تقدیم به آن سیدی که زمین را معبر می‌دانست، نه مقر

به گزارش بلاغ، ن، و القلم! به سید شهیدان اهل قلم
قلم دار، علم دار، علم دار افسران جنگ نرم
سید مرتضی آوینی،آقا مرتضی، سید مرتضی ،شهید آوینی، آقای آوینی!
و هر کسی به نامی می‌خواندت، و مگر فرقی می‌کند که چه صدایت کنیم، مگر تورا خواهیم شناخت، که تو همسفر کاروان "مجهولون فی الأرض و معروفون فی السمائی" و زمینیان را چه به شناختن اهل آسمان.
که《زمین مهبط است نه خانه وصل،در اینجا نور از نار می‌زاید و بقا در فناست، و قرار در بی قراری. زمین معبر است و نه مقر…》١

و این را تو می‌دانستی
تویی که با 《کاروان عشق》رفتی!
اصلا چه می‌گویم مگر تو رفته‌ای؟،《پندار ما این است که ما مانده‌ایم و شهدا رفته اند،اما حقیقت این است که زمان ما را با خود برده است و شهدا مانده‌اند》٢

آقای آوینی!
کجایی به آنان که 《یا لیتنا》یشان، گوش فلک را کر کرده اما《کنت معکم》شان، را کس ندیده بگویی《برادر جایی برای ای کاش و اگر باقی نمانده است. عاشورا هنوز نگذشته است و کاروان کربلا هنوز در راه است و اگر تو را هوس کرب و بلاست ،
بسم الله》٣
که 《چه جنگ باشد و چه نباشد راه من و تو از کربلا می‌گذرد》۴ و 《کربلا میزان عشق است ،و اهل الله را از اغیار جدا می‌کند》۵

سید! بیا و به آنان که امروز را سخت‌تر از دیروز می‌پندارند از دیروزت بگو، از سوره‌ات بگو که توقیف کردند،توقیف کردند به بهانه‌ی ترویج اسلام آمریکایی!
چه کسی را؟ سید مرتضی آوینی را!
چه کسانی؟ همان‌ها که امروز خود نماینده اسلام آمریکایی‌اند، لیبرال‌های مسلمان!
و《آخرین مقاتله ما به مثابه سپاه عدالت نه با دموکراسی غرب که با (همین) اسلام آمریکایی است، که اسلام آمریکایی از خود آمریکا دیر پاتر است . اگر چه این یکی نیز و لو «هزار ماه» باشد به یک «شب قدر» فرو خواهد ریخت و حق پرستان و مستضعفان وراث زمین خواهند شد》۶

《وَنُرِیدُ أَن نَّمُنَّ عَلَى الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّهً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِین》َ قصص/۵!
بیا و بگو از《خنجری که پشت شقایق ها نشست》۷ و از آنان که قلمت شکستند و دهانت بستند همان ها که امروز داعیه دار آزادیند
اما آزادی آنان کجا و آزادی ما کجا؟
《آن آزادی که می گویند رهایی از هر تقید و تعهدی است، و این آزادی که ما می گوییم نیز آزادی از هر تعلق است.》۸
برگرد و در این جهان گرفتار در یأس از یاس بخوان و《إنا أعطیناک الکوثر》،که شاید قدر بدانیم این نعمت را
بنویس از نعمت انقلاب، و از 《عزیز ما و وصی امام عشق》۹ ، از سید علی بگو،
به سید علی بگو ،از طرف تمام حزب الله به امام‌مان بگو 《ما با حضرتعالی به عنوان وصی امام امت (ره) و نایب امام زمان (عج) تجدید بیعت کرده‌ایم و تا بذل جان در راه اجرای فرامین شما ایستاده ایم، همانگونه که پیش از این درباره امام امت (ره) بوده‌ایم و بسیارند هنوز جوانانی که عشق به اسلام و شور رضوان حق، آنان را در میدان‌ انقلاب نگاه داشته باشد، با همان شوری که پیش از این داشته‌اند.
… این سخن یک فرد نیست، دست جماعتی عظیم است که به سوی حضرت شما دراز شده تا عاشقانه بیعت کند، بسیارند کسانی که می‌دانند شمشیر زدن در رکاب شما برای پیروزی حق از همان اجری در پیشگاه خدا برخوردار است که شمشیر زدن در رکاب حضرت حجت (س) و نه تنها آماده که مشتاق بذل جان هستند.》۱۰
کانون هم اندیشی نیروهای انقلاب شهرستان محمودآباد
______________
١. آغازی بر یک پایان / ص ۲۰
٢. گفتاری از مستند روایت فتح
٣. گنجینه‌ی آسمانی / ص ۳ ۸ و ۴ ۸
۴. گفتاری از مستند روایت فتح
۵. گنجینه‌ی آسمانی / ص ۶۳
۶. مقاله (دولت پایدار حق فرا می رسد)
۷. روزنامه کیهان، ۲۸ آبان ۱۳۷۱
۸. رستاخیز جان / ص ۱۷
۹. کتاب آغازی بر یک پایان / مقاله مبشر صبح
۱۰.نامه شهید آوینی به رهبر انقلاب