کشتی ایران به پل رفت

به گزارش بلاغ، به دیگر سخن کشتی ورزش اول ایران و رشته‌ای که ریشه در خاک این سرزمین جاری است و بدون اغراق در خون مردم جاری است اینک در روزهای حساسی به سر می‌برد که طی آن سرنوشت و آینده ان تعیین خواهد شد.
 بنابراین پر واضح است کسانی که در قبال ورزش ایران و رشته پر طرفدار کشتی مسئولیت دارند و برای آن قرار است تصمیم بگیرند باید بیش از هرکس به مسئولیت خطیرخود در قبال ورزش اول و پر افتخار ایران آگاه باشند و پیش از هرکس بدانند که این رشته‌ای نیست که بشود آن را دست هرکسی سپرد.
کشتی یعنی ورزش ایران. خیلی از رشته‌هایی که امروز در ورزش ما فعال هستند بعصی از آنها هم خیلی پرسروصدا و پرطرفدار هستند در یک نگاه واقع بینانه و کارشناسانه هنوز در مرحله« هیاهو» هستند از نظم و ساختار حرفه‌ای و بایسته برخوردار نیستند و به دیگر سخن به دلایل مختلف که جای پرداختن به آن اینجا نیست هنوز ریشه در خاک ورزش ما ندوانده و هنوز ورزشی تقلیدی و وارداتی به حساب می‌آیند و فاقد « اصالت» هستند.
اما وضع کشتی کاملا فرق دارد. کشتی ریشه در تاریخ و فرهنگ این سرزمین دارد. این حکیم بزرگ ادبیات ایران، فردوسی توسی است که قرن‌ها پیش در شاهکار خود شاهنامه، بارها از رشته کشتی به همین نام « کشتی» نام می‌برد:
بدان تا بگردیم فردا یکی
به کشتی گرائیم ما ‌اندکی
چو فردا بیاید به دشت نبرد
به‌کشتی همی بایدم چاره کرد
و باز در جای دیگر
بدو گفت پولاد جنگی نبرد
به کشتی ببندیم هردو میان
و... در جای و جاهای دیگر شاهنامه به این رشته ورزشی صریحا، نه فقط ‌اشاره که حتی با جزئیات و اسم بردن از بعضی فنون آن ( مثل کمرگیری و...) پرداخته شده است.
غرض اینکه در‌باره این رشته ورزشی که چنین جای پای آن در گذشته و تاریخ ما غیر قابل کتمان است و چنین در میان مردم ورزشدوست ما جایگاه و محبوبیت دارد و چنین افتخارات بزرگ در بالاترین سطوح رقابت‌های بین‌المللی به نام آن ثبت شده است و چنین مردان بزرگ و افتخارآفرین جهانی و المپیکی را در دامان خود پرورانده که تعدادی از آنان ( مثل جهان پهلوان غلامرضا تختی و عبدالله موحد و...) جزو بزرگان و چهره‌های ماندنی تاریخ ورزش جهان ثبت شده است، نمی‌توان بدون وسواس و ژرف نگری و تامل لازم کار کرد و تصمیم گرفت و نمی‌توان در این باره با کشتی همان معامله و رفتاری داشت که با رشته‌های فاقد پایگاه مردمی و بدون کارنامه.
این اصرار ما و توجه دادن مسئولان ‌به اهمیت کشتی بی‌تعارف و صریح از آن روست که متاسفانه عملکرد بعضی عناصر و افراد در سطوح بالا و تاثیرگذار وزارت ورزش ما را به این باور رسانده که برای این افراد حفظ منافع و جایگاه شخصی و باندی و حتی خانوادگی! مهمتر از رعایت مصلحت ورزش و رعایت توقعات و انتظارات مردم است.
کسانی که در شنبه هفته قبل در همین صفحه و ستون نوشتیم که محرکان و بازیگران پشت پرده اتفاقات اخیر والیبال هستند و... این نوع افراد که اینک در رده مدیریتی ورزش ما به صندلی‌هایی تکیه زده که برای آنها خیلی بزرگ است نباید در‌باره کشتی و آینده آن با ملاک‌های حقیر خود تصمیم گیری کنند.
رسول خادم در ورزش ما و کشتی ایران نام کوچکی نیست. او در جایگاه مدیریتی افتخارات بزرگ و ارزشمندی را برای کشتی ایران به دست آورده است. مسئولان محترم ورزش و شخص آقای وزیر باید حتما به این موضوع توجه داشته باشند که رسول خادم با آن شناختی که از کشتی ایران و جهان دارد و درایت و لیاقتی که در کار مدیریت از خود نشان داده ، در برابر مشکلات و کمبودها و عدم حمایت لازم و... که کشتی با آن روبرو است استعفای خود را اعلام کرده است.
بنابراین طبیعی است در‌باره مدیریت آینده کشتی و فردی که قرار است به جای خادم سکان هدایت کشتی ایران را بر عهده بگیرد باید به درستی تصمیم‌گیری شود. حرف آخر اینکه نحوه و چگونگی خروج کشتی از برزخ موجود بزنگاهی است که حکایت از قدرت و میزان درایت مدیریت حاکم بر ورزش هم خواهد کرد...