطان و انجام اعمال خلاف تقوا، همانند رباخواران، از شدت مس شیطان، دچار دیوانگی و از دست دادن قوه عاقله خود می شوند: «الَّذِينَ يَأْكُلُونَ الرِّبا لا يَقُومُونَ إِلاَّ كَما يَقُومُ الَّذِي يَتَخَبَّطُهُ الشَّيْطانُ مِنَ الْمَسِّ» (بقره/۲۷۵)
چراکه اصولاً یک کار اساسی شیطان نفوذ در قوه عاقله کسانی است که ولایت او را بپذیرند و او را به کدخدایی قبول داشته باشند: «اتَّخَذَهُمْ إِبْلِيسُ مَطَايَا ضَلَالٍ وَ جُنْداً بِهِمْ يَصُولُ عَلَى النَّاسِ وَ تَرَاجِمَةً يَنْطِقُ عَلَى أَلْسِنَتِهِمْ اسْتِرَاقاً لِعُقُولِكُمْ وَ دُخُولًا فِي عُيُونِكُمْ وَ نَفْثاً فِي أَسْمَاعِكُمْ فَجَعَلَكُمْ مَرْمَى نَبْلِهِ وَ مَوْطِئَ قَدَمِهِ وَ مَأْخَذَ يَدِهِ ابليس آنان را مركبهاى راهوار گمراهى قرار داده، و سپاهى كه بوسيله آنها بر مردم غلبه يابد انتخاب كرده، و آنها را به عنوان سخنگوى خود براى دزديدن عقلهايتان، داخل شدن در چشمها و دميدن در گوشهايتان برگزيده است. و به اين ترتيب شما را هدف تيرهاى خويش، و پايمال شدگان زير گامها و دستاويز خود قرار داده است.» (نهج البلاغه/خ۱۹۲)
آیا وزیر امور خارجه که پس از دست دادن های پی در پی با وزیر خارجه آمریکا، هفته گذشته با رئیس جمهور آمریکا دست داد، جزء کسانی است که به حکم آیه اول از کار خود پشیمان شده است یا جزء کسانی است که به دلیل دست دادن های پی در پی، مشمول حکم آیه دوم شده است؟ آقای ظریف! حالتان پس از دست دادن با شیطان چگونه بود؟ «تذکّر و پشیمانی» یا «اخباط»؟
سیلی خوردن ملت، با فروختن استقلال کشور در برجام
تکلیف دولت که مشخص است، هم ملت و هم خواص باید نگران باشند. هرکس نگران نیست احتمالا از عمق فاجعه بی خبر است. یکی از سنت های خداوند درباره ملّت هایی که با دشمن دست سازش داده اند و راضی به سلطه دشمنان خدا شده اند، به ذلت کشانده شدن آنان است. امیرالمؤمنین (ع) در این باره می فرمایند: «فَوَاللَّهِ مَا غُزِيَ قَوْمٌ قَطُّ فِي عُقْرِ دَارِهِمْ إِلَّا ذَلُّوا؛ به خدا سوگند هر ملتى در درون خانهاش مورد هجوم دشمن قرار گيرد، حتماً ذليل خواهد شد.» (نهج البلاغه؛خ۲۷)
ملتی که در برابر نفوذ اقتصادی، سیاسی و فرهنگی دشمن واکنشی از خود نشان ندهد و منفعل باشد، طعم ذلت را خواهد چشید.
قرآن کریم در آیات ابتدایی سوره مبارکه اسراء پس از اینکه از دوبار فساد بنی اسرائیل خبر می دهد، درباره فساد اول می فرماید: «فَإِذاجاءَ وَعْدُ أُولاهُما بَعَثْنا عَلَيْكُمْ عِباداً لَنا أُولِي بَأْسٍ شَدِيدٍ فَجاسُوا خِلالَ الدِّيارِ وَ كانَ وَعْداً مَفْعُولاً؛ هنگامى كه نخستين وعده فرا رسد، گروهى از بندگان نیرومند خود را بر ضدّ شما مي انگيزيم، تا خانهها را جستجوكنند. و اين وعدهاى است قطعى!» (اسراء/۵)
مرحوم طبرسی ماده «جوس» (که کلمه «جاسوسی» نیز از این ریشه است) را به معناى «سر زدن به اينجا و آنجا» می داند. (مجمع البيان في تفسير القرآن، ج۶، ص۶۱)
همانگونه که از تعبیر «فَجاسُوا خِلالَ الدِّيارِ» در این آیه شریفه برداشت می شود، خداوند متعال از بین بردن استقلال و عزت نفس مردم را یکی از عذاب های آنان می داند. و به تعبیر علامه طباطبایی اینگونه نیست که خداوند این عذاب را به دست بندگان مؤمن دیگر خود انجام دهد؛ بلکه آنان دشمنان خدا و مردمانی نیرومند و خشن هستند. به همین دلیل علامه طباطبایی آیه شریفه را اینگونه معنا کرده اند: «معنايش اين است كه چون زمان آن عذاب كه در برابر فساد اولتان وعده داديم رسيد از ميان مردم بندگانى نيرومند و خونخوار را عليه شما برمىانگيزيم تا سرزمينهاى شما را با قهر و غلبه مسخر نموده و تا مركز سرزمينهايتان پيش روى كنند و شما را ذليل و استقلال و علو و آقائيتان را تباه سازند و اين خود وعدهاى است شدنى كه گريزى از آن نيست.» (ترجمه الميزان، ج۱۳، ص۵۲)
بنابراین جاسوسی و نفوذ دشمن در مواضعی که به منزله حریم ممنوعه و ناموس یک ملت است، نشانه ذلّت آن ملت و نوعی از عذاب الهی برای آن ملت است. بازدید عامل صهیونیستها از کارگاه نظامی ایران در پارچین که عبور واضح از خط قرمز تصریحی و علنی امام خامنه ای بود خطری بزرگ برای آینده کشور است.
رهبر معظم انقلاب، در سخنرانی امسال در حرم امام خمینی (ره) فرمودند: «اگر راه امام را گم کنیم یا فراموش کنیم یا خدای نکرده عمداً به کنار بگذاریم، ملّت ایران سیلی خواهد خورد.» (۱۴/۳/۹۴)
و مگر غیر از این است که یکی از بارزترین ویژگی های راه امام که رهبر انقلاب نیز در همان سخنرانی به آن اشاره فرمودند، عبارت است از استقلال و نفی سلطه دشمن؟
خداوند در دو موضع قرآن کریم به صراحت علّت تغییر حال ملت ها از عزت به ذلت را عملکرد خودشان می داند:
«إِنَّ اللَّهَ لا يُغَيِّرُ ما بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا ما بِأَنْفُسِهِمْ وَ إِذا أَرادَ اللَّهُ بِقَوْمٍ سُوْءاً فَلا مَرَدَّ لَهُ وَ ما لَهُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ والٍ؛ همانا خداوند بر هيچ گروهى آنچه را دارند (از نعمت و رفاه يا بلا و سختى) تغيير نمىدهد تا آنكه آنان آنچه را در خود دارند (از ايمان و كفر يا طاعت و فسق) تغيير دهند. و چون خداوند به گروهى بدى (و عذابى) را اراده نمايد هرگز آن را برگشتى نباشد و براى آنان جز او ياور و سرپرستى نيست.» (رعد/۱۱)
«ذلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ لَمْ يَكُ مُغَيِّراً نِعْمَةً أَنْعَمَها عَلى قَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا ما بِأَنْفُسِهِم؛ اين، بخاطر آن است كه خداوند، هيچ نعمتى را كه به گروهى داده، تغيير نمىدهد جز آنكه آنها خودشان را تغيير دهند.» (انفال/۵۳)
امروز، نمایندگان مجلس به نمایندگی از ملت ایران باید تصمیم سرنوشت سازی بگیرند. یا باید ولیّ خود را تنها گذارده و سند ذلت و وابستگی کشور را امضاء کنند و یا باید با تصمیمی انقلابی، به یاری ولیّ خود شتافته و او را برای جلوگیری از نفوذ دشمن همراهی کنند. عمارها در این روزهای سرنوشت ساز نباید ساکت بنشینند. رهبر انقلاب در فتنه تحمیل، بیش از همیشه به عمار نیاز دارد.
خداوند با هیچ ملتی عقد اخوت نبسته است؛ سنن الهی برای همه ملت ها و در همه زمان ها، بطور یکسان جاری است: «سُنَّةَ اللَّهِ فِي الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلُ وَ لَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْدِيلًا؛ اين سنّت خداوند در اقوام پيشين است، و براى سنّت الهى هيچ گونه تغيير نخواهى يافت!» (احزاب/۶۲، همچنین آیات دیگر با کمی اختلاف: فاطر/۴۳، فتح/۲۳)
رهبر انقلاب در سخنان دو سال اخیر و بخصوص امسال خود، بارها نسبت به لگدمال شدن استقلال کشور در قالب توافق هسته ای هشدار داده اند:
«یکی دیگر از نقاط اصلی و خطوط اصلی تفکّر امام، مسئله‌ی استقلال کشور، ردّ سلطه‌پذیری [است]؛ این هم یکی از سرفصل‌های مهم است. من سال گذشته در همین جلسه به مستمعین آن سال عرض کردم، استقلال یعنی آزادی در مقیاس یک ملّت؛ این معنای استقلال است. اینکه بعضی در زبان یا در شعار دنبال آزادی‌های فردی باشند امّا علیه استقلال کشور حرف بزنند، این یک تناقض است. چطور ممکن است آزادی فردیِ اشخاص محترم باشد امّا آزادی یک ملّت، آزادی در مقیاس یک کشور، در مقابل تحریمهای مخالفان و بیگانگان، محترم نباشد! این اصلاً قابل فهم نیست، قابل قبول نیست. متأسّفانه کسانی هستند که تئوری‌سازی می کنند برای نفی استقلال کشور، استقلال را گاهی به انزوا معنا می کنند، گاهی به این عنوان که امروز استقلال کشورها یک ارزش به حساب نمی‌آید، قلم‌زنی می کنند و حرف می زنند؛ این حرفها هم در بین جامعه پخش می شود. کسانی این‌جوری حرکت می کنند. این یک غلط بزرگ، یک خطای بسیار مهم و خطرناک است. امام معتقد به استقلال کشور بود، معتقد به ردّ سلطه‌ی [بر] کشور بود. دشمن ما در طول این سالها، بسیاری از فعّالیّتهایی که علیه کشور ما و ملّت ما کرده است برای این بود که خدشه‌ی در استقلال به‌وجود بیاورد؛ چه تحریم، چه تهدید، اینها استقلال را هدف گرفته‌اند. باید همه هوشیار باشند، بدانند که هدفهای دشمن چیست. این هم یکی از خطوط اصلی است.» (۱۴/۳/۹۴)
و در سخنان دیگری درباره بازجویی از دانشمندان هسته ای و بازدید از مزاکز نظامی که تجاوز به ناموس و استقلال یک کشور محسوب می شود می فرمایند:
«حالا در همین مذاکرات باز حرفهای تازه‌ای میزنند. [مثلا] بازرسی‌ها، گفتیم که اجازه نمیدهیم از هیچ‌یک از مراکز نظامی هیچ بازرسی‌ای از سوی بیگانگان صورت بگیرد. میگویند بایستی ما بیاییم با دانشمندان شما مصاحبه کنیم یعنی در واقع بازجویی کنیم. ما اجازه نمیدهیم به حریم دانشمندان هسته‌ای ما و دانشمندان در هر رشته‌ی حسّاس و مهمّی، اندک‌اهانتی بشود. من اجازه نمیدهم بیگانگان بیایند با دانشمندان ما، با فرزندان برجسته و عزیز ملّت ایران که این دانش گسترده را به اینجا رسانده‌اند، بخواهند بنشینند حرف بزنند. در دنیا هیچ عاقلی اجازه نمیدهد، هیچ دولتی اجازه نمیدهد؛ دانشمندانشان را مخفی میکنند، نمیگذارند اسمهایشان را هم کسی بفهمد. دشمن پُررو و وقیح توقّع دارد اجازه بدهند راه را باز کنند و بیایند با دانشمندان ما، با اساتید ما، با محقّقین ما گفتگو کنند، مذاکره کنند. درباره‌ی چه؟ درباره‌ی یک پیشرفت اساسی بومی علمی در کشور. این اجازه مطلقاً داده نخواهد شد؛ این را هم دشمنان بدانند، هم کسانی که منتظرند ببینند تصمیم نظام جمهوری اسلامی چه میشود، بدانند.» (۳۰/۲/۹۴)
از دولتی که «مبانی تصوریه غلط» و «مبانی تصدیقیه باطل» دارد انتظاری نیست و روشن است که «فرهنگ متعالی» این ملت با «سیاست متدانی» این دولت ناسازگار است پس ملت با فرهنگ و خانه ملت خود باید فکری برای این دغدغه ها و نگرانی ها کنند. فرصت کم است، خیلی کم!/ش
