به گزارش خبرنگار
بلاغ، سفر آمانو مدیرکل آژانس بین المللی انرژی اتمی به کشورمان و ملاقات قبل از سفر او با مقامات آمریکایی و رژیم اشغالگر قدس در این مقطع از روزهای پایانی مذاکرات، در کنار فشار ملاقاتهای متعدد هیاتها و وزرای امورخارجه 5 کشور با تیم مذاکره کننده و وزیر امورخارجه کشورمان و لحن آرام و مهربانانه طرفهای مذاکره کننده و از آن سوی، لحن شدید و تهدید آمیز وزیر دفاع آمریکا مبنی بر روی میز بودن گزینه نظامی، همچنین بیانات اوباما در اصرار بر عبور از خطوط قرمز کشورمان و تهدید بر ترک مذاکرات که در سایه ابراز نارضایتی رئیس رژیم کودک کش اسرائیل از مذاکرات انجام میشود، گویای سناریوی دیگری از مجموع برنامههای طراحی شده غرب در ناک اوت کردن جمهوری اسلامی ایران به عنوان بازنده اصلی و بزرگ مذاکرات پیچیده و خسته کننده دو سال اخیر است.
طرفهای غربی میز مذاکرات آموختند که با ادامه فشارهای قبلی به جمهوری اسلامی ایران، این بار با لحن ملایمتری اعتماد طرف ایرانی خود را بدست آورند هرچند که در متن توافقات، برخواستههای زیادهخواهانه خود همچنان غیر منعطف باقی بمانند.
* بهکارگیری همزمان دو سوی یک سیاستکارآیی سیاست چماق و هویج، این بار از سوی غرب اجرای همزمان دو عنصر "چماق" و "هویج" است، که واقع مطلب، هر دوی این عناصر فاقد محتوا و واقعیت است و بمانند گردش سایه شمشیر در فضای اوهام و تخیلات است.
تلاش های فراوان دولت یازدهم در موضوع مذاکره با آمریکا، اگر هیچ حسن و دستاوردی نداشته باشد، توانست این حقیقت را جهانی کند و حداقل به باور رئیس جمهور و هیات دولت بنشاند که در ازاء مواضع کاملا منطقی و عقلپسند کشورمان که کاملا شفاف، فاقد ابهام و سرشار از اعتماد آفرینی است، مواضع آمریکاییها زیاده خواهانه، یک بام و دوهوا، قلدرمآبانه، خدعهگرانه و خلاف قواعد و قوانین جهانی است.
* تلاش های بی پایان برای قلبهای بیمار؟!ظرف دو هفته اخیر، ایران مکرر با اقدامات داوطلبانه و فراتر از مقررات آژانس به صورت یک جانبه تعهداتی را پذیرفته و با اجرای صددرصدی این تعهدات داوطلبانه، به جهانیان ثابت کرد که پیرو سیاست بهره گیری صلحآمیز از انرژی هستهای برای مصارف مردم کشورش است و علی رغم عضویت در آژانس و اجرای همه مقررات آن، هیچ از مزایای این عضویت برخوردار نشده و طرفه آن که، قلدران حاکم بر آژانس تا توانستند با سنگاندازی و اخلال در فعالیتهای علمی و فناوری ایران اسلامی، اعتقاد و پشتکار و نبوغ خود را بدست آوردهاند، آنها را از مزایای این دستاوردها محروم کنند و اگر در قبال این زیادهخواهیها عقب نشینی از سوی دولت یازدهم انجام شود، آیا ضمن پذیرش شکست تلاشهای دو سال اخیر و استکبارپذیری، میتوان حد یقف برای این زیادهخواهیها متصور بود؟!
* حیرت از لغوزخوانیهای دن کیشوتیآمریکائیها بیش از همه به بلوف و پوچ بودن تخیل گزینه نظامی خود آگاهند و بهتر از همه میدانند که نیازمندتر از همه به یک توافق با ایران هستند، اما با کمال پررویی و بیحیایی دستان خالی خود را پر و دستان پر کشورمان را خالی جلوه میدهند و بر این توهم سخت تمرکز رسانهای کرده و در سطح جهانی چنان تبلیغ میکنند تا حتی برای مسئولان جمهوری اسلامی ایران نیز خطای محاسباتی بروز کند، آنچنان که تاکنون مکرر از این خطای محاسباتی بهره برده اند.
* اغفال ترافیک آمد و رفت هاشلوغ کردن صحنه با حرفهای درست و غلط، انتشار شایعات در سطح وسیع، پیچیده کردن صحنه با آمد و رفتها و... نوعی از شانتاژ و حیلههای عملیات روانی برای ایجاد اشتغال و پریشانی حاشیهای جهت پیشبرد اهداف نامشروع از سوی غرب است که هوشیاری بالایی از سوی مسئولان کشورمان بویژه تیم زحمتکش مذاکره کنندهمان را میطلبد.
باید صحنه، لحظه به لحظه رصد شود و با حفظ خونسردی و آرامش، هر سطر و کلمه توافق با مصالح و خطوط روشن کشورمان که از سوی رهبر معظم انقلاب آشکارا تبیین شده، تطبیق داده شود تا در فرداهای این کشور نامها به نیکی برده شود.
* روزهایی به ارزش سالهااهمیت و ارزش کار مسئولان در صیانت از حقوق ملت ایران طی دو دهه تلاش پر هزینه هستهای، در گرو تیزبینی و مآلاندیشی این روزهای دولت یازدهم است. غربیها بویژه آمریکائیها مکرر نقض وعده و تعهدات خود را حتی در پرونده هستهای کشورمان به اثبات رسانده و به فرموده رهبر معظم انقلاب، کاملا غیر قابل اعتمادند.
پرهیز از شتاب زدگی و حفظ خونسردی و تعجیل نداشتن در تصمیم گیری، به این روزها ارزش سالها را بخشیده، که درک شرائط خطیر کنونی از سوی دولت، متضمن استیفای حقوق ملی و هموارسازی مسیر رشد و تکامل ملت ایران خواهد بود.
* تقسیم کار هوشمندانه غربیهانگاهی هر چند گذرا به نقش طرفهای غربی مذاکره کننده طی دو سال اخیر، نشان میدهد که آنها وظائف را به صورت مهندسی شده بین خود تقسیم کرده و سیاست چماق و هویج را به صورت متغیر و دورهای به یکدیگر میسپارند.
اخمها و لبخندهای آنها از روی همین تقسم کار است و نباید از سوی مسئولان ما جدی گرفته شود.