به گزارش خبرنگار
بلاغ، چندی پیش بهنوش بختیاری در یک برنامه رادیویی به نام «جمعه من» گفت: دوست دارم جامعه شناسی بخوانم تا مثلا بعد از توافق هسته ای سریع ذوق زده نشوم و به عواقب و آینده آن فکر کنم، مثلا درباره اینکه بعد از ترکمنچای چه اتفاقی افتاد!
گویا اظهار نظر این بازیگر سینما و تلویزیون به مذاق بعضی از روزنامههای دولتی و حامیان شان خوشایند نبود و هجوم گستردهای را نسبت به این بازیگر آغاز کردند.
در ادامه این واکنشهای شدید خانم بهنوش بختیاری در اینستاگرام خود نوشت: «من اولین آدمی نیستم که در معرض قضاوت های نادرست و بی اخلاقی های رسانه ای، سیاسی، انگ زدن های ناجوانمردانه قرار می گیرم، آخریشم نیستم، توضیحی دارم برای کسانی که صحبت های منو در مورد توافق هسته ای نه با گوش خود شنیدن و نه جایی مکتوب دیدن، خبرنگاری که نمی دونم با چه رویی می خواد زندگی کنه (هرچند که وجدان کیلویی چند وقتی پای فروش روزنامس، آبروی مثقال مثقال جمع شده آدم ها چه ارزشی داره، انگ بزن و بفروش.) درموردم نوشت که من توافق را با عهدنامه ای قدیمی مقایسه کردم که این از بیخ و بن بوی پستی و رذالت می دهد. برداشت غلط از حرفم، مثل همه مردم از این که ممکنه با برداشتن تحریم دردها کمتر شود، خوشحال شدم اما واقعا نمی دونم این خوشحالی در مرور زمان چه می شود؟ نه گفتم دلواپسم و نه گفتم همه چیز درست پیش رفته، حالا این وسط عده ای هر انتقادی رو در دسته بندی های سیاسی قرار می دن و من واقعا نفهمیدم پس تکلیف آزادی بیان که انقدر ازش دم می زنن چیست؟
مگه همه کسانی که رأی دادن و یا نظرشونو گفتن دکترای علوم سیاسی دارن که به من گفتن شما که دلقکی نظرت اندازه بقال و سلمونی (که این عزیزان هم جزو شریف ترین اقشار این کشورن) ارزش داره نظر نده، چطور ممکنه شادی مردم برای منی که راهم رو تو شادی شون انتخاب کردم برام مهم نباشه، نون به نرخ روزخور واژه سنگینیه دوستان، من با مفهومش به خدا قسم آشنا نیستم که اگر بلد بودم وارد این بحث نمی شدم و با محافظه کاری سکوت می کردم.
امامن عادت دارم حرف حق بزنم، گفتن این که آرزویم جامعه شناسی خوندنه که با آگاهی تصمیم بگیرم، آیا توهین است؟ یا گفتن جملاتی وقیحانه با ادبیاتی دلقک وار و سخیف؛ دلم شکست که سخن پاک منو با بی رحمی و بی ادبی به سمت خودشون برگردوندن و شناس و ناشناس شدن منتقد و هتاک و فحاش؛ با اخلاق وارد شوید تو رو به مقدساتتون.
امثال من که سال ها برای خندیدن مردم کار کردیم نیازی به محکم کردن جای پامون تو صداوسیما نداریم، جای پای ما محکمه، چون با صبر و آبرو و وشرافت و تلاش و سختی های زیاد کار کردیم و زندگی و جای پامونو خدا محکم می کنه و جالبه که موقع خیریه ها، انجمن ها، سفیر تعیین کردن ها، رضایت از خانواده مقتول گرفتن ها، به بیمارستان ها رفتن ها، ما فرهیخته ایم و اینجور وقتا که من می گویم مطالعه و آگاهی برای تصمیم درست میشم دلقک، من به نوبه خودم از بقال ها، سلمونی ها و سایر اقشار زحمتکش این مملکت عذرخواهی می کنم که لفظ دلقک بهشون نسبت داده شد؛ روز خبرنگار بر کسانی مبارک که جانشون رو برای مردم شون دادن، نه اون هایی که از فرط دریوزگی به تهمت زدن می پردازن که نون بهشون برسه و تیراژ روزنامشون بره بالا.. یاعلی»